ελληνική μουσική
    611 online   ·  210.870 μέλη
    Astron
    13.12.2004, 17:27
    Ναι σίγουρα όλα αυτά είναι τυλιγμένα με ένα πέπλο μυστηρίου, ωστόσο το σχόλιό μου πήγαινε στο ότι αν το valley below είναι εκεί που γράφει τραγούδια ο Ντύλαν (ο νοητός αυτός χώρος) τότε για μας δεν μπορεί παρά να είναι μέρος ευχάριστο.
    Για τον Ντύλαν δεν ξέρω ίσως και να είναι μια άβυσσος βασανιστική, (αν και ο ίδιος εκφράζεται μέσα απ' τα τραγούδια του άρα και λυτρώνεται) όμως για εμάς μάλλον είναι κάτι πολύ χαρούμενο.


    Ενδιαφέρουσα η τοποθέτησή σου για το θάνατο και συμφωνώ, αλλά όπως και να έχει παραμένει ο μέγιστος φόβος του ανθρώπου, άλλωστε είναι το μόνο άλυτο από όλα τα προβλήματα του ανθρώπου.
    Και το valley below με παραπέμπει σε Άβυσσο, Άδη...τέτοια πράγματα.


    Γιώργο σύμφωνα με αυτά που λες το ρεφραίν το λέει ο ίδιος ο ποιητής. Αυτό είναι σίγουρο; Δεδομένου ότι βάζει και γυναικεία φωνή είχα την αίσθηση ότι αυτά ήταν λόγια της Τσιγγάνας. Ή μήπως το "valley below" είναι δικιά της φράση; Ίσως και φράση από κάποια απ' τις προφητείες της.

    Επίσης κάτι άλλο ..γράφεις "One more cup of coffee for I go to the valley below" αυτό είναι λάθος; Gιατί εγώ το έχω ως "before I go".
    Orfeus
    13.12.2004, 18:15
    Ναι Παύλο...sorry!!! Το διόρθωσα. Είναι "...'fore I go"

    Όμως....
    ...έχω την εντύπωση ότι σου ξέφυγε το ....."Like a Rolling Stone".

    Κάνω λάθος;


    Astron
    13.12.2004, 19:01
    Ναι έχεις δίκιο, όταν είχα ανοίξει τη σελίδα για να απαντήσω δεν το είχε γράψει ακόμα
    Θα το διαβάσω βεβαίως και θα σχολιάσω
    vouliakis
    14.12.2004, 00:25
    Πριν λίγους μήνες, ο Dylan, δήλωνε -με αφορμή ερώτηση δημοσιογράφου σχετική με το τραγούδι Like a Rolling Stone:
    "Όσο έγραφα το τραγούδι δεν σκεφτόμουν καθόλου τι ήθελα να πω. Πρόσεχα μόνο αν είν' εντάξει ο ρυθμός -τίποτ' άλλο... ...Τραγούδια σαν αυτό είναι σαν να τα γράφει ένα φάντασμα: έρχεται, σου δίνει το τραγούδι και φεύγει. Δεν ξέρεις ούτε εσύ ο ίδιος τι σημαίνει το τραγούδι -εκτός από το ότι το φάντασμα διάλεξε εσένα για να το γράψει... ...Δεν τα καταφέρνω με τους ορισμούς. Και νάξερα να σου πω τι λέει το τραγούδι, δεν θα σούλεγα. Αυτό είναι δουλειά του ακροατή. Αυτός μόνο καταλαβαίνει τι σημαίνει γι αυτόν το τραγούδι."
    Συνέντευξη στον Robert Hilburn - "Los Angeles Times" - 4 Απριλίου 2004
    Spilman44
    14.12.2004, 00:42
    Αν κέρδιζα το Λόττο, θάλεγα σε συνέντευξη πως ήρθε η Παναγία η Σουμελά, στον ύπνο μου και μού το σφύριξε !
    Αν ήμουνα ο Ντίλαν, θα τάλεγα όπως τάπε !!! (Τάχα ένα φάντασμα...)
    Μα, έλα που είμαι εγώ και πρέπει ντε και καλά, να πείσω...!!!
    Και ποιός ρωτάει, να μου πεις....
    vouliakis
    14.12.2004, 00:47
    Σπήλιο, αν ήτανε ο Όμηρος, θάλεγε πως του το σφύριξε η μούσα...

