Έχω φάει ένα φοβερό Φαγκρί (σας προλαβαίνω με το αστείο φαμπέζ – φαμώβ) και δεν πλήρωσα εγώ το λογαριασμό... πράγμα που το έκανε ακόμα πιο νόστιμο.....

Τελειώνω το τρίτο (προσωπικό μου) καραφάκι και αλλού πατάω αλλού βρίσκομαι...έχω τραγουδήσει συνοδεία δύο πλανόδιων μουσικών το “κάθε λιμάνι και καημός” (γιατί δεν ήξεραν το “έχω πετάξει μαζί σου...”) και τραβάω τη φάτσα μου video !!!!

Σηκώνομαι να φύγω ....αδύνατον.... καταλήγω σε μια ξαπλώστρα με τα πόδια στη θάλασσα...

Την ώρα που είμαι τελείως γκολ ....ντέφι ρε παιδί μου... τάπα.... πως το λένε ...στουπί!!! αρχίζουν να χτυπάνε τηλέφωνα....

Από παλιούς φίλους μέχρι μέλη του ΜΗ που δεν τους έχω ξαναμιλήσει ποτέ και τους κάνω βέβαια την καλύτερη εντύπωση.... αφού εκτίθεμαι στα τηλέφωνα για κανένα μισάωρο σηκώνομαι να φύγω....

Το ένα μου παπούτσι επιπλέει περήφανα ...σφηνωμένο σε ένα βραχάκι....τόσο κοντά και όμως τόσο μακριά.... με τα πολλά ξεκινάω για το ξενοδοχείο.... δεν έκανα 50 μέτρα.... “θέλω να κάνω βραδινό μπάνιο....”

Παρατάω στην παραλία... .λεφτά.... κινητά.... κλειδιά.... πιστωτικές..... ρολόι..... γενικά μια καλή μπάζα.... και αρχίζω τις απλωτές.....Και να πεις ότι ήταν καμιά ερημιά???? γεμάτες οι καφετέριες ακριβώς στα 5 μέτρα....

Μαγιό δεν είχα.... βγάζω τη μπλούζα και μπαίνω.... όταν βγήκα με το βρεγμένο κάπρι κολλημένο πάνω μου ανάγκασα τους θαμώνες σε παρατεταμένα χειροκροτήματα , επιδοκιμασίες και συνθήματα..... όπως “ έχεις μπούκλες είσαι φέτες και το κάπρι σου έχει πιέτες...”

Kύριος... μαζεύω τα πράγματά μου και μοιράζοντας αυτόγραφα ξεκινάω για το ξενοδοχείο...

Την άλλη μέρα το πρωί ψάχνω το αυτοκίνητο ( με το ένα παπούτσι μούσκεμα...) το οποίο ήταν πιο μακριά από ότι θυμόμουν τραγουδώντας το γνωστό πια από άλλο post....

“που έχω παρκάρει δε θυμάμαι ..... ήπια πολύ πανάθεμα με... “