Στην Κύπρο, συνήθως, κάνει μέρες το σπίτι να με δει. Και εδώ, δεν βρίσκει ευκαιρία να με ξεφορτωθεί. Απολαμβάνω όμως την απομόνωση αυτή. Η κοινωνικότατη πλευρά της Χάρις, εκτονώνεται τόσο πολύ στην Κύπρο, αφού σε κάθε στενό, βρίσκεις και από τουλάχιστον ένα γνωστό για την τυπική σαχλαμαρίστικη ψιλοκουβέντα, που εδώ θέλει να κοιμηθεί. Την αφήνω λοιπόν, να μπει σε νάρκη και δεν ανησυχώ καθόλου. Αφού σε κάθε ευκαιρία, θα ξυπνήσει από μόνη της. Εδώ, είναι χώρος για άλλα πράγματα. Όχι για εξόδους και catching up του τι απέγιναν οι συμμαθητές μας.

    Το χειμώνα εδώ, είναι περίοδος  της απομόνωσης, αλήθεια. Όμως με το που μπαίνει η άνοιξη, ο κόσμος τρελλαίνεται. Σε κάθε πιθαμή του πεζόδρομου, στήνεται και από ένα μίνι ψητοπωλείο, μια μίνι μπυραρία, τα καφέ ξεχειλίζουνε στους δρόμους, για να απολαύσουν οι πελάτες το ποτό τους, στον ήλιο. Η μέρα μεγαλώνει. Απίστευτα μεγάλη είναι η μέρα εδώ.   

    Σε αυτό, ακριβώς θέλω να σταθώ. Οι πιο όμορφες νύχτες, είναι κάτω από τον ουρανό της Μεσογείου, με τα μύρια αστέρια. Σύμφωνοι. Όμως τα πιο ωραία δειλινά, βρίσκονται εδώ, στην βορειοκεντρική Ευρώπη. Διότι ξεκινούν στις 3 και τελειώνουν μετά δυσκολίας στις 10. Κάπου εκεί πείθεται ο ήλιος να πάει για νάνι του. Τον Ιούνιο, μάλιστα, γίνεται μεσάνυχτα και είναι ακόμα απόβραδο.     

    Όσο ανοίγει και άλλο ο καιρός, τόσο τρελλαίνονται όλοι. Όπου γρασίδι και λουόμενος. Μέρος για ηλιοθεραπεία, ακόμα και στην καρδιά του πανεπιστημίου! Ο Νέκαρ, που όλο τον χειμώνα έβλεπε μόνο τους Ιάπωνες τουρίστες, χαίρεται στις πράσινες όχθες του, εκατοντάδες ντόπιους (και μη), που περνάνε όλο τον ελεύθερο χρόνο τους εκεί.      

     Μια γελοία ευτυχία, κάτι σαν κόκτειλ από  happy hormones –χαρούμενες ορμόνες- με πλυμμηρίζει! Περπατώ στο δρόμο και θέλω να αρχίσω να χορεύω! Νιώθω την άνοιξη στα λουλούδια που άνθισαν, στις καρδιές όλων μας, που άνοιξαν. Βιώνω την εποχή με τα όλα της. ΆΝΟΙΞΗ!  

Α!!!! Και για να μην ξεχνιόμαστε:

Απρίλης= Λατινική λέξη: Aprilis / Aprilius < aperio, -ire (=ανοίγω). Ρωμαίοι Απρίλιον οιονεί ανοικτικόν του καιρού φάσιν (Ιωάννης Λαυρέντιος ο Λυδός, περ. 520 μ.χ.).: