Μετά τα άσχημα χρόνια στο Λύκειο όπου περιορίστηκα σε 1-2 παρέες, τωρα έχω μια ικανοποιητική ζωή για μένα.
Στην εφηβεία έκανα πολλή παρεά με 2 κοπέλες, μετά περάσαμε στο Παν/μιο αλλα άρχισε να φαίνεται η διαφορετικότητα των απόψεων και η απροθυμία (συγκαταλεγω και μένα μέσα) να κάνουμε άκρη τις εγωιστικές νοοτροπίες και συμπεριφορές. Βέβαια είχα στενοχωρεθεί τότε που μια φιλία (γιατί είμασταν φίλες για τα δεδομένα 1 εφηβης) χάλασε, και τώρα αν δω τυχαία τα κορίτσια θα μιλήσουμε για μας άνετα και πολλές φορες θα περάσουμε και καλα. Αλλά δεν επιδιώκουμε να βρεθουμε εδω κ χρονια.
Τωρα στο παν/μιο γνωρισα διαφορα ατομα.Απο ολους αυτους εχω ξεχωρισει 3-4 με τους οποιους νιωθω πως επικοινωνω. Δεν δισταζουμε να πουμε τπτ η μια στην αλλη, το στραβο, το δικιο, το καλο, το ασχημο. Στα δυσκολα καθονται να σε ακουσουν. Στα ωραια χαιρονται πραγματικα. Οταν φευγουν για καποιο διαστημα και δεν βλεπομαστε, λειπει η μια στην αλλη.
Δυστυχως 1 απο αυτες θα φυγει σε λιγους μηνες για σπουδες σε Γερμανια. Και ξερω οτι θα λειψει ενα κομματι απο τη ζωη μου. Ειναι τα μονα ατομα που ξερω οτι και αν χαθουμε για λογους αποστασης η δεν ξερω και εγω τι αλλο, θα καυχιεμαι οτι υπηρξαν καλες φιλες στη ζωη μου....
Όσοι τους αποκαλούν έτσι πολύ θα ήθελαν να είχαν την εφυία τους .... Μην στενοχωριέσαι γι αυτήν, ίσως κάποια στιγμή να ξεφύγει από τον στενόμυαλο τρόπο σκέψης των γονιών της... , ίσως όχι. Όπως και να έχει το κυριότερο είναι να είσαι ο εαυτός σου, οι πραγματικοί φίλοι σε δέχονται όπως είσαι και δεν επιθυμούν να σε αλλάξουν
