Ελπίζοντας ότι τα παραπάνω μηνύματα θα μεταφερθούν σε καινούριο τόπικ, ώστε να υπάρχει μια κάποια ενότητα τέλος πάντων σε αυτά που διαβάζουμε, επιστρέφω στο αρχικό θέμα, για να γράψω τι αποκόμισα εγώ απ' το MusicHeaven.
Όταν το πρωτοεπισκέφθηκα ήταν στα πρώτα βήματά του, ως MusicHeaven (Είναι γνωστό ότι παλαιότερα λειτουργούσε με άλλο όνομα, αλλά δεν το είχα προλάβει τότε...). Μη γνωρίζοντας πολλά από internet - για την ακρίβεια μη γνωρίζοντας καθόλου..., αλλά αυτοσχεδιάζοντας - δεν μπορούσα να κρίνω κατά πόσο είναι προτιμότερο από άλλα sites του είδους του, αφού - κατά καθαρή τύχη - ήταν το πρώτο μουσικό site που επισκέφθηκα, μετά από παραπομπή του google, σε κάτι που έψαχνα.
Δεν ξέρω τι ακριβώς με έκανε να σταθώ και να το περιεργαστώ. Πολλά μηνύματα στο φόρουμ δεν είχε, για να μου τραβήξουν την προσοχή, πολλά θέματα ή στήλες επίσης δεν είχε. Είχε σίγουρα παρτιτούρες, αλλά δεν ήταν και το ζητούμενό μου...Τελικά ίσως να με τράβηξε ο τίτλος που μου άρεσε υπερβολικά! music heaven...!
Δεν είχα γράψει ξανά σε φόρουμ, δεν είχα γραφεί ξανά ως μέλος σε σελίδα..., είχα αρκετό άγχος μέχρι να δω ότι κατάφερα να σκαλίσω πέντε λέξεις και να τις στείλω και είχα αρκετό άγχος επίσης μέχρι να τις δω δημοσιευμένες... Σα σχολιαρόπαιδο, τα πρώτα μου μηνύματα ήταν δειλές απαντήσεις και δειλές ερωτήσεις "τύπου λευκώματος", έτσι για μια διερεύνηση του χώρου..., να δω ποιοι απαντούν, πώς απαντούν, τι λένε, πώς αντιδρούν σε αυτά που σκέφτομαι εγώ...
Το "μήνυμα" το πήρα ήδη από τα πρώτα μηνύματα... και δε χρειάζεται να πω ποιό είνα ακριβώς, καθώς η πλειοψηφία το έχετε ζήσει κι εσείς.
Κατά ένα περίεργο τρόπο, το musicheaven, ελκύει ανθρώπους που - στην πλειοψηφία τους στη κυριολεξία - μπορούν να ακούν και να δίνουν σημασία σε όσα γράφονται, να ενισχύουν τις προσπάθειες νέων δημιουργών, είτε σε στίχους, είτε σε κείμενα, είτε σε τραγούδια, να κάνουν παρέα και χαβαλέ, χωρίς να καταντούν πανηγύρι και τσίρκο, να διατυπώνουν απόψεις ουσίας, να συνδιαλέγονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς να λείπουν ασφαλώς τα "διαδικτυακά καυγαδάκια" ή ακόμα κι οι χοντράδες, οι μπιχτές, τα ξεσπάσματα, οι παρεξηγήσεις και όλα τα "καλά" που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να λείψουν από τις κάθε είδους σχέσεις των ανθρώπων.....
Το musicheaven έγινε αφορμή να δημιουργηθούν καλές φιλίες (όπως η δική μου και του jorge...Πραγματικά, στο μουσικό μας παράδεισο, οφείλω τη χαρά - ...με όλη τη σημασία της λέξης και με πολλούς λόγους που στέκονται πίσω της - που τον γνώρισα) αλλά και έρωτες (ονόματα δε λέμε...
)
Σήμερα, ο απολογισμός του musicheaven, ως προς το περιεχόμενό του είναι παραπάνω από θετικός. Η μουσική παντός είδους, λίγο ως πολύ, μπορεί και εκπροσωπείται και ακούγεται και αναλύεται και συζητείται ..σε αυτόν το χώρο. Το περιοδικό κάνει σταθερά βήματα προς το καλύτερο, οι νέοι καλλιτέχνες μας εμπιστεύονται για να παρουσιάσουν το βιογραφικό και τη δουλειά τους, οι καταξιωμένοι καλλιτέχνες στηρίζουν, με τις συνεντεύξεις τους, ό,τι προσπαθούμε και φτιάχνουμε, τα θέματα του φόρουμ τα εμπλουτίζουμε καθημερινά με απορίες, σκέψεις και ζητήματα πρωτότυπα και ενδιαφέροντα, στο μεγαλύτερο μέρος τους, καταφέραμε να κάνουμε τις δικές μας συναυλίες, τα live μας, να περνάμε καλά όταν βρισκόμαστε και να το επιδιώκουμε συχνά...
Όλ' αυτά είναι στοιχεία που τα βλέπουμε όλοι μας, ανεξαίρετα !
Δε μ' αρέσουν τα συμπεράσματα του τύπου: "είμαστε η καλύτερη κοινότητα...", "είμαστε το καλύτερο μουσικό site..." και δε μ' ενδιαφέρει να ψάξω να δω αν είναι έτσι...Σημασία έχει ότι ο χώρος αυτός μας έδωσε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε ως άνθρωποι με μια αμεσότητα σπάνια για τα δεδομένα του net, να έχουμε ένα ακόμη ενδιαφέρον καθημερινό και μια ενασχόληση απαραίτητη σαν τον καφέ και το τσιγάρο μας (όσοι...καπνίζουν βεβαίως βεβαίως...
), σε βαθμό τέτοιο, ώστε μια μέρα μόνο μακριά του να αρκεί για να μας λείπει...
Τώρα, είναι γνωστό επίσης ότι όπου υπάρχουν
"τραγούδια", υπάρχουν και
"παρατράγουδα" ή επίσης ότι "τη μηλιά που έχει μήλα πετροβολάς...κι όχι εκείνη που δεν έχει"... Είναι απόλυτα φυσιολογικό και τουλάχιστον εγώ ως τέτοιο το αντιμετωπίζω...και πραγματικά, τίποτε παραπάνω!
Ο Jorge, ως διαχειριστής του μουσικού παραδείσου, είναι λογικό να παίρνει επάνω του, πέραν από τα "μπράβο" και τις "κατακρίσεις", για τα όποια παράπονα... Όλα τα χρόνια που βρίσκομαι εδώ, τον θαύμασα για τον τρόπο που αντιμετώπισε και τα δύο και εξακολουθώ να κάνω το ίδιο, γνωρίζοντας καλά πόσο ακριβοδίκαιος είναι σε όσα κάνει και πόσο μεράκι έχει αναλώσει σε αυτό εδώ το δωματιάκι ...
Καλή μας συνέχεια...
"Από τι υποφέρω εγώ, όταν υποφέρω από τη μοίρα της μουσικής; Από το ότι η μουσική έχασε τον χαρακτήρα της που μεταμορφώνει τον κόσμο, που λέει ΝΑΙ κι έγινε μουσική παρακμής κι όχι πια ο αυλός του Διονύσου..." (Νίτσε)
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 24-12-2005 13:30 ]