Οι Κιθαρίστες της Rock: Eric Clapton

Clapton Δεκαετία ‘90

*** Rush (1991)
Tracks: 1) New Recruit 2) Tracks And Lines 3) Realization 4) Kristen And Jim 5) Preludin Fugue 6) Cold Turkey 7) Will Gaines 8) Help Me Up 9) Don't Know Which Way To Go 10) Tears In Heaven.

Αυτό είναι το soundtrack της ταινίας Rush, αλλά στα Soundtracks δεν τα πάει και τόσο καλά ο Eric. Μπορεί να είναι μάστορας στην κιθάρα, αλλά με τα σύνθια δεν καταφέρνει να δώσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Το album αυτό είναι και έμεινε γνωστό για έναν και μοναδικό λόγο. Περιέχει το 'Tears In Heaven', που είναι πιθανότατα η πιο δημοφιλής μπαλάντα που έγραψε ποτέ του και αυτό επειδή είναι αφιερωμένη στον ξαφνικό θάνατο του γιου του. Του 4ετή Connor. Εκτός όμως από το 'Tears In Heaven', υπάρχουν άλλα δύο αυθεντικά τραγούδια σ’ αυτό το album. Είναι το 'Help Me Up' και το 'Don't Know Which Way To Go', με τον Buddy Guy στη φωνή και τον Eric στο καλύτερό του σολάρισμα από το 1975 και μετά. 9 λεπτά παρακαλώ.

* Σχόλιο: Σαν soundtrack δεν είναι καλό. Όσο για το 'Tears In Heaven', θα το βρείτε και στο επόμενο album.

*** Unplugged (1992)
Tracks: 1) Signe 2) Before You Accuse Me 3) Hey Hey 4) Tears In Heaven 5) Lonely Stranger 6) Nobody Knows You When You're Down And Out 7) Layla 8) Running On Faith 9) Walkin' Blues 10) Alberta 11) San Francisco Bay Blues 12) Malted Milk 13) Old Love 14) Rollin' And Tumblin'.

Αυτό είναι το καλύτερο Unplugged από όλα τα Unplugged albums που κυκλοφόρησαν ποτέ. Είναι αριστουργηματικό. Οι ακουστικές versions των 'Tears In Heaven', 'Running On Faith', & 'Old Love' είναι υπέροχες. Με τα 'Walkin' Blues', 'Malted Milk' & 'Alberta' περνάει από τα Blues και δίνει ρέστα με το 'Rollin' And Tumblin'' που είναι το καλύτερο από όλα.

* Σχόλιο: Χρυσό album που χάρισε στον Eric πολλά Grammies. Παραπονέθηκαν μερικοί ότι το 'Layla' δεν είναι και τόσο καλό. Ε εντάξει. Άμα δεν σας αρέσει σ’ αυτή τη version, πάρτε τον άλλο δίσκο. Πού είναι το πρόβλημα;

*** From The Cradle (1994 – Το Υποτιμημένο)
Tracks: 1) Blues Before Sunrise 2) Third Degree 3) Reconsider Baby 4) Hoochie Coochie Man 5) Five Long Years 6) I'm Tore Down 7) How Long Blues 8) Goin' Away Baby 9) Blues Leave Me Alone 10) Sinner's Prayer 11) Motherless Child 12) It Hurts Me Too 13) Someday After A While 14) Standin' Round Crying 15) Driftin' 16) Groaning The Blues.

Εδώ έχουμε 16 διασκευές και είναι αυτό που ο Eric αγαπάει να κάνει, το κάνει με πάθος και το κάνει καλά. Το βαρύ πυροβολικό ενεδρεύει στα 'Five Long Years' & 'Groaning The Blues'. Είναι ασύγκριτα και τα δύο. Δεν μπορούμε να κρατήσουμε μυστικά τα 'Goin' Away Baby', 'Driftin', 'Third Degree', 'Sinner's Prayer', 'I'm Tore Down', 'Standing Round Crying', 'Hoochie Coochie Man' & 'Blues Before Sunrise', αλλά μπορούμε να πούμε μία κουβέντα για τα 'It Hurts Me Too' & 'Reconsider Baby' επειδή προσπαθεί με το τραγούδισμά του να μιμηθεί τους μαύρους Bluesmen. Δεν ήταν αναγκαίο αυτό. Αποτυγχάνει πλήρως και αυτά είναι ντοκουμέντα.

* Σχόλιο: Ο Clapton στα forte του. Πολύ καλό.

*** Pilgrim (1998 – Το Χειρότερο)
Tracks: 1) My Father's Eyes 2) River Of Tears 3) Pilgrim 4) Broken Hearted 5) One Chance 6) Circus 7) Going Down Slow 8) Fall Like Rain 9) Born In Time 10) Sick And Tired 11) Needs His Woman 12) She's Gone 13) You Were There 14) Inside Of Me.

Αυτό το album έπρεπε να λέγεται Electronic Nightmare. Ο παραγωγός Simon Climie πήγε και ξέθαψε από τη χωματερή τα drum machines και τα σύνθια και αντικατέστησε μ’ αυτά ολόκληρη τη μπάντα. Ο Eric σολάρει με την κιθάρα του σε μερικά, αλλά η κατάσταση δεν σώζεται. Τα κομμάτια διαρκούν από πέντε έως επτά λεπτά και όπου σολάρει, μέχρι να φτάσει η στιγμή του σολαρίσματος, α) έχεις εξαντληθεί, β) είναι χωρίς έμπνευση και γ) τα περισσότερα απ’ αυτά είναι παιγμένα με computer. Η τραγουδοποιία του δεν βρίσκεται απλά κάτω του μετρίου, αλλά έχει ξεπαγιάσει. Βρίσκεται κάτω και από το μηδέν. Η μόνη καλή μελωδία, βρίσκεται στο 'Circus'. Τα υπόλοιπα ξεχάστε τα όλα. Καλύτερα να τα έδινε στις Spice Girls. Simon Climie είναι αυτός. Τι να κάνουμε;

* Σχόλιο: Ηλεκτρονικά σκουπίδια που δεν κάνουν ούτε για ανακύκλωση. Μόνο για τους φανατικούς του είδους ή τους φανατικούς του Clapton. Τίποτα άλλο.