Αφού δεν μου βγαίνει ο λυγμός στη φωνή, τί να κάνω; Δεν τα μπορώ αυτά τα δάκρια και τα βρεγμένα μαντηλάκια.

Δεν είμαι καλή να δείχνω την αγάπη μου με λόγια. Το ξέρεις καλά. Αφού με γέννησες και μου το έδωσες το χάρισμα, τι να γίνει; Με θύμωσες πολύ. Πάρα πολύ. Αν ήταν κάτι σοβαρό; Αν είναι κάτι σοβαρό και δεν μου το λες, δεν θα σου ξαναμιλήσω. Και ας είσαι μάνα μου. Γιατί είσαι τόσο αντιφατική; Από τη μια μου κρύβεις όοοοοολα τα κακά που συμβαίνουν, γιατί είμαι και καλά ευαίσθητη και στεναχωριέμαι, από την άλλη μου πετάς ότι

-   μεγάλη κοπέλα είσαι πια, στην ηλικία σου ....

-   Ναι, στην ηλικία μου, είχες εμένα, ήσουνα έγκυος στον Ν. και ήσουνα και μόνη σου στο εξωτερικό με τις Αραπίνες και τις Αμερικάνες. Εντάξει!  

’λλο εσύ, άλλο εγώ. Δεν είμαι έτοιμη για τη μητρότητα. Τόσα χρόνια βλέπω τι περνάς εσύ με τους τρεις μας,μου φτάνει! Τόσες θυσίες και τόσα βάσανα, δεν ξέρω αν μπορώ να τα τραβήξω. Όχι ακόμα. Και όχι για ένα χαμόγελο και μια ευχή το χρόνο. Ακόμα δεν έχω τη δική σου δύναμη.

« Ξέρεις τι μέρα είναι αύριο; Γιορτάζω!» κι εγώ να κάνω την ανήξερη…

Ωραίος ο Κλιμτ, ε; Ευτυχώς προλάβαμε να δούμε αρκετές πινακοθήκες. Πότε θα έρθεις να σε πάρω και στο Λούβρο;