Σε μισώ σήμερα, σε αγαπούσα χθες (γιατί αν δεν είσαι οκ στο ραντεβού σου, αρχίζω αγχώδη μαθηματικά και δεν θέλω), θα σε μισώ και αύριο γιατί με πονάς με πονάς με πονάς.

Χάρη σε σένα, πέρασα τη νύχτα με το ένα μάτι ανοικτό, σαν το σκύλο της Ήρας, μόνο που εγώ δεν είμαι έτσι καμωμένη. Και ούτε έχω εκατό μάτια αλλά δύο. Δηλαδή αν ήμουνα θηλυκιά Κύκλωπας τί θα έκανα όλη νύχτα χθες;

Και με πιάνει ο πόνος στη μέση, σαν γριά εκατόν χρονών, καμπούρα αλλά με το στήθος της Πάμελα ’ντερσον.

Ε, ναι λοιπόν, σε μισώ. Και ας μου υπόσχεσαι παιδιά στο μέλλον. Όλες αυτές τις συγκινήσεις και τα κλάματα που θα με πιάνουν πριν έρθεις, ποιός θα μου τις φύγει; Η συγγνώμη και τα παιδιά, δεν αρκούν...

Καλά, δεν είσαι και τόσο κακή. Μη μου λες να κάνω γιόγκα, και σωστές αναπνοές. Βλακείες! Τα έχω δοκιμάσει όλα. Και περισσότερο νερό, λίγο αλάτι, λαχανικά και φρούτα αντί για σοκολάτα. Δεν αντέχεσαι όμως. Μέχρι και χάπια παίρνω για χάρη σου.

Τί να κάνουμε; Αφού είμαι συνέχεια άου, γκριν και νάνι.

zzzzzzzzzZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz