Στα υπόγεια είναι η θέα

Σε μια γωνιά κρυμμένα, με μάτια τρομαγμένα

τα θέλω μου κοιτάνε σαν παιδιά

Κι ας ξέρουν τι έχουν κάνει, εμένα δε μου φτάνει

γι αυτό τα τιμωρώ κάθε φορά

Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται, εκεί που δεν τα περιμένεις

 και γίνονται τα θαύματα, όταν πάψεις να επιμένεις

Τα πράγματα τα όμορφα όσο τα θέλεις χάνονται τυχαία

 κι ας ψάχνεις σε πολυώροφα, στα υπόγεια είναι η θέα

Τα όνειρα μου μοιάζουν φεγγάρια που αλλάζουν

Τα φτάνω κι όλο πάνε πιο 

όσα τα γυρεύω, τους φόβους μου παλεύω

και πάω γι άλλα απ' την αρχή ξανά

Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται, εκεί που δεν τα περιμένεις

και γίνονται τα πράγματα, όταν πάψεις να επιμένεις.

Τα πράγματα τα όμορφα όσο τα θέλεις χάνονται τυχαία

κι ας ψάχνεις σε πολυωροφα, στα υπόγεια είναι η θέα.

Το πρώτο τραγούδι λοιπόν που επέλεξα είναι ένα απο τα αγαπημένα μου. Μουσική στίχοι Γιώργος Θεοφάνους και το εμηνεύει ποιός άλλος απο τον φοβερό Πασχάλη Τερζή!Ένας άλλος λόγος που το επέλεξα (ο πρωτεύων βασικά)είναι κάτι πολύ όμορφο που έχει συμβεί στην ζωή μου τώρα τελευταία, αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που το μπλογκ μου έχει τν συγκεκριμένο τίτλο.

Ένα τραγούδι το οποίο μιλάει κατα την άποψή μου για τον σχεδιασμό στην ζωή(και όχι μόνο). Ναι μεν είναι καλό να έχουμε ένα πρόγαμμα αλλά όχι σε όλα δεν πρέπει να βάζουμε χρονικά όρια σε όλα , κάποια πράγματα έρχονται μόνα τους.Επίσης κάτι άλλο που λέει πολύ ωραίο είναι το ότι εκεί που δεν περιμένουμε τίποτα έρχεται το θαύμα απο το τίποτα, απο ένα υπόγειο έρχεται μία θέα τέλεια! Το έχω παρατηρήσει αυτό στην μικρή μέχρι τώρα ζωή μου.

Αυτά απο 'μένα σας παραδίδω την σκυτάλη!

Ο Κακόφωνος Γαλάτης σας.