Αγάπη...
Μεράκι...
Αίσθημα συνεισφοράς σε μια κοινότητα...
Θέληση να μπει ένα λιθαράκι ν' ανέβουμε ψηλότερα...
Χαρά...
Ναι, πάνω απ' όλα χαρά να αφιερώνεις κόπο και χρόνο προσφέροντας χωρίς ανταλλάγματα κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό...
Να συμπυκνώσω σε μια λέξη τα παραπάνω κίνητρα; Ευγένεια! Αυτή η έρμη λέξη που η έλλειψή της έχει γίνει κανόνας και πολλές φορές με κάνει να ντρέπομαι που ζω σ' αυτή τη χώρα...
Συγνώμη Μιχάλη Κλεάνθη. Δε χρειάζεσαι ευχαριστώ. Συγνώμη μόνο. Γιατί ξέρω καλά (βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση σου), πως θα νιώσεις όταν διαβάσεις όλα αυτά, πως είναι να σου ξεσκίζουν τη χαρά... Συγνώμη κι όχι ευχαριστώ, λοιπόν. Γιατί η ηθική υποχρέωση του Jorge να σε ευχαριστήσει εκ μέρους του Musicheaven, κίνηση επίσης ευγενής, είχε αυτή την κατάληξη...
Άλλωστε, εσύ είσαι "παλιά καραβάνα", τα 'χεις δει αμέτρητες φορές αυτά στη ζωή και γι αυτό είμαι σίγουρος ότι δεν θ' αφήσεις να δηλητηριαστεί η ευγένειά σου, δε θα πεις "χαράμι", δε θα μετανιώσεις. Η υπέροχη, τζαζίστικη, αληθινά εμπνευσμένη διασκευή σου στο σήμα του σταθμού ήρθε για να μείνει, να γράψει την ιστορία της στα δρώμενα αυτής εδώ της μουσικής κοινότητας!