Μετά από ένα πολύωρο ταξίδι στο φόρουμ κάθομαι και σκέφτομαι...

Τι μπορώ να προσφέρω στον κόσμο...? Μια γνώση? Λίγο παρέα? Υπάρχει τόση δυστυχία γύρω μας, τόση μοναξιά... Τελικά η μουσική μπορεί να μας κρατάει συντροφιά μα δεν μπορούμε να της μιλήσουμε... Δεν μπορούμε να ανταλλάξουμε μια κουβέντα... Ναι δεν λέω να καθίσουμε να δημιουργισουμε μια μελωδία... Αλλά πόσο θα γίνεται αυτό...?

Χανόμαστε μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό... Βυθιζόμαστε στο ΕΓΩ μας και βλέπουμε πράγματα που δεν τα είχαμε προσέξει άλλοτε... Βγαίνουν σκέψεις που ούτε φανταζόσουν πως κάποτε θα τις έκανες...

Τελικά τι είναι αυτό που μας λείπει? Η επικοινώνία. Γιατί όμως? Μήπως επειδή έχει μπει στην μέση η τεχνολογία και η ταχύτητα της ζωής?

 Σκέψεις... Σκεψεις... Σκέψεις βασανίζουν το μυαλουδάκι μου... :(