Σε έβλεπα να θες να δραπετεύσεις από τη φυλακή που σε έκλεισα γιατί σε αγαπάω και είσαι πολυτιμο για μένα.

Να βγάζεις τα ποδαράκια σου έξω από τις χαραμάδες...να θες να ξεχυθείς προς την ελευθερία...

Και πόναγε η ψυχή μου...

Μια κοίταζα εσένα μια τον ουρανό και προς τα που ταξιδεύουν τα σύννεφα...

Αν θα απελευθερώσουν τον ήλιο να μη βρέχει και μου κρυώσεις...

Τελικά σε άφησα να φύγεις...γιατί δε το άντεχες να έχεις όλα τα καλά εκτός από την ελευθερία σου...

Σε ακολούθησα για λίγο πριν απομακρυνθείς στη διαδρομή που αγαπάς...

Έτσι είναι η αγάπη.Να βάζεις το καλό του άλλου πιο πάνω από το δικό σου.

Θα ένοιωθα ασφαλής να είσαι μες τη ζεστή φωλίτσα σου μα εσύ φυλακισμένο.

Θα σε προσέχω όπως και να χει.

Σε αγαπώ.