Τσιγάρου ... μουσικόν εγκώμιον!

Κακές Συνήθειες
Μίλτος Πασχαλίδης

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
Να κλέψω το γλυκό μέσα απ' το βάζο
Με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ
Και μια ζωή στα πόδια να το βάζω

Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
Είν' οι κακές συνήθειες
Το νιώθω τώρα καθαρά
Πως είναι αργά γι' αλήθειες

Όλη μου η ζωή συνενοχή
Και πως γουστάρω
Τα πιο μεγάλα ψέματα
Στα πιο αθώα βλέμματα

Όλη μου η ζωή συνενοχή
Κ αι πως γουστάρω
Κ άτι απογεύματα
Με καφέ και τσιγάρο

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
Στα λάθη μου φτηνά να την γλιτώσω
Μου μάθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ
Και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω

Η ζωή μου όλη είναι μια ευθύνη
όλα μου τα παίρνει τίποτα δε δίνει
η ζωή μου όλη είναι ένα καμίνι
που 'χω πέσει μέσα και με σιγοψήνει

Η ζωή μου όλη μια ανοησία
η μοναδική μου η περιουσία
η ζωή μου όλη είναι μια θυσία
που σκοπό δεν έχει ούτε σημασία

Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο
που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω
κι όταν γίνει η γόπα κέρασμα στο χάρο
όταν έρθει η ώρα και τόνε τρακάρω



Η πιο χαμένη μέρα μας είναι αυτή που πέρασε δίχως καθόλου γέλιο...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Desmar on 07-07-2005 10:46 ]

Ή το τσιγάρο ή εγώ..
άλλο δεν μπορώ..
αν θα τα'χανες μια μέρα και τα δυο
τί θα σου'λειπε πιο πολύ θα'θελα να δω...
το τσιγάρο ή εγώ...

Νίκος Καρβέλας...

όπως και

..μα μονο εσένα και το Marlboro
να αντέξω δεν μπορώ...

...χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια.μόνο τρόπο να κοιτάνε...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: thanasena on 07-07-2005 10:49 ]

... παφ ... πουφ ... χαμός γίνεται ...

Απόψε σε θέλω, σε θέλω ξανά
μα εσύ πουθενά εδώ γύρω
απόψε σε θέλω, σε θέλω πολύ
να γίνεις χαλί και να γείρω

Πικρό είναι το στόμα, τσιγάρα σωρό
και δεν το μπορώ να ησυχάσω
νεκρό είναι το σώμα κι εσύ πουθενά
να κάνω έτσι να, να σε πιάσω

Σε πρόσμενα πάλι, μα τι ωφελεί
πετάς σαν πουλί μακριά μου
σε ήθελα πάλι μα αντί για φιλί
κομμένο γυαλί στην καρδιά μου

... ...

Birthday

She lives in this house over there,
Has her world outside it.
Scrabbles in the earth with her fingers
And her mouth--she’s five years old.
Thread worms on a string,
Keeps spiders in her pocket,
Collects fly-wings in a jar scrubs horse flies
And pinches them on a line.
She’s got one friend he lives next door,
They listen to the weather,
He knows how many freckles she’s got,
She scratches his beard.
She’s painting huge books,
Glues them together,
They saw a big raven;
It glided down the sky--she touched it.
Today’s a birthday they’re smoking cigars,
He got a chain of flowers,
Sows a bird in her knickers,
They’re smoking cigars,
Lie in the bathtub,
Chain of flowers.

Το κάπνισμα, εκτός από την υγεία, βλάπτει σοβαρά και το πορτοφόλι!

Ξέρετε ότι…
...είναι πιο εύκολο για τις γυναίκες να εθιστούν στη νικοτίνη, γιατί ο οργανισμός τους είναι πιο δεκτικός σ' αυτή την ουσία;




Γραμμένο και Υπογραμμένο από μένα, την Χαρουλίντα... και για όσους δεν με ξέρετε? TOUGH! Εγώ με ξέρω!




[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Haroulinda on 07-07-2005 14:11 ]

Ανάμεσα Καλλίπολη και Τζάννειο

εβρήκα το Θεό τον επουράνιο

Αντάμωσα το φίλο μου το Μέρτικα

με τα βαριά ΤΣΙΓΑΡΑ και τα σέρτικα



Και φούμα-φούμα στα βοτσαλάκια

αγίους έβλεπα και αγγελάκια

Και φούμα-φούμα στη Φρεαττύδα

ότι μ’ αγάπαγες άπιστη είδα



Ν’ αντέξω την ντροπή σου δεν το μπόραγα

Κρυφά μες στον Περαία κυκλοφόραγα

Στα μάτια μου ένα μαχαίρι γυάλιζε

γιατί και το κρασί πια δεν με ζάλιζε....

Παραδέχτηκα
Μουσική/Στίχοι: Παραδοσιακό Γιουγκοσλαβίας/Νικολακοπούλου Λίνα

Παραδέχτηκα και ζωή και θάνατο
Σ’ ονειρεύτηκα σαν λουλούδι αθάνατο
Παραδέχτηκα και ζωή και θάνατο
κι άλλο δε φοβάμαι πια

Αχ, μια ξενιτιά τούτη η φωτιά, ψεύτη νοτιά
Παραδέχτηκα και ζωή και θάνατο
κι άλλο δε φοβάμαι πια
Α, α, α, α

Παραδέχτηκα και ζωή και θάνατο
κι άλλο δε φοβάμαι πια

Μονοπάτι μου δυο τσιγάρα νότια
Για κρεβάτι μου δυο χαρτοκιβώτια
Για κρεβάτι μου δυο χαρτοκιβώτια
κι ένα γράμμα συντροφιά

Αχ, μια ξενιτιά τούτη η φωτιά...

Παραδέχτηκα δυο σκυλιά που τρέχανε
Κι ό,τι ανέχτηκα λίγο-λίγο μ’ έχανε
Κι ό,τι ανέχτηκα λίγο-λίγο μ’ έχανε
μες στην άσπρη συννεφιά

Αχ, μια ξενιτιά τούτη η φωτιά...


Μην ξεχνάμε ότι, το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία!

Μολις ξυπνησω το πρωι τα βλεπω ολα μαυρα
θελω μια κουπα με καφε και τεσσερα τσιγαρα.

Αυτή η νύχτα μένει
Μουσική/Στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης

Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω, σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
Κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ, πότε άστρα
πότε άκρη της αβύσσου

Κάτι κυνηγώ σα το ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω

Αυτή η νύχτα μένει, αιώνες παγωμένοι
που δυο ψυχές δε βρήκαν καταφύγιο
Κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά, πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ' άστρα μες στη λασπουριά, μαύρος μάγκας
ο καιρός και μαύρο φίδι

Μου 'γνεφε η καρδιά, πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι

Αυτή η νύχτα μένει...

Αααα και το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία σας και την υγεία των άλλων γύρω σας!

Είμαι τσιγάρο λαϊκό
αχ, κι εσύ γουστάρεις "Άσσο",
μα πριν ανάψεις τη φωτιά
να πας έπρεπε πάσο.

Όταν χαρμάνης ήσουνα
αχ, με πάθος με ρουφούσες,
σε μένα βρήκες, μου ’λεγες,
τη μάρκα που ζητούσες.

Κι αν σου είμαι γόπα άχρηστη
αχ, μην πας να με πατήσεις,
μην έρθεις στα χαρμάνια σου
πάλι και με ζητήσεις.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛΔΑΡΑΣ

Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα

Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα
στα μπαρ της μοναξιάς στάλα με στάλα
ένα παλιό τραγούδι σιγοκλαίει
πόσο δεν χόρτασα τα χείλη σου να λέει

Τί κι αν δεν είν' ο κόσμος ό,τι ονειρεύτηκες
Τί κι αν σε ντύνει πάντα ελπίδες ψεύτικες
Η νύχτα απόψε μοιάζει να είναι φίλη σου
Κόκκινο το φεγγάρι, βάλ' το στα χείλη σου

Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα

Όπου και νά 'σαι μη δακρύσεις
ξημέρωμα μονάχη να γυρίσεις
τ' αστέρια δες, παράξενα θλιμμένα
να σε ρωτούν, να σου μιλούν για μένα


ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗΣ
ΣΤΙΧΟΙ ΣΤΕΡΓΟΣ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟ ΚΩ(Ε!ΡΕ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ!!!!)

Two Cigarettes In The Dark-Bing Crosby

Two Cigarettes in the Dark
Bing Crosby
Words by Paul Francis Webster and music by Lew Pollack.

Introduced by Gloria Grafton in the play "Kill That Story."

Two, two cigarettes in the dark
He strikes a match 'til the

Spark clearly traces
One face is my sweetheart.
Two, two silhouettes in a room
Almost obscured by the gloom
We were so close yet so far apart,
It happened that I stumbled in
Upon their rendezvous.
I heard my sweetheart whispering
"I love you, I love you, you know that I do."
Two, two cigarettes in the dark,
Gone is the flame and the spark
Leaving just regrets and two cigarettes in the dark

Δεν θα με ξεχάσεις


θα 'μαι σκιά μεσ' τον καθρέφτη


με τα σύνεργα του κλέφτη


ένα γέλιο να σου κλέψω, αν γελάσεις



δεν θα με ξεχάσεις, δεν θα με ξεχάσεις



Δεν θα με ξεχάσεις

Θα 'μαι σιωπή και αϋπνία

η κρυφή σου αγωνία

ο καπνός απ' το ΤΣΙΓΑΡΟ που θ' ανάψεις

δεν θα με ξεχάσεις, δεν θα με ξεχάσεις




Δεν θα με ξεχάσεις


θα 'μαι το τέλος σ' ένα έργο που θα χάσεις


δεν θα με ξεχάσεις


σε ανεξέλεγκτες κρυφές σου καταστάσεις


δεν θα με ξεχάσεις


δεν θα με ξεχάσεις



δεν θα με ξεχάσεις θα 'μαι στην νύχτα μία σειρήνα

και τα όνειρα εκείνα

που θα τρέχεις βιαστικά να προσπεράσεις

δεν θα με ξεχάσεις, δεν θα με ξεχάσεις



δεν θα με ξεχάσεις θα 'μαι βροχούλα σ' ένα τζάμι

ένα δάκρυ κι ένα ποτάμι

μία ρυτίδα στην μορφή σου πριν γεράσεις

δεν θα με ξεχάσεις, δεν θα με ξεχάσεις ...

Και από μένα ένα....
Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;

Πυξ Λαξ

Μουσική/Στίχοι: Σπυρόπουλος Παναγιώτης





Σαν τα καράβια που φαίνονται τη νύχτα τα νησιά

Σταματημένα μέσ’ τη μέση του πελάγου

Έχει η ανάσα τους μια γεύση μια γεύση απ' τα παλιά

Που αναστήθηκαν με κόλπα κάποιου μάγου


Εσύ δεν ήσουνα που μίλαγες για ιπτάμενες στιγμές;

Εσύ δεν ήσουνα που έκλαιγες για αγάπη;

Εσύ δεν έλεγες οι άνθρωποι δε θέλουν διαταγές

Από ανθρώπους μηχανές στο ρόλο του προστάτη


Μ' ένα τσιγάρο σαν μεγάλη κιμωλία

Μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία

Μ' ένα τσιγάρο σαν μεγάλη κιμωλία

Μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία




Εσύ δε μ' έμαθες ν' αφήνω να μακραίνουν τα μαλλιά;

Στα παλιατζίδικα τα ρούχα σου ζητούσες

Γιατί η αξία που μέσα μας φωλιάζει πιο βαθιά


Είν' η ελεύθερη ζωή που ήθελες να ζούσες

Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ, απάντησέ μου

Μέσα στη γυάλα τελειώνει το νερό

Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ απάντησέ μου

Ή παραμένει πάντα μαύρος ο βυθός;


Μ' ένα τσιγάρο σαν μεγάλη κιμωλία

Μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία

Μ' ένα τσιγάρο σαν μεγάλη κιμωλία

Μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία

Μ' ένα τσιγάρο σαν μεγάλη κιμωλία

Μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία

hmm... Τσιγάρο... αγαπημένο θέμα στιν ζωή και στην τέχνη

"Νυχτέρι μπύρες και βροχή και λόγια μουσκεμένα
Της αγκαλιάς η ερημιά του τίποτα ο τρόμος
Με τρύπια αλεξίπτωτα και σκουριασμένα τρένα
Αμέρικα - Κομοτηνή ένα τσιγάρο δρόμος"

Απόσπασμα απο το κομμάτι του Μιλτιάδη Πασχαλίδη Με μιά καμίλα στους Δελφούς

Ωραίο θεματάκι Δεσποινάκι! Σαν φανατική καπνίστρια ας γράψω κι εγώ ένα παλιό αγαπημένο μου κομμάτι!!

Τέσσερα πόδια δυνατά και μια κουτσή κιθάρα
να 'χαμε τώρα δυο τσιγάρα και δύο για μετά,
να 'χαμε τώρα δυο τσιγάρα και δύο για μετά.

Θά 'ταν ο κόσμος μαγικός, παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι καφές βαρύ γλυκός,
στου φεγγαριού το τάσι καφές βαρύ γλυκός.

Νάχαμε, λέει, ένα σουγιά κι ένα διπλό καρβέλι
Νάχαμε και δυο στάλες μέλι, να γλύκαιν’ η καρδιά
Νάχαμε και δυο στάλες μέλι, να γλύκαιν’ η καρδιά.

Θά 'ταν ο κόσμος μαγικός, παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι καφές βαρύ γλυκός,
στου φεγγαριού το τάσι καφές βαρύ γλυκός.

Ένας γαλάζιος ουρανός, παράθυρο και σκέπη
Νάχαμε τρεις δραχμές στη τσέπη και τρεις ο διπλανός
Νάχαμε τρεις δραχμές στη τσέπη και τρεις ο διπλανός

Θά 'ταν ο κόσμος μαγικός, παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι καφές βαρύ γλυκός,
στου φεγγαριού το τάσι καφές βαρύ γλυκός.

Ήταν ατέλειωτη η μέρα
κι ως νύχτωνε σε μια γωνιά
μ' ένα τσιγάρο του πατέρα
τους άντρες παίζαμε κρυφά


Τώρα η μέρα σε τρομάζει
γύρω αποτσίγαρα σωρός
και πια δεν είναι γυρισμός
γερνάς και σκοτεινιάζει


Γέλια παιδιών έξω απ' το σπίτι
πέτρες στην τσέπη της ποδιάς
μα έφταν' ένα νεκρό σπουργίτι
για να σε κάνει να πονάς...

Τώρα η μέρα σε τρομάζει
γύρω αποτσίγαρα σωρός
και πια δεν είναι γυρισμός
γερνάς και σκοτεινιάζει

Quote:

Το μέλος Jasmine στις 11-07-2005 στις 01:35 έγραψε: Ωραίο θεματάκι Δεσποινάκι! Σαν φανατική καπνίστρια ας γράψω κι εγώ ένα παλιό αγαπημένο μου κομμάτι!!

χαίρομαι που σου αρέσει Γιασεμί μου ...

δεν έχω αναψυκτικό ... θα σου βάλω μια παγωμένη ΜΑ ΝΕΝΕ και ας μην πίνεις μπύρα ... έτσι για την παρέα ...

................

Βλέπω γυαλιά που θέλανε να σπάσουν
ανθρώπους ήρεμους που θέλανε να κλάψουν
Στιγμές απόμακρες που θέλανε να υπάρξουν
Άδειες ψυχές που παραμείναν στο κενό

Κι απορροφάμαι απ' τους καπνούς του τσιγάρου μου
και ζω ένα όνειρο
που δεν είναι δικό μου και τότε έρχεσαι και συ
ζητάς τσιγάρο ομώς εσύ φυσάς άλλο καπνό

Μα εγω κολλάω σε μιά κασσέτα ερωτεύομαι
ενα βυνίλιο κι αφήνω το τραγούδι
να οδηγεί τη σκέψη μου και μπαίνω
μες το σκοτάδι σου και΄κεί βρίσκω το φως μου

Σ' ένα ταξίδι που κρατάει όσο οι νότες
όσο οι νότες ταιριάξαν μεταξύ τους
σε μιά ζωή που κάποιος έζησε για λίγο
και η παραίσθηση την έκανε δική μου

Και τότε λες πως με καταλαβαίνεις
εγώ όμως ξέρω ο,τι κάποτε θα φύγεις
γιατί ζηλεύεις οτι νιώθω εγώ στον κόσμο μου
που μια στιγμή τον νόμιζες δικό σου

Βλέπεις σκιές κολλημένες στους τοίχους
τη μοναξιά να υπάρχει μες τα χέρια σου
να την γυρεύεις με τα μάτια κλεισμένα
να απορείς και να κοιτάς εμένα

Μα εγώ κολλάω σε μιά κασέτα ερωτεύομαι
ενα βινίλιο κι αφήνω το τραγούδι
να οδηγεί τη σκέψη μου και μπαίνω
μες το σκοτάδι σου και κει βρίσκω το φως μου

Σ' ένα ταξίδι που κρατάει όσο οι νότες
όσο οι νότες ταιριάξαν μεταξύ τους
σε μιά ζωή που κάποιος έζησε για λίγο
και η παραίσθηση την έκανε δική μου

Κολλάω σε μιά κασσέτα ερωτεύομαι
ενα βυνίλιο κι αφήνω το τραγούδι
να οδηγεί τη σκέψη μου και μπαίνω
μες το σκοτάδι σου και΄κεί βρίσκω το φως μου

Σ' ένα ταξίδι που μοιάζει με το όνειρο
του κόσμου αυτού που παραμένει τυφλός
σ' ένα ηχείο που στέκεται απόμακρο
σε μια γωνία κρυμμένο από το φως

Βλέπω γυαλιά που θέλανε να σπάσουν
ανθρώπους ήρεμους που θέλανε να κλάψουν
Στιγμές απόμακρες που θέλανε να υπάρξουν
Άδειες ψυχές που παραμείναν στο κενό

... ... λίγο μεγάλο έ? ...

ενα τσιγαρο ακομα και φευγεις....
ετσι κι αλλιως δικια μου δε θα σ'εχω,τι μ'αποφευγεις....?