Σε μια ζωή

αναποδιές και στεναχώρια,

ήρθα εγώ και σου 'δωσα χαρά.

Με χάιδεψες στο πρόσωπο,

σαν δεύτερη μητέρα,

δυο φορές παιδί μου ....

όπως λέγανε παλιά.

Ήρθε η ώρα

η δύσκολη για μένα,

τώρα που χάνεσαι και σβήνεις σιγά σιγά.

Πόσες χαρές να θυμηθώ

άραγε σου είπα ποτέ σε αγαπώ.....

Ανατολίτσα μου, γιαγιάκα μου, Τε 'μέτερον, εύχομαι το ταξίδι που ετοιμάζεσαι να κάνεις, να σε βγάλει σε μέρη ωραία.

Δεν θυμάμαι αν σου είπα ποτέ ότι σε αγαπώ, δεν θυμάμαι αν σου είπα ευχαριστώ. Τώρα πια δεν έχει νόημα άλλωστε και να σου πώ δεν θα το ακούσεις ίσως το νιώσεις..........................................