Quote:
|
Το μέλος xristos στις 23-05-2005 στις 12:12 έγραψε:
Και από πότε ακριβώς ξαναέγινε μομφή η κουλτούρα;;; Αν εγώ είμαι μίζερος κουλτουριάρης που δεν χαίρομαι, οι υπόλοιποι που χαίρονται είναι πρόσχαροι ακαλλιέργητοι;;;
|
|
Θέλω να ελπίζω πως όσοι βγήκαν στους δρόμους να πανηγυρίσουν ανήκουν σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες:
- μέτοχοι της Vivodi, η διαφήμιση της οποίας έγινε από την Έλενα και πιθανότατα θα ανεβάσει τις πωλήσεις, άρα και το μέρισμά τους
- τουριστικοί πράκτορες, ξενοδόχοι και καταστηματάρχες που ελπίζουν σε αύξηση του τουρισμού, άρα και της πελατείας τους
- "δημοσιογράφοι" πρωινάδικων και κουτσομπολίστικων εντύπων που εξασφάλισαν ανανέωση της σύμβασης εργασίας τους, ώστε να καλυφθεί πλήρως το θέμα
- βιοτεχνίες T-Shirts που θα πουλήσουν άλλες 150.000 μπλούζες με την ελληνική σημαία στο στήθος
- πολιτικοί που θα πουν οτι η κυβέρνηση έκανε καλά τη δουλειά της και βοήθησε κι αυτή σε κάτι, άρα θα εξασφαλίσουν και μερικές ψήφους.
- πολιτικοί που για άλλη μια φορά θα μας παρουσιάσουν ένα σκαλί παραπάνω από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και έτσι θα κρύψουν τις διαφορές μας στους μισθούς, στις παροχές και στην ποιότητα ζωής.
Για τους υπόλοιπους που βγήκαν και πανηγύρισαν, έχω να πω μόνο πως λυπάμαι. Όχι αυτούς, αλλά τους απογόνους μου.
Διότι όλο το οικοδόμημα και ο ντόρος της Eurovision, βασίζεται σε κάτι ψεύτικο. Είναι ένα "ψέμα" που το παραδέχονται ακόμα και αυτοί που υποστηρίζουν το θεσμό. Κι αυτοί που κουνάγανε τις σημαίες, όχι μόνο ασχολούνται, αλλά και παίζουν το παιχνίδι κάποιων, οι οποίοι πλουτίζουν από τη χαζομάρα τους.
Αυτό το ψέμα λέγεται ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ. Όλοι συμφωνούμε πως υπάρχουν πολύ καλύτερα τραγούδια, πως έχουν γίνει πολύ καλύτερα χορευτικά, πως υπάρχουν θεάματα πολύ πιο εντυπωσιακά. Κι όμως αρκούμαστε αυτό το ΜΕΤΡΙΟ να το μεγαλοποιούμε. Ίσως γιατί είναι κενή η ζωή μας και θέλουμε με τον οποιονδήποτε τρόπο να νιώσουμε τη χαρά; (λέω γω τώρα)
Και με όλη αυτή την - χωρίς κριτική - αποδοχή τέτοιων γεγονότων, δε βλέπουμε οτι καταστρέφεται κάτι άλλο.
Ποιό; Μα η καλή μουσική.
Πως; Πολύ απλά: όλη αυτή η μαζική αποδοχή που δείχνει ο κόσμος στη Eurovision, κάνει όλα σχεδόν τα ΜΜΕ να ασχολούνται με αυτήν. Άρα μειώνεται ο τηλεοπτικός (και ο ραδιοφωνικός) χρόνος που αντιστοιχεί σε καλές και αξιόλογες δουλειές. Θάβονται, όχι επειδή δεν είναι καλές, αλλά επειδή ο κόσμος κάνει τα κανάλια να προβάλουν τα της Eurovision.
Και επειδή η μέρα έχει (αναγκαστικά) 24 ώρες, δεν περισσεύει χρόνος για τα υπόλοιπα γεγονότα.
Χωρίς λοιπόν τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό χρόνο, πως θα δείξει ο καλλιτέχνης Χ τη νέα του δουλειά;
Δε θα την δείξει, απλά. Άρα δε θα έχει έσοδα. Άρα δύσκολα θα ξαναεπενδύσει σε νέα παραγωγή. Και δύσκολα μια δισκογραφική εταιρία θα δεχθεί κάποιον, του οποίου ο προηγούμενος δίσκος δεν πούλησε. Και αυτός ο μεγάλος καλλιτέχνης ή θα αλλάξει δουλειά ή αν δεν έχει τέτοια επιλογή θα συμβιβαστεί με το σύστημα και θα γίνει κυνηγός των σουξέ και της τηλεθέασης μέσω της γνωστής πια οδού.
Και ξαναθυμίζω το γιατί τελικά αυτός ο σπουδαίος καλλιτέχνης αναγκάστηκε στο να σταματήσει: διότι εμείς (ο κόσμος) δείξαμε στα κανάλια οτι αυτό που μας απασχολεί είναι η Eurovision, πανηγυρίζοντας και δηλώνοντας στις δημοσκοπήσεις οτι νιώσαμε την απόλυτη εθνική υπερηφάνεια.
Μα δεν είναι ...βλακεία; Να αναγκάζουμε τόσους ταλαντούχους δημιουργούς να μένουν άνεργοι, με το να υπερεκτιμούμε κάποιους άλλους; Γιατί ΑΥΤΟ κάνουμε στην ουσία.
Και γι' αυτό κατακρίνω (και ΘΑ κατακρίνω πάντα) ανοιχτά και φωναχτά όσους ακούν "καλή μουσική", οι οποίοι όμως αποφασίζουν να κάνουν ένα διάλειμμα και να φωνάξουν υπέρ της Έλενας και του Χρήστου.
Γιατί δίνουν τροφή στους διαφημιστές και τους μάνατζερς, ενώ ταυτόχρονα "σκοτώνουν" αξιόλογους δημιουργούς και τη μουσική που πραγματικά αγαπάνε.
alla den mpeirazei kai pali sigxaritiria stin elena kai stous dimiourgous tou tragoudiou kai oxi mono 
