Σαββάτο απόγευμα. Σπίτι. Ακούω deep dish. Σε λίγο θα την κάνω για φαγητό. Δηλαδή από το ένα ένα dish  στο άλλο. Η κοιλιά μου μεγαλώνει. Τα χρέη μου μεγαλώνουν. Η καράφλα μου μεγαλώνει. Το άγχος μου μεγαλώνει. Οι υποχρεώσεις μεγαλώνουν. ...όλα γύρω μου μεγαλώνουν...μόνο εγώ μικραίνω...εγώ κι η ζωή μου

Το ψυγείο μου έχει πάθει σοκ από την σχέση μου. Είναι φορτωμένο σαν β' παγκοσμίου.

Έχει μέχρι και ζελέ. Μία στο τζάνειο και μια εδώ που είδα στην ζωή μου τόσα φρουί ζελέ. Πέφτει ο ήλιος. Πίνω ακόμα καφέ. Μία καφετιέρα σήμερα. Ευτυχώς μόνο μία, Ρακέτες δεν έπαιξα, πήγα όμως στο mall και πήρα κάτι εξαιρετικές γραβάτες κι ένα ζευγάρι τιράντες. Πήγα με την φίλη μου την έρα, ήπιαμε και κάτι μπύρες κόντρα στον ήλιο.

Τις είπα τα νέα μου, ότι μάλλον ψιλοκατασρέφομαι. Δεν έδειξε να συγκινείται. Εδώ δεν συγκινούμαι εγώ, πως θα συγκινηθούν οι άλλοι. Αν με βρουν πουθενά φυτεμένο να ξέρεις πως δεν πήγα μόνος μου, με στειλανε.

Πήρα και το άλμπου των sunset boulevard, tell me about america. Πολύ ωραίο.

Ώρα για ντους. Πάρτυ σπίτι μου στις 29. Γιορτάζει η Ελίζα.

Γειά.