Δειλό μου μοιάζει το φετινό φθινόπωρο. Από είναι ο δρόμος του, γι’ αυτό και κοντοστέκεται, αλλά δεν κοπιάζει. Χαϊδεύει πέντε σύννεφα από ‘δω, άλλα πέντε από ‘κει, αλλά ψιχάλα δεν φαίνεται. Θα μου πεις «μην βιάζεσαι, έχουμε καιρό μπροστά μας… Άσε να νιώσω λίγο καλοκαίρι ακόμη». Είναι που νιώθω της περισυλλογής την ανάγκη και φέρνω αντίρρηση. Άλλωστε, καλοκαιράκι ‘φχαριστιόμαστε από αρχές του Μαγιού και δώθε. Κι έπειτα… «στις αρχές του φθινοπώρου, κάτι έχω να πω…» Θέλει δύναμη αυτό και το φθινόπωρο μοιάζει δειλό…