Κάνεις κάτι πετυχημένο και αμέσως να σε παγώσουν, με μια κουβέντα που θα σου πουν... Ενώ έχεις κάνει τόση δουλειά, έχεις ρίξει τέτοιο τρέξιμο για να φτάσεις σε αυτό το σημείο, έχεις βάλει όλο σου το είναι να δουλέψει για αυτό, έρχονται και με μία φράση σε κάνουν να νοιώθεις πως είσαι "ένα τίποτα"...

Σου δίνουν μια αρμοδιότητα... Αυτός που στην έδωσε, ξέρει γιατί το έκανε. Και τώρα έρχονται διάφοροι και του λένε "δεν ξέρεις τι κάνεις" και "να 'ναι καλά τα βίσματα", "Ρε ανθρώπους της εμπιστοσυνης σου βάζεις... Κι εμείς τι κάνουμε εδώ? Μπρίκια κολάμε"... Μπλα μπλα...

Γράφεις ένα κείμενο και αντί να κοιτάξουν το γενικό νόημα, καταπιάνονται από μια λέξη που είπες ή μια φράση και αρχίζουν να σε χτυπάνε...

-Και ποιος σου είπε πως είναι έτσι και δεν είναι γιουβέτσι???...

- Συγγνώμη κύριε άγνωστε που με ξέρεις τόσο λίγο εώς καθόλου. Εσύ γιατί πιάνεσαι από την μία λέξη ή φράση και δεν κοιτάς όλο το κείμενο??? Βαριέσαι να διαβάσεις? Βαριέσαι να σκέφτεσαι??? Μήπως φταίει η πολύ τηλεόραση και το πολύ ίντερνετ που σε έχει ζαβλακώσει??? Αααα όλα κι όλα!!!! ΩΣ ΕΔΩ και ΜΗ παρέκει!!! ’μα έχεις ψυχολογικό πρόβλημα να πας σε κάναν ψυχίατρο. ’μα έχεις υπαρξιακό πρόβλημα δεν σου φταίει ο κόσμος... ’μα είσαι κομπλεξικός πάνε καλύτερα σε κανένα ερημονήσι για να βρεις την υγειά σου...

 Γιατί τόση κακία???

Γιατί τέτοια ζήλια???

Γιατί τετοια κομπλεξικότητα???

ΓΙΑΤΙ??????