    Orfeus
    14.12.2004, 02:41
    Μα και ο Dylan έχει πάντοτε μία Μούσα Παναγιώτη...


    revekka
    15.12.2004, 00:33
    Like a Rolling Stone



    λοιπά σχόλια αύριο
    Orfeus
    15.12.2004, 03:43
    Περιμένω.....


    revekka
    15.12.2004, 10:23
    astron λες πως αν το valley below είναι ο χώρος του μυαλού που γράφει τα τραγούδια του ο dylan για μας είναι μάλλον κάτι ευχάριστο. γιατι? ίσως απο την άποψη οτι γράφει όμορφα τραγούδια για να ακούμε και αυτό είναι θετικό.

    το θέμα μας όμως είναι η εμπειρία της ακρόασης...η οποία τα τελευταία χρόνια σχετίζεται με την εμπειρία της σύνθεσης. αυτή η υπόθεση, υποστηρίζει ότι με το να ακούμε ένα κομμάτι το 'ξαναγράφουμε' αναλόγως της δικής μας ιδιοσυγκρασίας, κρίσης, συναισθημάτων κτλ...πράγμα που έχει κάποια λογική διότι δεν σημαίνει για μένα ή για σένα ή για τον dylan ένα τραγούδι του το ίδιο πράγμα.

    τωρα γιατι για μας να είναι μάλλον χαρούμενη αυτή η εμπειρία? τίποτα δεν είναι σίγουρο, μπορεί να είναι, μπορεί και να μην είναι. αν γι αυτόν είναι τραγικό και κάποιος άλλος γελάει, το τραγούδι εκφράζει την τραγικότητα του συνθέτη. και επίσης το συναίσθημα, η ώρα της ακρόασης, η αλληλουχία των σκέψεων, το ταξίδι στο δικό μας μυαλό είναι κι αυτό επικύνδινο. και εξαρτάται και ποιοί είμαστε εμείς, αν το ακούγανε οι τσιγγάνοι ασπούμε θα είχαν άλλες αντιδράσεις, οι Γάλλοι άλλες. Πάλι άρχισα τα φιλοσο-φιλολογικά μου...ώρα να πάμε παρακάτω

    spilman, o dylan είπε και κάτι άλλο, ότι δεν τα καταφέρνει με τους ορισμούς, και ότι είναι δουλειά του ακροατή να βρεί το νόημα. οπότε δεν στεκόμαστε στον ορισμό-λέξη 'φάντασμα' αλλά στο ζουμί που είναι μια αλήθεια: η μουσική δεν είναι μονόπλευρη, δεν επικοινωνεί και σκέφτεται μόνο ο συνθέτης και ο στιχουργός αλλά και ο ακροατής.



    revekka
    15.12.2004, 11:08
    και τωρα το Like a Rolling Stone... που ναί, είναι ένα απο τα καλύτερα τραγούδια που έγιναν ποτέ. και η ανάλυση σου για τη μορφή είναι πάρα πολύ σημαντική orfeus, την πεπατημένη οδό ο dylan την κάνει καινούρια, άγνωστη. με απλή μορφή έχει πεί τόσα και έχει ανοίξει συζητήσεις που δεν κλείνουν...

