Την περασμένη βδομάδα, ανακάλυψα (ούτε ο Μάρκο Πόλο τόση περηφάνεια πια! ) την εκπομπή του beatlus. Ξέρω, οι περισσότεροι την έχετε ανακαλύψει πολύ πριν από μένα, ζητώ ταπεινά συγγνώμη.

Οι εκπομπές του, είναι όλες θησαυροί. Μελωδικές εγκυκλοπαίδειες μουσικής, Για μένα, που μου αρέσει να ψάχνω, να μαθαίνω συνέχεια, είναι σαν φροντιστήριο, που σου δίνουν λυμένες τις δυσκολότερες και πιο ενδιαφέρουσες ασκήσεις μαθηματικών.

Απόψε, ένα υπέροχο τραγούδι, το οποίο ακούστηκε 2 φορές, και αν δεν ήταν ο χρόνος λίγος, θα το ακούγαμε και 3η φορά. Το ακούσαμε από τα Μακρινά Ξαδέρφια, μετά από τον δημιουργό του, τον Θοδωρή Κοτονιά, Αλλά νομίζω η πρώτη εκτέλεση του, ανήκει στην Γλυκερία. Σωτήρη μου, αν κάνω λάθος, διόρθωσε με!

Με την "’νοιξη" λοιπόν, θα πούμε καληνύχτα σε όσους πάνε για όνειρα γλυκά, καλή συνέχεια σε όσους αποφάσισαν να ξημερωθούνε, και καλημέρα σε όσους ήδη ξύπνησαν.

’ΝΟΙΞΗ

Kόκκινο τριαντάφυλλο
Είσαι μες στην καρδιά μου
Την νύχτα γίνεσαι πληγή
Που τρώει τα σωθικά μου

Έρχεσαι πάντα πιο νωρίς
Κανείς δε σε γνωρίζει
άλλον τον κάνεις ν' αγαπά
Κι άλλον να μη γυρίζει

Και δε σου φτάνουν όλ' αυτά
Φεύγεις και δε θυμάσαι
Ωραία είσαι άνοιξη
Γιατί δεν μας λυπάσαι

Έρχεσαι λίγο κάθεσαι
Στον κήπο μας κι ανθίζεις
Το αίμα μας επότισε
Κι ανάσταση μυρίζεις

Κι όταν θα φύγεις τίποτα
Δεν θα ΄ναι όπως πρώτα
άσε για λίγο ανοιχτή
Του ουρανού την πόρτα.

Καλή μας βδομάδα!

Μμάκια!!!!