Από νωρίς είχαμε τρεχάματα με την υπεραγία Θεοτόκο και κάτι θεία σημάδια με τη μορφή μικροφωνισμών αλλά τελειώσαμε σχετικά νωρίς και φύγαμε στη ώρα μας...πάει αυτό!!!

Φτάσαμε στη Πλάκα και αφού την είδαμε όλη μέσα από το αμάξι παρκάραμε.

Είσοδος:

-Γεια σας... τι χρωστάμε?

- 5 ευρώ εδώ και μόλις ανεβείτε τα σκαλοπάτια άλλα 10

- Γιατί δεν μας τα παίρνετε όλα εδώ?

- Είμαστε έντεχνο μαγαζί εδώ κύριε περάστε....

Μπήκαμε στο μαγαζί την ώρα που ο καλλιτέχνης έπαιζε ένα φοβερό όργανο το οποίο λέγετε “κόντρα μπάσο κλαρίνο ( ή φλογέρα δε θυμάμαι ) αυτό είναι ένα όργανο που όταν το παίζεις είναι σαν να φυσάς υδρορροή .

Βολευτήκαμε σε μια άκρη όρθιοι αλλά μετά την πρώτη ώρα οι περισσότεροι κάτω των 30 κάθισαν στα σκαλοπάτια θυσιάζοντας το φαντασμαγορικό θέαμα ( υπήρχαν βέβαια και φωτεινές εξαιρέσεις... το λέω για να μη λυσσάξεις τέρας). Οι 30άριδες αποδείξαμε ότι είμαστε στην καλύτερη ηλικία!!!!

Μετά από λίγο ένα από τα επιφανή μέλη του Μ.Η. από τη βαρεμάρα του ανακάλυψε ένα καινούριο χόμπυ αφού φωτογράφιζε τα πάντα με το κινητό του και όλα τα υπόλοιπα μέλη σε όλες τις πιθανές στάσεις.

Μελανά σημεία, οι διαμαρτυρίες μέλους για “πολλά ταμπούρλα” και ότι στο διάλειμμα δεν είχε μια..........”μπάντα”......... για να γεμίσει το κενό.....

Φεύγοντας και αφού ξυπνήσαμε όλο τον κόσμο καταλάβαμε πως εμπνεύστηκε ο καλλιτέχνης το στίχο “ Που έχω παρκάρει δε θυμάμαι, ήπια πολύ πανάθεμα με”.

Τώρα ,σοβαρά, να πω και κάτι στη γλώσσα των μουσικών....

Υπάρχουν α***δια μουσικοί και μουσικοί με α***δια!!! Εμείς ευτυχώς ακούσαμε το δεύτερο.....

Όμως και το πρώτο να ακούγαμε δε θα μας πείραζε με την παρέα που είχαμε!!!