    η Αμερικάνικη ζωή, όλη σε ένα τραγούδι. και όχι μόνο η Αμερικάνικη...γιατί η ήπειρος είναι νεαρή, μυστηριώδης, όμορφη....πολλοί την θέλουν. Αυτοί που την έχουν (Ινδιάνοι), κατασφάζονται απο αυτούς που ήρθαν (Ευρωπαίοι). και οι Ευρωπαίοι που την πήραν θέλουν και σκλάβους να την εκμεταλλευτούν, και να σου και οι Αφρικανοί... και μετά απο την εκμετάλλευση των Αφρικανών, 'αποφασίζει κάποιος' δεν είναι καλύτερη πολιτική να εκμεταλλευόμαστε τους έξω? οπότε οι Αφρικανοί γίνονται Αfrican Americans στα χαρτιά, έτσι για να υπάρχει και μια θεωρητική ισότητα βρε αδερφέ, και το πιο σημαντικό, για να καταταχθούν στο στρατο της 'μητέρας πατρίδας τους της Αμερικής'....γιατί ποιός θα πάει? αφού οι λευκοί και ανώτεροι δεν αρκούν, τωρα τους θέλουμε κι αυτούς. και αυτός ο στρατός, με όλους τους εθνικόφρωνες Αμερικάνους (οι Αφρικανοί που πήγαν γιατί μόνο εκεί έβρισκαν δουλειά, οι Ισπανοί που αλληλοσκοτώνονταν με τους Αγγλους), όλοι γίνανε μια παρέα ξαφνικά .... για να πολεμήσουνε τους Βιετναμέζους....
    η γυναίκα που λέει ο dylan, μπορεί κάλλιστα να είναι η Αμερική...

    ήρθαν οι Ευρωπαίοι να την 'εξευγενίσουν', με τα ιδιωτικά τους σχολεία, με την 'ηθική' τους, με την ανώτερή τους τάξη και υπόσταση. κλεισμένοι σε γυάλινο κόσμο, ή εθελοτυφώντας οι περισσότεροι για το συμφέρον τους they never turned around to see the frown on the jugglers and the clowns...δεν μας απασχολεί το τί μπορεί να σκέφτονται οι διασκεδαστές μας, οι κατώτεροι...την ανησυχία δεν τη βλέπουμε στο βαμμένο τους πρόσωπο, μόνο τους χρησιμοποιούμε για να διασκεδάζουμε...

    τους ινδιάνους τους θυμήκαν όταν ήθελαν την υπογραφή τους, έτσι ώστε να περάσει 'νόμιμα' η γή στα χέρια τους.... έλα όμως που στο ινδιάνικό μυαλό δεν υπάρχει η έννοια της ιδιοκτησίας της γής? ποτέ δεν την έκαναν κτήμα τους, και υπέγραψαν γιατί είχαν την εντύπωση πως τη δανείζουν τη γή, την παραχωρούν για λίγο σε καποια άλλη φυλή....

    αγαπημένο μου στιχάκι απο όλο το κομμάτι
    you shouldn't let Other people get Your kicks for you

    και προχωράει ο dylan, και κατακρίνει το 'Αμερικάνικο όνειρο', που δεν είναι τίποτε άλλο απο το να 'get it made'.
    αν 'τα κατάφερες' αν έχεις λεφτά, τότε you have it made, you live in the American Dream. ποιος είναι ο λόγος νομίζετε που μέχρι και σήμερα κάνεί αυτός ο λαός ηλίθια πράγματα για τα λεφτά? (βλέπε fear factor).

    Το 'Αμερικάνικο όνειρο' και οι τραγικές του διαστάσεις παρουσιάζονται με μοναδικό και ανεπαναληπτο τρόπο στο θεατρικό death of a salesman,ο θάνατος του εμποράκου στα ελληνικά, για όποιον ενδιαφέρεται. ένα 'όνειρο' που τους κατατρέχει και τους στοιχειώνει τόσα χρόνια....και δυστυχώς το μεταφέρουνε και σε μας, με την 'επέκταση του πολιτισμού τους'.

    ένα τελευταίο σχόλιο, το you are invisible, έχει άμεσες αναφορές στο μυθηστόρημα the invisible man, που είναι ο Αφρικάνος στην Αμερική, και εξέφρασε και ανέτρεψε την εποχή της έκδοσής του όσα περνούσαν απο το μυαλό του κάθε σκεπτόμενου Αμερικάνου τότε και δεν μπορούσε να τα πεί... την εποχή της λογοκρισίας, της φυλάκισης των μάυρων λογοτεχνών, της έξαρσης του ρατσισμού.

    και σε 10 χρόνια? θα χουμε κι άλλα να πούμε που εκφράζει το Like a Rolling Stone...γι αυτό είναι κλάσσικό, γιατί είναι συγκεκριμένο και ταυτόχρονα χωράει τα πάντα.

