Προχθές ήμουνα ακόμα υπό την επήρεια των Χάππι Χόρμουνς της ’νοιξης. Του λουλουδένιου Απρίλη.  

Έλα όμως που ο φετινός Απρίλης εξελίχθηκε στον ξηρότερο και θερμότερο από την αρχή των μετεωρολογικών μετρήσεων. Η άνοιξη έφυγε με τη μία. Την έδιωξε το καλοκαίρι.  

Και καλά, ωραίο το καλοκαίρι, δίπλα από τη θάλασσα. Όμως τι να κάνουμε, όσοι απέχουμε εκατοντάδες ή χιλιάδες χιλιόμετρα από την επόμενη παραλία; Δε λέω, καλή η ηλιοθεραπεία δίπλα από το ποτάμι, αλλά το ποτάμι είναι τόσο βρώμικο, που είναι ΝΟ-ΝΟ για βουτιές.  

Σήμερα, λιώσαμε στην κυριολεξία. Φόρεσα και μακρύ τζιν παντελόνι η πανέξυπνη. Καθόμουνα στο τραπέζι δίπλα από τα παράθυρα και έβλεπα κάτω, το γρασίδι. Για λίγα λεπτά η σκέψη μου, περιορίστηκε  στο τι ωραία θα ήτανε αν το γρασίδι μετατρεπότανε σε πισίνα και με μια τσουλίθρα, κατευθείαν από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου να κάνουμε μπλουμ μπλουμ. Αααααχ, θέλω νερό!  

Νύχτωσε και δεν έβρεξε. Αν έβρεχε, θα έτρεχα κατευθείαν έξω, στη βροχή. Διότι το ντους στο σπίτι, απέχει μερικές ώρες ακόμα… 

Βρέξε, επιτέλους! Όλη μέρα σου λέω, ότι θέλω να κάνω μπλουμ!