Αν είσαι αγόρι, ίσως να την έχεις ακουστά. Αν έχεις αδερφή, τότε μπορεί και να γνωρίζεις ότι είναι ηρωίδα παιδικού βιβλίου. Αν είσαι κορίτσι, έχεις περισσότερες πιθανότητες να την γνώρισες καλύτερα.  

Η Πολλυάννα λοιπόν, είναι ένα κοριτσάκι, που ζει με τον πάστορα πατέρα της και κάποια Χριστούγεννα, ήθελε όσο τίποτα άλλο μια κούκλα. Όμως για ένα μικρό κορίτσι, το πακέτο της Ιεραποστολής, περιείχε μόνο ένα ζευγάρι δεκανίκια. Ποιο παιδί δεν θα έκλαιγε αν αντί για παιχνίδι, τα Χριστούγεννα, του δωριζότανε ένα ζευγάρι δεκανίκια;  Όμως ο πατέρας της, για να την παρηγορήσει, της λέει πόσο τυχερή είναι που δεν χρειάζεται τα δεκανίκια για να περπατήσει.  (οκ, τα είπε καλύτερα από ότι εγώ εδώ, το πόιντ είναι πως σταμάτησε το κλάμα  και έμαθε και να βρίσκει πάντα το καλό ακόμα και μέσα στο κακό.)Σύντομα, η μικρή Πολλυάννα μένει τελείως μόνη, και έτσι πάει να ζήσει με τη θεία της έχοντας μαζί της «το παιχνίδι της χαράς». Να ψάχνει να βρει δηλαδή, πάντα, κάτι καλό, που να την κάνει ευτυχισμένη, ό,τι και να συμβαίνει.

Τα βιβλία με την ηρωϊδα είναι πολλά, την είδαμε να μεγαλώνει, να παντρεύεται τον παιδικό της έρωτα, να κάνει παιδιά. Και να είναι πάντα αυτή η χαριτωμένη νεράιδα διάθεσης. 

Αν ο Μάης είχε χαρακτήρα, θα ήταν αυτός της Πολλυάννας.  Τόσα λουλούδια, τόση ευφορία, τόσο λαμπερός ήλιος, τέτοια γαλανή θάλασσα! Μόνο με την αιώνια αισιοδοξία της, μπορεί να προσωποποιηθεί.  

Οι καιροί όμως αλλάξανε και ο άνθρωπος είναι πιο κυνικός από ποτέ. Πρόσφατα, όταν ήμουνα ακόμα στο σπίτι για διακοπές, μετροφύλλησα μερικά από τα βιβλία αυτά. Μια σκιά πέρασε από το νου μου, ενώ διάβαζα μερικές αράδες από την παντρεμένη πια Πολλυάννα.  

Ως ενήλικη, βλέπετε, η Πολλυάννα, παραμένει μέσα στην τρελλή χαρά. Η τέλεια Αμερικανίδα σύζυγος και μητέρα, στον καιρό πριν και μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πρόσωπο της, πρέπει να το είχανε στα βελάκια  για στόχο, οι φεμινίστριες. Μηχανή γονιμότητας(3 παιδιά σε 6 χρόνια), ήσυχη και γελαστή σύζυγος, νοικοκυρά με τα ούλα της. Με χρόνο πάντα, για όποιον χρειάζεται στήριξη. Ναι, αν ζούσε σήμερα, θα την είχανε για βελάκια και οι άνεργοι ψυχολόγοι.  

Πριν μερικές ημέρες, ενώ διάβαζα ένα άρθρο για το πόσο κακή επιρροή ήτανε η Πολλυάννα για οποιοδήποτε κορίτσι, που μεγάλωσε με τα βιβλία της, πνίγηκα από τα γέλια. Εντάξει, στέλλει υποσυνείδητα τα κοριτσάκια κατευθείαν στο ρόλο της νοικοκυράς -μητέρας-τέλειας συζύγου! Ε και;  Μήπως όσες κοπέλες επέλεξαν να φτιάξουνε οικογένεια στα 18 αντί να πάνε πανεπιστήμιο θαύμαζαν την Πολλυάννα; Το ότι ξέρω να μαγειρεύω έχει να κάνει με το ότι την θαύμαζα μικρή; Και επιτέλους, είναι τόσο κακό στοιχείο η μητρότητα για τη σημερινή νέα; (Μαμά, ωρίμασα! Παιδιά, βοήθεια! ) 

Ναι, το παραδέχομαι, ήμουνα φαν της, και αν υπήρχε στην Κύπρο φαν κλαμπ, θα ήμουνα τότε η πρόεδρος. Διότι έπαιζα από 5 χρονών, το παιχνίδι της χαράς, για αυτό και έχω ωραίο χαμόγελο. Να, κοιτάτε το :)))))))))

Διότι ακόμα και σήμερα, όταν πάνε όλα στραβά, πριν πέσω για νάνι, και ενώ είμαι στο ντους, κάνω φιλτράρισμα. Αφήνω στο δίχτυ, μόνο όσα με κάνανε σήμερα να χαμογελάσω και σκέφτομαι πόσο όμορφη ήταν η μέρα. Τι περίφημα θάματα και πράματα, με περιμένουνε αύριο.  

Καλή σας μέρα! Καλό σας μήνα!!!!  Ναι, είναι ΜΑΗΣ!!!!