    Astron
    15.12.2004, 11:58
    Quote:

    Το μέλος revekka στις 15-12-2004 στις 10:23 έγραψε:

    astron λες πως αν το valley below είναι ο χώρος του μυαλού που γράφει τα τραγούδια του ο dylan για μας είναι μάλλον κάτι ευχάριστο. γιατι?





    Γιατί είτε το τραγούδι έχει να κάνει με θετικά είτε με αρνητικά συναισθήματα σε εκφράζει, και όταν κάτι σε εκφράζει λυτρώνεσαι.
    Το αποτέλεσμα λοιπόν είναι πάντα θετικό. Στο κάτω κάτω αν μας χαλούσε και η διάθεση όποτε ακούγαμε τα τραγούδια του δεν θα τ' ακούγαμε και πολύ έτσι;
    Απ' τη στιγμή λοιπόν που εκφραζόμαστε από αυτά, ο χώρος που γράφει τραγούδια ο Ντύλαν για μας πρέπει να είναι πανέμορφος, ανεξαρτήτως περιεχομένου.
    Orfeus
    15.12.2004, 12:10
    Πολύ καλή η ανάλυσή σου Ρεβέκκα.....

    ...και δεν διαφωνώ βέβαια!!!
    Αυτή είναι και η επιτυχία (!!!!) του δημιουργού.
    Να μπορεί να λέει πολλά πράγματα, ή να μας δίνει την ευκαιρία να ερμηνεύουμε "διαφορετικά" αυτό που θέλει να μας πει.
    Ένα σωρό σκέψεις για κάθε του φράση. Δεν είναι μεγαλείο;
    Από την ερμηνεία σου αυτή, το μυαλό μου ασυναίσθητα πήγε στο "Blind Willie McTell".



    Music, is your only friend until the ...end!!!!


    [ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Orfeus on 15-12-2004 12:19 ]
    revekka
    15.12.2004, 15:43
    astron δεν εννοώ ότι ακούς ένα τραγούδι και σου χαλάει η διάθεση αλλά ότι η μουσική εκφράζει τη ζωή μας, που αποτελείται απο πάμπολα συναισθήματα. δεν γελάμε μόνο με τη μουσική, κλαίμε, σκεφτόμαστε, μελαγχολούμε, ζούμε με τη μουσική. τωρα εσύ λες πως απο τη στιγμή που η μουσική είναι αξιόλογη και μας εκφράζει (ενεργοποιώντας θετικά, ή αρνητικά ή οποιαδήποτε άλλα συναισθήματα) αυτό είναι θετικό. ναί είναι θετικό.

    orfeus αν το δούμε απο αυτή την οπτική γωνία, έχει κοινά με το Blind Willie McTell. πάντως είναι γεγονός πως δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε τίποτα Αμερικάνικο, χωρίς να εννοούμε και τους Αφρικανο-Αμερικάνους, είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της Αμερικής.
    Orfeus
    15.12.2004, 16:25
    Να ...συνεχίσω με κάτι άλλο; Τι λέτε για το......

    Ιt's a Ηard Rain's a-gonna Fall.

    1:

    Oh, where have you been, my blue-eyed son?
    Oh, where have you been, my darling young one?
    I've stumbled on the side of twelve misty mountains,
    I've walked and I've crawled on six crooked highways,
    I've stepped in the middle of seven sad forests,
    I've been out in front of a dozen dead oceans,
    I've been ten thousand miles in the mouth of a graveyard,
    And it's a hard, and it's a hard, it's a hard, and it's a hard,
    And it's a hard rain's a-gonna fall.

    2:
    Oh, what did you see, my blue-eyed son?
    Oh, what did you see, my darling young one?
    I saw a newborn baby with wild wolves all around it
    I saw a highway of diamonds with nobody on it,
    I saw a black branch with blood that kept drippin',
    I saw a room full of men with their hammers a-bleedin',
    I saw a white ladder all covered with water,
    I saw ten thousand talkers whose tongues were all broken,
    I saw guns and sharp swords in the hands of young children,
    And it's a hard, and it's a hard, it's a hard, it's a hard,
    And it's a hard rain's a-gonna fall.

