Ας αφεθούμε στην σιωπή...μου το ειπε ενας φίλος μου κάποτε αλλά εγω δεν μπόρεσα ποτέ να το κάνω....Οταν είμαι με κάποιον πρέπει πάντα να μιλάω..Δεν μπόρω ούτε λεπτό να καθήσω ήσυχη...Ειδικά αν με κοιτάει στα μάτια χωρίς να μιλάει?Χάνω τα αυγά και τα πασχάλια που λένε!Και όμως είναι ωραίο να αφήνεσαι στην σιωπή...Μπορεις να σκεφτείς τόσα πολλά που ουτε καν τα φανταζόσουνε...Μπορείς να φωνάξεις τόσα πολλά...που ούτε καν τολμούσες να ψελλίσεις...Μπορείς να βρεθείς τόσο πολύ κοντά με τον άλλον και να αγγίξεις την ψυχή του..που δεν θα το κατάφερνες μιλώντας συνέχεια..Ας αφεθούμε στην σιωπή λοιπόν....Ελπίζω κάποτε να τα καταφέρω..