Όταν ήμουν μικρή,  ήθελα ένα μεγάλο αδερφό. Ήταν πολύ κουραστικό για ένα 6χρονο, να είναι η μεγάλη και υπεύθυνη αδερφή για 2 μικρά αγόρια.

Αλλά η μαμά μου, έλεγε πως δεν ήταν εφικτό. Ρώτησα  τον παπά μου, πέθανε στα γέλια. Μου εξήγησε ότι και άλλο παιδάκι να κάνει με τη μαμά, πάλι μικρότερο θα είναι.... Κάπου μάζεψα τη λέξη υιοθεσία. Ρώτησα τη δασκάλα και μου εξήγησε την έννοια. Ανυπόμονη περίμενα το απόγευμα να ανακοινώσω στη μαμά μου, ότι είχα βρει τον τρόπο, να έχω μεγάλο αδερφό. Δεν θυμάμαι αν γέλασε η αν λιποθύμησε με τις απαιτήσεις μου.

Μεγάλο αδερφό δεν αποκτήσαμε. Ούτε ο Άγιος Βασίλης τον έφερε, όταν του τον ζήτησα. Ήταν και το τελευταίο μου γράμμα προς αυτόν. Ο Αλλαντίν δεν μπήκε ποτέ στον κόπο, να μοιραστεί το μαγικό του λυχνάρι μαζί μου...Και νονά δεν είχα, για να έχω την κρυφή ελπίδα πως πρόκειται για νεραίδονονά... Τα παραμύθια τελείωσαν. Μπακ του ριάλιτι...

Τελικά, ευτυχώς που δεν έχω μεγάλο αδερφό, γιατί θα σκοτωνόμασταν στην εφηβεία. Και τώρα, πάλι, δεν θα άντεχα 2 πατέρες.

Έπειτα, έχω 2 αδερφούς, μικρότερους μεν, αλλά....μεγάλωσαν και άρχισαν να θεωρούν ότι εγώ ειμαι η προστατευομένη τους. Ρε δεν πάτε καλάααααααααααααααα!!!!!!!!!!! Εγώ είμαι η μεγάλη, Χαλλόοοουυυυυ!!!!!!

Τώρα πάντως, θα έδινα τα πάντα, για μια αδερφή.Νομίζω, χάνω πολλά πράγματα από την απουσία μιας τέτοιας σχέσης. Ζηλεύω τις φίλες μου, που ότι και να γίνει, ακόμα και χωρίς φίλες να μείνουν, θα έχουνε πάντα μια αδερφή, περίπου στην ηλικία τους, για ότιδήποτε χρειαστούν. Να κρατάνε το χέρι η μια της άλλης, όταν είναι ανάγκη. Αλλά και όταν δεν είναι. Και αυτό είναι το πιο ζεστό από όλα!

Η μαμά λέει πως τώρα είναι πολύ αργά. Είναι πολύ μεγάλη, λέει. Η αλήθεια είναι, ότι δεν είναι πολύ μεγάλη βιολογικά. Και το ξέρει. Και γελάει! Αυτή έχει όμως 3 μεγαλύτερους αδερφούς και μια μικρότερη αδερφή! Που να καταλάβει τις ανάγκες της κόρης της!

Φυσικά, έχω ξαδερφούλες που τις λατρεύω όσο κανένα άλλο στον κόσμο! Ειδικά όταν εκείνο το μικρούλι, με φωνάζει Τινινίνη, λιώνουν τα γόνατά μου.

Η γιαγιά πάλι, επιμένει, πως αυτό το μικρούλι, έπρεπε να είναι δικό μου παιδί. Δεν θα έλεγα όχι, φτάνει να μην έπρεπε να έχω στο κεφάλι μου και ένα αγόρι, ηλικίας 25+, να μεγαλώνω! Το θέλω μου συγκρούεται με τα θέλω και τις πεποιθήσεις της γιαγιάς.

Αλλά προς το παρόν είναι άλλα 2 θέλω που δεν είναι εφικτά. Και μοιάζουν με τα συγκρουόμενα στο ΛούναΠαρκ...

Και δεν έχουμε και κανένα λυχνάρι της προκοπής...Τουλάχιστον να κάνουμε και ένα άνθρωπο χάππυ ρε παιδιά....