    3:
    And what did you hear, my blue-eyed son?
    And what did you hear, my darling young one?
    I heard the sound of a thunder, it roared out a warnin',
    Heard the roar of a wave that could drown the whole world,
    Heard one hundred drummers whose hands were a-blazin',
    Heard ten thousand whisperin' and nobody listenin',
    Heard one person starve, I heard many people laughin',
    Heard the song of a poet who died in the gutter,
    Heard the sound of a clown who cried in the alley,
    And it's a hard, and it's a hard, it's a hard, it's a hard,
    And it's a hard rain's a-gonna fall.

    4:
    Oh, who did you meet, my blue-eyed son?
    Who did you meet, my darling young one?
    I met a young child beside a dead pony,
    I met a white man who walked a black dog,
    I met a young woman whose body was burning,
    I met a young girl, she gave me a rainbow,
    I met one man who was wounded in love,
    I met another man who was wounded with hatred,
    And it's a hard, it's a hard, it's a hard, it's a hard,
    It's a hard rain's a-gonna fall.

    5:
    Oh, what'll you do now, my blue-eyed son?
    Oh, what'll you do now, my darling young one?
    I'm a-goin' back out 'fore the rain starts a-fallin',
    I'll walk to the depths of the deepest black forest,
    Where the people are many and their hands are all empty,
    Where the pellets of poison are flooding their waters,
    Where the home in the valley meets the damp dirty prison,
    Where the executioner's face is always well hidden,
    Where hunger is ugly, where souls are forgotten,
    Where black is the color, where none is the number,
    And I'll tell it and think it and speak it and breathe it,
    And reflect it from the mountain so all souls can see it,
    Then I'll stand on the ocean until I start sinkin',
    But I'll know my song well before I start singin',
    And it's a hard, it's a hard, it's a hard, it's a hard,
    It's a hard rain's a-gonna fall.

    Τον Dylan τον ξέρει όλος ο πλανήτης. Η φωνή του ταξιδεύει μαζί με τα τραγούδια του απ’ άκρη σ’ άκρη, 40 χρόνια τώρα. Και όλοι συμφωνούμε ότι δεν είναι ένας βιρτουόζος μουσικός όπως ήταν ας πούμε ο Paganini στο βιολί του. Ξέρουμε επίσης ότι δεν μας προσφέρει οπτικά εφφέ όπως οι Pink Floyd, ούτε θεατρικά σώου όπως ο Alice Cooper. Τι είναι αυτό που τον έκανε τόσο δημοφιλή; Προφανώς οι στίχοι του.
    Από το 1960, ο “Προφήτης Ποιητής” έχει κάνει 45 albums και 465 τραγούδια. Τα 51 από αυτά, τα έπαιξε στην περιοδεία του, το 2002. Στα live του παίζει γύρω στα 15 και 5 – 7 στα encore του. Το 1960, σε ηλικία 19 ετών, έκανε παρέα με άλλους μουσικούς και εξέπληξε τους πάντες γιατί είχε την ικανότητα να μαθαίνει τα τραγούδια που παίζανε, με το πρώτο άκουσμα.
    Το κεφαλαιώδους σημασίας τραγούδι του A Hard Rain’s A-Gonna Fall στέκεται επιβλητικό σαν ένας καθεδρικός ναός. Είναι ένα μυθιστορηματικό και περίπλοκο αριστούργημα τέχνης. Το δίχως άλλο, έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο του Ποιητή. Και σκεφτείτε πως αυτό το αριστούργημα το έγραψε στα 22 του χρόνια. Το παρουσίασε το 1963 με το The Freewheelin’ Bob Dylan.

    1:

    Oh, where have you been, my blue-eyed son?
    Oh, where have you been, my darling young one?
    I've stumbled on the side of twelve misty mountains,
    I've walked and I've crawled on six crooked highways,
    I've stepped in the middle of seven sad forests,
    I've been out in front of a dozen dead oceans,
    I've been ten thousand miles in the mouth of a graveyard,
    And it's a hard, and it's a hard, it's a hard, and it's a hard,
    And it's a hard rain's a-gonna fall.

