Δηλώνω 'Ένοχη! Το μόνο ιταλικό τραγούδι που γνωρίζω, ήταν αυτό που κέρδισε την Eurovision κάτι αιώνες πριν. Και όσα έχουνε μεταμορφωθεί σε ελληνικά τραγούδια, από διάφορους δικούς μας καλλιτέχνες.

Έχω ένα διαδυχτιακό φίλο, τον Μάννου, ο οποίος τρελλαίνεται με τον Μάρκο Μαζίνι. Τόσο, που μπήκε στο χορό της Ιταλικής για να κατανοήσει τα τραγούδια του.Σήμερα, μιλούσαμε και μου έστειλε ένα αγαπημένο του. Το άκουσα και ξετρελλάθηκα. Για αυτό επιλέγω να σας πω απόψε Buonanotte!

Η μουσική του, είναι υπέροχη, σε ταξιδεύει στην παραλία, στο κύμα. Και μετά, διαβάζοντας τον ελληνικό του στίχο, συνειδητοποιείς, ότι, όντως είναι η μουσική διεθνής γλώσσα. Μπορείτε να το διαπιστώσετε και μόνοι σας, παρακολουθώντας το βίντεο εδώ

https://www.youtube.com/watch?v=aTMdOhWYYgg

Σημειώνω πρώτα τη μετάφραση του τραγουδιού, που έκανε ο Μάννου.

                                                      Θα χρειαζόταν η θάλασσα

Θα χρειαζόταν η θάλασσα, που χαϊδεύει τα πόδια
καθώς περπατάμε προς ένα σημείο που δεν βλέπεις,
Θα χρειαζόταν η  θάλασσα πάνω σε αυτό το τσιμέντο,
Θα χρειαζόταν ο ήλιος με το χρυσό του και το ασήμι του
Και για αυτήν την αγάπη, παιδί ενός καλοκαιριού,
Θα χρειαζόταν το αλάτι για να γιατρέψει τις πληγές
Των λευκών χαμόγελων ανάμεσα στα κόκκινα χείλη,
Να μετράμε τα αστέρια καθώς ο ουρανός ξεκουράζεται,

Θα χρειαζόταν η θάλασσα να μας πάει στον βυθό,
Τώρα που με αφήνεις σαν πακέτο για τον κόσμο,
Θα χρειαζόταν η θάλασσα με τις θύελλες της,
Που θα χτύπαγε ακόμα και δυνατά πάνω στα παράθυρά σου
Θα χρειαζόταν η θάλασσα πάνω στην ζωή μας,
Που θα άφηνε μακριά, όπως ένα λουλούδι, τα δάχτυλά σου,
Έτσι ώστε την αγάπη σου να μπορέσω να μαζέψω και να σώσω,
Αλλά για να το κάνω ακόμα, ορκίζομαι, θα χρειαζόταν η θάλασσα!

Θα χρειαζόταν μια θάλασσα που ναυαγεί,
Όπως εκείνες οι περίεργες ιστορίες των δελφινιών
Που πηγαίνουν στο ποτάμι για να πεθάνουν μαζί
Και δεν ξέρουμε το γιατί,
Όπως θα  'θελα να κάνω ακόμα, αγάπη μου μαζί σου

Ci vorrebbe il mare

Ci vorrebbe il mare che accarezza i piedi
mentre si cammina verso un punto che non vedi
ci vorrebbe il mare su questo cemento
ci vorrebbe il sole col suo oro e col suo argento
e per questo amore figlio di un'estate
ci vorrebbe il sale per guarire le ferite
dei sorrisi bianchi fra le labbra rosa
a contare stelle mentre il cielo si riposa.
Ci vorrebbe il mare per andarci a fondo
ora che mi lasci come un pacco per il mondo
ci vorrebbe il mare con le sue tempeste
che battesse ancora forte sulle tue finestre.
Ci vorrebbe il mare sulla nostra vita
che lasciasse fuori, come un fiore, le tue dita
così che il tuo amore potrei cogliere e salvare
ma per farlo ancora, giuro, ci vorrebbe il mare.
...
Ci vorrebbe un mare dove naufragare
come quelle strane storie di delfini che
vanno a riva per morir vicini e non si sa perché
come vorrei fare ancora, amore mio, con te.
Ci vorrebbe il mare per andarci a fondo
ora che mi lasci come un pacco per il mondo
ci vorrebbe il mare con le sue tempeste
che battesse ancora forte sulle tue finestre.
Ci vorrebbe il mare dove non c'è amore
il mare in questo mondo da rifare
ci vorrebbe il mare
ci vorrebbe il mare

Καληνύχτα για όσους πάνε για όνειρα, καλό ξημέρωμα για όσους συνεχίζουν και Καλημέρα σε όσους ξυπνήσανε ήδη!

 Μάκια σας!