Δευτέρα λοιπόν... Και αρχίσαμε για τα καλά τον επόμενο κύκλο της χειμερινής καθημερινότητας.

Το πρωί, στη γέφυρα ένα νέο κύμα Κινεζοειδών κτυπούσε κάρτα με τα εκατοντάδες φωτογραφικά φλας το δευτερόλεπτο. Χαμόγελα παντού για την ομορφιά της θέας, φωνάζανε και σε μας, τα αγουροξυπνημένα, να τους χαμογελάσουμε για να μας αποθανατίσουν...αυτό που η αγουροξυπνημένη Χάρις κόβει βόλτες μέσω φωτογραφιών, στην ’πω Ανατολή, δεν μου πολυαρέσει, αλλά τέλοσπάντων...

Κρύα μέρα, με υπέροχη λιακάδα. Ευτυχώς!

Διαδικαστικά στο πανεπιστήμιο, τρέξιμο για το σεμινάριο, αποφάσεις και διάβασμα. Η μαγεία της εστιάδας, με ακολουθούσε όλη μέρα... Σαν σκιά, πράγμα τουλάχιστον αντιφατικό.

Η Hauptstrasse γεμάτη. Από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Λαοθάλασσα, πολύχρωμη και πολύβουη. Ακόμα την αγαπάμε... ;))))))))

Παντού στα μαγαζιά, προσφορές. Και ο κόσμος ακόμα διστάζει να προχωρήσει σε αγορά. Δεν μου αρέσει η φτήνια. Κάποιο κακό προμηνύει. Και η ακρίβεια το ίδιο, βεβαίως.

Ένα βιβλιοπωλείο που αγαπούσα, αγοράστηκε από το jokers, μια σειρά βιβλιοπωλείων, τα οποία πουλάνε φτηνά ό,τι περισσεύει από διάφορους οίκους. Πόσες φορές αγόρασα πάμφτηνα, θαυμάσια βιβλία, δεν θυμάμαι να μετρήσω. Όμως τώρα που αγόρασαν το βιβλιοπωλείο μου, κάτι ράγισε. Αργά το απόγευμα, περπάτησα ως εκεί. Ο γεράκος, έλειπε. Έμαθα ότι πέθανε πριν λίγες βδομάδες και η οικογένειά του αποφάσισε να πουλήσει το έργο του. Η γυναίκα του, δάκριζε που τα θυμόταν όλα αυτά, όμως η απόφαση ήταν των παιδιών της. Όπως και η κληρονομιά που αρνήθηκαν να προφυλάξουν... Αγόρασα ένα λεξικό, που από τον Ιούλιο μου είχε κρατήσει ο παππούλης και αποχαιρέτησα... Την επόμενη βδομάδα, αρχίζουν το ξεπούλημα.

Περίεργη η μυρωδιά του ξεπουλήματος... Ανατριχιαστική.

Και ας τα τιμάμε δεόντως...