Το παρακάτω τραγούδι δεν ήθελα να το βάλω εγώ, όχι γιατί δεν μ'αρέσει, αντίθετα το λατρεύω!
Όμως παρ' όλο που έχω διάφορες ερμηνείες μέσα μου, δεν ξέρω την ιστορία πίσω απ' το τραγούδι. Ήλπιζα ότι ο Dylan-Online-Encyclopedia ή κατά κόσμον Orfeus
σίγουρα θα γνωρίζει την αληθινή ιστορία πίσω απ' το τραγούδι, η το πού ακριβώς αναφέρεται ο Dylan.
Για αυτό θα αρκεστώ να αναφέρω τους στίχους που μου κάνουν εντύπωση ή με συγκινούν και να δώσω μια δική μου ερμηνεία που με συγκινεί μεν αλλα μπορεί να μην έχει να κάνει με το τί είχε στο μυαλό του ο ποιητής.
One more cup of coffee
------------
Your breath is sweet
Your eyes are like two jewels in the sky.
Your back is straight, your hair is smooth
On the pillow where you lie.
But I don't sense affection
No gratitude or love
Your loyalty is not to me
But to the stars above.
One more cup of coffee for the road,
One more cup of coffee 'fore I go
To the valley below.
Your daddy he's an outlaw
And a wanderer by trade
He'll teach you how to pick and choose
And how to throw the blade.
He oversees his kingdom
So no stranger does intrude
His voice it trembles as he calls out
For another plate of food.
One more cup of coffee for the road,
One more cup of coffee 'fore I go
To the valley below.
Your sister sees the future
Like your mama and yourself.
You've never learned to read or write
There's no books upon your shelf.
And your pleasure knows no limits
Your voice is like a meadowlark
But your heart is like an ocean
Mysterious and dark.
One more cup of coffee for the road,
One more cup of coffee 'fore I go
To the valley below.
Καταρχήν ποιητικά είναι αριστουργηματικό το κομμάτι.
Ακόμα κι απ' το πρώτο δίστιχο φαίνεται αυτό (η ανάσα σου γλυκιά, τα μάτια σου σαν δυο κοσμήματα στον ουρανό)
Ο Dylan στο τραγούδι αυτό περιγράφει μάλλον κάποια γυναίκα και μας δίνει μικρά αλλά περιεκτικά στοιχεία για τον ψυχισμό της, τη ζωή της και τον περίγυρό της.
Μου αρέσει πάρα πολύ ο στίχος
"Your loyalty is not to me
But to the stars above"
Έχει μεν μια αίσθηση αποξένωσης από τα ανθρώπινα αλλά ταυτόχρονα μια τάση για ελευθερία, μια τάση προς τα άστρα, όπου είναι και η μοναδική πίστη της ηρωίδας. Ο ποιητής ενδέχεται να την αγαπάει δεδομένου ότι προσμένει "affection, grattitude and love", αλλά ματαίως γιατί αυτά δεν ανταποδίδονται. Εκείνη προσηλωμένη στα άστρα, στην ελευθερία.
Μια άλλη ερμηνεία πιο τραβηγμένη ίσως να σχετίζεται με έναν στίχο παρακάτω που μας πληροφορεί ότι αυτή διαβάζει το μέλλον όπως και η μητέρα και η αδερφή της.
Δεδομένου ότι το διάβασμα του μέλλοντος μέσω των άστρων είναι μια πανάρχαια τακτική ίσως εκεί να οφείλεται και η προσήλωσή της στα άστρα...
Στην επόμενη στροφή ο πατέρας παρουσιάζεται σκληρός, τύπος σκοτεινός-παράνομος, της μαθαίνει πως να χρησιμοποιεί το μαχαίρι, και την βάζει στα πράγματα της παρανομίας.
Η ηρωίδα δεν γνωρίζει ανάγνωση και γραφή, πράγμα που σημαίνει ότι αυτά που έχει μάθει τα έχει μάθει αποκλειστικά από τη ζωή, με τον σκληρό τρόπο δηλαδή, επίσης η καρδιά που παρομοιάζεται με ωκεανό μυστήριο και σκοτεινό (υπέροχος στίχος) δείχνει ότι παρ' όλο που λείπει η τυπική μόρφωση ο ψυχικός κόσμος της είναι αχανής -αλλά και επικίνδυνος. Προφανώς ο ποιητής κινδυνεύει από αυτό.
Το δίστιχο "And your pleasure knows no limits
Your voice is like a meadowlark" δεν το καταλαβαίνω (και δεν ξέρω τί σημαίνει και meadolark) οπότε περιμένω μια βοήθεια από εσάς
.
Και μετά να έρθουμε στο ρεφραίν.
Είναι μια φράση που υποθέτω την λέει η ίδια η ηρωίδα.
Εκλαμβάνω το "valley below" ως τον θάνατο (ή τον Άδη).
Η ζωή της τελειώνει ή θέλει να πεθάνει η ίδια;
Revekka, Orfeus ορμήξτε!
Υ.Γ.1. Τι όμορφη και ταιριαστή η γυναικεία φωνή που μπαίνει στο ρεφραίν!
Υ.Γ.2. Βασισμένος στα απλά latin ακκόρντα "La-Sol+Fa+Mi+" ο Ντύλαν γράφει ένα πραγματικό μουσικό και στιχουργικό αριστούργημα.
Edit: Άλλο ένα δίστιχο που δεν καταλαβαίνω:
"He oversees his kingdom
So no stranger does intrude"
(Ποιο kingdom; Της παρανομίας;)
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Astron on 09-12-2004 15:30 ]