Το λοιπόν, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο τι αναίσθητος κόσμος υπάρχει. Μου τη δίνει που μια ζωή τρώω την πόρτα του οποιουδήποτε καταστήματος στα μούτρα, διότι ο προηγούμενος είναι βιαστικός, χαμένος στη συζήτηση που έχει στο κινητό,  αναίσθητος, στον κόσμο του, αγενής, εγωιστής. 

Πολύ λίγοι είναι οι άνθρωποι, που σκέφτονται να κρατήσουνε την πόρτα για τον επόμενο που είναι ακριβώς πίσω τους. Όχι να του την κρατήσουν για να περάσει, αλλά έστω να του την δώσουν. Διότι μερικοί άλλοι, το ίδιο αναίσθητοι, σε περνούν για πορτιέρη.

Και επειδή, έχω περάσει πολλά πεντάλεπτα της ζωής μου να κρατώ πόρτες για αγνώστους, που είναι ζώα , σήμερα έβαλα τις φωνές. Έτσι είμαι… ευγενική, χαμογελαστή και μετά μια καλή μέρα ΜΠΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΜ! Και νιώθω και άσχημα από πάνω, τρομάρα μου!  

Σήμερα, έκανα ένα Μπουμ, τι να γίνει; Είναι αναίσθητη; ε, να φάει πόρτα και να πει και ευχαριστώ! Ναι, μου έφταιξε η έκτη στη σειρά που πέρασε, ενώ εγώ κράτησα την πόρτα για μια μητέρα, που έσπρωχνε το αμαξάκι του μωρού της, τρία λεπτά πριν.  Και το έβαλα στα πόδια, γιατί ντράπηκα που θύμωσα.  

Μισή ώρα μετά, πρόσεξα ότι έβγαινε καπνός από ένα σκουπιδοτενεκέ. Ώρα αιχμής, να περνά ο κόσμος σε πυκνότητα, που θα απέφευγαν ακόμα και οι σαρδέλες στην κονσέρβα τους, αλλά κανένας να μην προσέχει τον καπνό. Δεν είμαι αντι-καπνίστρια, αλλά έλεος! Πρόσεχε βρε άνθρωπε μου πού το πετάς το τσιγάρο, και σβήνε το πριν. Πόσες φορές έτυχε να σβήσω το τσιγάρο κάποιων που βιάζονταν να μπούνε στο λεωφορείο και απλά το πέταξαν στο πεζοδρόμιο; Ο σημερινός όμως, το πέταξε σε κάλαθο με σκουπίδια, που εννοείται ότι τα περισσότερα είναι χάρτινα σακούλια φούρνου.

Και καλά, αυτός, δεν το πρόσεξε, όλοι οι άλλοι; Δεν είχα μαζί μου και νερό. Ευτυχώς ο φούρνος ήτανε δίπλα και η ευγενική πωλήτρια μου έδωσε ένα κουβά νερό. Στο μεταξύ, ένα ζευγάρι περαστικών, ευαισθητοποιημένο, σταμάτησε και αναρωτιόταν αν έπρεπε να καλέσει την πυροσβεστική. Έξι ώρα το απόγευμα, ο πεζόδρομος γεμάτος κόσμος και ο καπνός είχε φουντώσει. Ρίξαμε δύο κουβάδες, δεν έσβησε. Αναγκαστικά, καλέσαμε την πυροσβεστική. Να σε τρώει και η έγνοια στο μεταξύ, μπας και νομίσουν ότι εσύ ξεκίνησες την πυρκαγιά. Ώσπου να έρθει η πυροσβεστική, είχαμε ρίξει πέντε κουβάδες νερό, μα τίποτα δεν είχε γίνει. Ήταν από αυτούς τους τενεκέδες που τελειώνουνε κάτω από το πεζοδρόμιο, δεν ξέρω πως, και η φωτιά, έσβησε μόνο με την Πυροσβεστική.  

Θέλανε να μας ευχαριστήσουνε… Θυμήθηκα το μάθημα μου και έτσι το έβαλα πάλι στα πόδια. Δεν μπορώ τις ευχαριστίες. Ειδικά, όταν κάνω κάτι το αυτονόητο. Κάτι που θα περίμενα από τον καθένα μας. Κανονικά.