Ξέρει κανείς πώς περνάνε τον χειμώνα τα απομακρυσμένα, πανέμορφα ακρογιάλια της άγονης γραμμής; Ποιες φουρτούνες τα μαστιγώνουν, πόσο αλάτι καταπίνουν μέχρι να τα γλυκάνει ξανά ο ήλιος; Τα γλαροπούλια τους κάνουν –άραγε- παρέα; Προσωπικά, το σκέφτομαι και θλίβομαι… Θα ήθελα να τα επισκεφτώ, έτσι δυο λόγια να αραδιάσουμε… Το βράδυ θα ρωτήσω και το ούτι…

Υ.Γ. Οι συλλογισμοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν κυριολεκτικά, μα και μεταφορικά…