    Πρόκειται για ένα Επικό τραγούδι. Εντυπωσιακό και φιλόδοξο. Αποκαλυπτικό. Μας μιλάει για μεγάλα γεγονότα. Στα πρώτα στιχάκια κι’ όλας, μέσα από τη δράση του Γαλανομάτη, που stumbled, walked, crawled και stepped, ο Dylan παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές του Αμερικανικού (αλλά και παγκόσμιου) κοινωνικού δράματος και χρησιμοποιεί αριθμούς για να τους προσδιορίσει.
    Τα Mountains και οι dead oceans είναι 12 όσοι και οι Απόστολοι. Τα sad forests, είναι 7 όσοι και “οι 7 αμνοί που θα είναι τα μάτια του Κυρίου, που θα ψάχνουν τον Κόσμο."
    Συνειρμικά, τα misty mountains, τα sad forests και οι dead oceans, ορίζονται σαν οι Καλοί πρωταγωνιστές που αντιτίθενται στους Διαβολικούς ανταγωνιστές που είναι οι six crooked highways. Ο αριθμός 666 είναι ο αριθμός του Θηρίου. Η λέξη crooked μπορεί να εκληφθεί σαν μία ανέντιμη δύναμη που επανακάμπτει. Όπως οι μεγάλοι δρόμοι (highways), που είναι άλλοτε κυματιστοί ή καμπουριαστοί, προκειμένου να αποφύγουν τα εμπόδια του εδάφους, η ανέντιμη δύναμη κάνει τα κόλπα της προκειμένου να φτάσει κάπου. Να πετύχει το στόχο της. Η πρώτη πεντάδα των στίχων τελειώνει βρίσκοντας τον Γαλανομάτη να είναι ten thousand miles in the mouth of a graveyard, και ο αριθμός 10 εδώ, είναι μία αναφορά στο Βιβλικό Θηρίο με τα 10 κέρατα. Όσο για τους Καλούς, στην αρχή είναι misty, μετά είναι sad και τελικά είναι dead. Από την ομίχλη, στο νεκροταφείο.
    Τακτική του Ποιητή που σοκάρει.

    2:
    Oh, what did you see, my blue-eyed son?
    Oh, what did you see, my darling young one?
    I saw a newborn baby with wild wolves all around it
    I saw a highway of diamonds with nobody on it,
    I saw a black branch with blood that kept drippin',
    I saw a room full of men with their hammers a-bleedin',
    I saw a white ladder all covered with water,
    I saw ten thousand talkers whose tongues were all broken,
    I saw guns and sharp swords in the hands of young children,
    And it's a hard, and it's a hard, it's a hard, it's a hard,
    And it's a hard rain's a-gonna fall.

    Το νεογέννητο που περιστοιχίζεται από λύκους, είναι μία αναφορά στη γέννηση του Ιησού και στον Ηρώδη που ήθελε να εξοντώσει το Θείο Βρέφος. Συνεχίζοντας, μας μιλάει για έναν highway of diamonds with nobody on it (Στους μεγάλους Αμερικάνικους δρόμους οι πεζοί δεν είναι ευπρόσδεκτοι). Όσο για τους men with their hammers a-bleedin', τους ten thousand talkers whose tongues were all broken, και τα young children with guns and sharp swords in their hands, είναι η εξέλιξη του δράματος. Είναι η κυριαρχία της βίας σε όλο της το μεγαλείο. Ατμόσφαιρα της κατά Dylan Αποκάλυψης.
    (Α Ηard Rain's a-gonna Fall / Dylan, 2: 6, 8-9) (Έτσι για να το παίξω …..Ευαγγελιστής).

    3:
    And what did you hear, my blue-eyed son?
    And what did you hear, my darling young one?
    I heard the sound of a thunder, it roared out a warnin',
    Heard the roar of a wave that could drown the whole world,
    Heard one hundred drummers whose hands were a-blazin',
    Heard ten thousand whisperin' and nobody listenin',
    Heard one person starve, I heard many people laughin',
    Heard the song of a poet who died in the gutter,
    Heard the sound of a clown who cried in the alley,
    And it's a hard, and it's a hard, it's a hard, it's a hard,
    And it's a hard rain's a-gonna fall.

