Διάβασα χθες ένα άρθρο σχετικά με τα σχολικά βιβλία και τα μαθήματα που διδάσκονται στο δημοτικό και τώρα που βρήκα ένα κενό μπήκα στο πειρασμό να γράψω κάτι. Έχω κι εγώ άλλωστε 4 ανηψιές που πάνε δημοτικό και το θέμα δε μπορεί να μη με αγγίζει..
 
Η μια η ανηψιά μου πάει Τετάρτη Δημοτικού και κάνει αρχαία ιστορία. Όταν έρχεται στο σπίτι όλο τη πειράζω και τη ρωτάω αν διαβάζει. Αυτή μου λέει πως είναι η καλύτερη μαθήτρια και τότε αρχίζει το παιχνίδι των ερωτήσεων για να πειστώ. Αν  και είμαι καθαρά θετικής κατευθύνσης  πάντα μου άρεσε η ιστορία και θυμάμαι πολλά. Αφήνω λοιπόν στην άκρη τις μαθηματικούρες και αρχίζω να τη ρωτάω τα πάντα γι'αυτή. Γεγονότα ,ονόματα , χρονολογίες , αποφθέγματα , ερωτήσεις κρίσεως κι ό,τι άλλο μου έρχεται εκείνη τη στιγμή στο μυαλό. Δεν το κάνω αυτό για να της «εμφυσήσω» κανένα ακραίο αίσθημα «υπερπατριωτισμού» ούτε  για να τη φανατίσω με κάτι. Ερεθίσματα για μελέτη θέλω να της δώσω και το μάθημα αυτό είναι ό,τι πρέπει. Τα βιβλία άλλωστε  είναι αρκετά απλουστευμένα και παραλείπουν πολλά. Παραλείπουν τόσα που στο τέλος αρχίζεις να ανησυχείς όπως συνέβει με το  βιβλίο της Έκτης Δημοτικού... Μια αποστειρωμένη γνώση μπορεί τελικά να δημιουργήσει μεγαλύτερη σύγχυση και μπέρδεμα. Το παιδί σ'αυτή την ηλικία μπορεί να μην είναι σε θέση να διαβάσει το Θουκυδίδη αλλά τουλάχιστον ας ξέρει πως υπήρχε  ένας τέτοιος άνθρωπος ώστε να τον ψάξει αργότερα! Αργότερα όταν μεγαλώσει μπορεί να εμβαθύνει σ'αυτά που άκουσε έτσι απλοϊκά, μπορεί να αναζητήσει και να διαβάσει περισσότερα ,  να διασταυρώσει απόψεις και να διαμορφώσει τελικά τη  πραγματική δική του ώριμη θέση απέναντι στην ιστορία , τη θρησκεία και οτιδήποτε άλλο.. 

 Δε μπορώ να καταλάβω γιάτι πιάνει τέτοια «φαγούρα» κάποιους με ορισμένα σχολικά μαθήματα. Δηλαδή το παιδί στο δημοτικό  πρέπει να μαθαίνει μόνο ανάγνωση, γραφή και αριθμητική;;;; Καμία άλλη θεωρητική γνώση; Κι εμείς δηλαδή τέλος πάντων που τα διδαχτήκαμε τι πάθαμε;; Γίναμε οι σύγχρονοι «γενίτσαροι» του εικοστού αιώνα;;; Μάλλον υπερβολικό μου ακούγεται...
 
 Ζούμε σε μια εποχή ανοχής και είναι λίγο υποκριτικό να ισχυριζόμαστε πως υπάρχει σχολική καταπίεση .. Αυτό ας αφησουμε να  το λένε καλύτερα οι πατεράδες μας ή οι πατεράδες τους... Μάλλον  χαλαρότητα και μια τάση για απλοποίηση των πάντων βλέπω.  Και φτάνουμε στο σημείο να τελειώνει ο άλλος Πανεπιστήμιο και να μη ξέρει πότε  έγινε η άλωση της  Κωνσταντινούπολης... Τι να πεις μετά...
 
 (ΥΓ: Αμάν και πως έκανα να πείσω την ανηψιά μου πως όταν διαβάζει ένα οποιοδήποτε μάθημα καλό είναι να μαθαίνει και  κάποιες σημαντικές «λεπτομέρειες». Το παιδί δεν τις μάθαινε ποτέ γιατί έτσι τους είχε πει η δασκάλα..)