    Εδώ ο Γαλανομάτης άκουσε ένα σωρό προειδοποιητικούς ήχους. Κεραυνούς που βρυχώνται, τεράστια κύματα, τυμπανιστές και τέλος, 10.000 ανθρώπους που ψιθυρίζουν χωρίς να τους ακούει κανείς. Αυτοί μπορεί να είναι όσοι δεν μιλούν. Όσοι δεν παίρνουν θέση. Όσοι δεν εκφράζουν άποψη. Όσοι μένουν αμέτοχοι στην αδικία. Και είναι πολλοί αυτοί. Ο αριθμός 10.000 είναι φυσικά συμβολικός. Στη συνέχεια έχουμε ένα δυνατό και δραματικό contrast από ήχους που άκουσε ο Γαλανομάτης. Άκουσε το γέλιο των ανθρώπων για έναν πεινασμένο (υποσιτισμένοι πληθυσμοί και αδιαφορία των πλουσίων χωρών), έναν κλόουν να κλαίει, το τραγούδι ενός νεκρού ποιητή (και ίσως εδώ να εννοεί τον εαυτό του. Κάποιος μελλοντικός αρχαιολόγος σκάβοντας στα ερείπια μιας σημερινής πόλης, θα βρει ένα CD του Dylan και θα το βάλει να παίξει. Θα ακούσει το τραγούδι ενός νεκρού “Προφήτη Ποιητή” που προφήτεψε την καταστροφή. Που τραγούδησε για τη βία των ανθρώπων ενάντια σε ανθρώπους, ενάντια στα ζώα, για τη διαβολή, για την εκδικητική συμπεριφορά. Θα έχει στα χέρια του ένα ντοκουμέντο. Μία άλλη Αποκάλυψη. Την κατά Dylan Αποκάλυψη).

    4:
    Oh, who did you meet, my blue-eyed son?
    Who did you meet, my darling young one?
    I met a young child beside a dead pony,
    I met a white man who walked a black dog,
    I met a young woman whose body was burning,
    I met a young girl, she gave me a rainbow,
    I met one man who was wounded in love,
    I met another man who was wounded with hatred,
    And it's a hard, it's a hard, it's a hard, it's a hard,
    It's a hard rain's a-gonna fall.

    Το δυνατό και δραματικό contrast συνεχίζεται και εδώ. Η νεαρή γυναίκα που καίγεται μπορεί κάλλιστα να είναι η Ιωάννα της Λωραίνης.
    Το νεαρό κορίτσι με το Ουράνιο Τόξο που είναι και μία αναφορά στο Ουράνιο Τόξο του κατακλυσμού, εκφράζει την Ελπίδα. Και η Ελπίδα δεν πεθαίνει παρ’ όλο που η Αγάπη πληγώνει τους ανθρώπους το ίδιο δυνατά και βαθιά, όσο το μίσος και η εκδικητική συμπεριφορά.

    5:
    Oh, what'll you do now, my blue-eyed son?
    Oh, what'll you do now, my darling young one?
    I'm a-goin' back out 'fore the rain starts a-fallin',
    I'll walk to the depths of the deepest black forest,
    Where the people are many and their hands are all empty,
    Where the pellets of poison are flooding their waters,
    Where the home in the valley meets the damp dirty prison,
    Where the executioner's face is always well hidden,
    Where hunger is ugly, where souls are forgotten,
    Where black is the color, where none is the number,
    And I'll tell it and think it and speak it and breathe it,
    And reflect it from the mountain so all souls can see it,
    Then I'll stand on the ocean until I start sinkin',
    But I'll know my song well before I start singin',
    And it's a hard, it's a hard, it's a hard, it's a hard,
    It's a hard rain's a-gonna fall.

    Το τελευταίο μέρος του τραγουδιού, κάνει ένα grand finale. Ο Γαλανομάτης παίρνει θέση σε όλα τα κοινωνικά προβλήματα που είδε και άκουσε.
    Και δεν διστάζει να δηλώσει ότι την άποψή του θα την κάνει γνωστή. Θα την πει, θα την φωνάξει και θα την τραγουδήσει έτσι που να καθρεφτιστεί στα βουνά και να τη μάθουν όλοι. Αλλά δεν θα το κάνει πριν μάθει καλά το τραγούδι του. Και αυτή η δήλωση τοποθετεί τον Dylan σε πολύ σοβαρό στιχουργικό επίπεδο. Ο Dylan δεν ανήκει σ’ αυτούς που σιωπούν.
    Τολμάει να λέει την άποψή του και να την μοιράζεται με τους ακροατές του. Γιατί ο Γαλανομάτης, είναι ο ίδιος ο Dylan. Αυτό λοιπόν δεν κάνει 40 χρόνια τώρα; Κάνει ακριβώς αυτό που ο ήρωάς του, ο Γαλανομάτης υποσχέθηκε στον πατέρα του. Διαλαλεί την άποψή του. Είναι ένας Ουμανιστής Ποιητής. Η εξαιρετική του σκέψη, τον καθιστά ικανό να περνάει την ποίησή του όχι μόνο μέσα στα τραγούδια του, αλλά και μέσα στα λόγια του όταν μιλάει. Στο πέμπτο και τελευταίο μέρος του A Hard Rain's A-Gonna Fall, ο Dylan δημιούργησε ένα 14στιχο σονέτο που μπορεί να μην τηρεί τους κλασσικούς κανόνες, έχει όμως μία επιβλητική –Ντυλανική- δομή.

    Το A Hard Rain's A-Gonna Fall μπορεί να εκληφθεί σαν Παγκόσμια Κοινωνική Διακήρυξη.

    Όταν στο τραγούδι του I Shall Be Free No 10 είπε: “Yippee! I'm a poet, and I know it.” Ήξερε πολύ καλά τι έλεγε.

    Η φράση –τίτλος- It's a hard rain's a-gonna fall που τελειώνει το κάθε κουπλέ, αναφέρεται στην Κρίση της Κούβας (1962). Στην κρίση αυτή άλλωστε οφείλεται και η έμπνευση του όλου τραγουδιού.
    Συγνώμη!! Της …Αποκάλυψης ήθελα να πω!!!!



    Music, is your only friend until the ...end!!!!


    [ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Orfeus on 15-12-2004 16:28 ]
    vouliakis
    16.12.2004, 00:14
    Το τραγούδι, που γράφτηκε την εποχή της κρίσης της Κούβας (για τα πυρηνικά όπλα, τον Οκτώβριο του 1962), πολλοί θεωρούν ότι αναφέρεται στο ατομικό fall out, μια βροχή ραδιενέργειας -επακόλουθο πυρηνικής έκρηξης.
    Όμως, το τραγούδι, όσο φαίνεται να επιβεβαιώνει μια τέτοια εκδοχή ερμηνείας, άλλο τόσο φαίνεται να την υπερβαίνει και έτσι να γίνεται διαχρονικό.
    Είναι γεμάτο βιβλικούς –αλλά και καβαλιστικούς- συμβολισμούς, εικόνες Αποκάλυψης και Κατακλυσμού.
    Υπάρχει επίσης η φήμη ότι ο Dylan δεν είχε αρχικά στο νου του να μελοποιήσει το ποίημα. Αυτό έγινε λίγο αργότερα.

    Ας πάρουμε και μια ιδέα από την εποχή: Ψυχρός Πόλεμος, Ισορροπία του Τρόμου, Κένεντυ, Χρουτσώφ, ο Κόσμος παγωμένος φοβάται ότι με την κρίση της Κούβας έφτασε το τέλος.

    Ο ίδιος ο Dylan δήλωνε αργότερα ότι κάθε του στίχος, κανονικά, θα ήταν η αρχή ενός καινούργιου τραγουδιού. Ο φόβος για το τέλος -φόβος ότι δεν θα προλάβαινε να γράψει άλλα τραγούδια- τον έκανε να κάνει όλα τα τραγούδια που είχε εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του, ένα.


    Orfeus
    16.12.2004, 03:34
    Ξέρεις πολλά εσύ!!!

    Πιες μια μπύρα!!!


    vouliakis
    16.12.2004, 11:16

    mavroula
    16.12.2004, 17:13
    Συνέντευξη του Bob Dylan για τα τραγούδια του και για όλα γενικώς.
    Ενδιαφέρουσα...

    http://www.cbsnews.com/stories/2004/12/02/60minutes/main658799.shtml http://www.cbsnews.com/stories/2004/12/02/60minutes/main658799.shtml
    Orfeus
    16.12.2004, 18:07
    Thnx!!!!!!!!!!