@Astron,
για το κομμάτι αυτό.
<Ναι, έτσι λέγανε και οι αρχαίοι. Συν Αθηνά και χείρα κίνει.
Όμως πουθενά δεν βλέπω την Αθηνά. Δηλαδή, έστω ότι τα περισσότερα πράγματα τα έχει αφήσει στην κρίση μας. Τα υπόλοιπα που έχει αναλάβει εκείνος ποια είναι;
Γιατί αν αφήνει πχ να σκοτωθούν από καιρικά και φυσικά φαινόμενα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν μπορώ να καταλάβω πού βλέπουμε τον Θεό. >
Τα υπόλοιπα που έχει αναλάβει εκείνος(πάντα κατά τη δική μου γνώμη)είναι και τα πιό βασικά.
Δημιούργησε τον κόσμο,τον οποίο προίκησε με ομορφιά(από τον πιό εντυπωσιακό γαλαξία μέχρι τον πιό μικρό λουλουδάκι στη Γη)
Με σοφία(από τον πιό ασήμαντο μικροοργανισμό μέχρι μέχρι τους παγκόσμιους φυσικούς νόμους)
Με ελευθερία(φυσική επιλογή,εξέλιξη,προσαρμογή των έμβιων όντων κλπ).
Τώρα, υπάρχουμε τον τελευταίο καιρό και μεις οι άνθρωποι σ συτόν τον πλανήτη,έχουμε φτάσει το βάρος του εγκεφάλου και κατ επέκταση τη λογική μας σε πολύ καλά επίπεδα και έχουμε δημιουργήσει έναν πολιτισμό.
Αυτός ο πολιτισμός στη μακρά πορεία του μέχρι σήμερα έχει γράψει μια ιστορία με έργα ανθρώπων,άλλοτε θαυμαστά και γεμάτα αγάπη,αλλά και πολλές-πάρα πολλές-
φορές,έργα φρικτά,γεμάτα πολέμους,μίσος,φόβο και απανθρωπιά.
Είναι έργα Θεού αυτά?
Δεν είναι άδικο να καταλογίζονται στο Θεό ή όποιο ανώτερο ον υπάρχει?
(έστω κα αν δούμε τη δική σου πλευρά ότι ίσως να έβαλε το χεράκι του μόνο στην πρωταρχική έκρηξη)
Ακόμα και μόνο αυτό να έκανε,ήταν το παν,η αρχή των πάντων.
Πως λοιπόν να σκεφτώ ότι ευθύνεται για ότι κακό συμβαίνει στη μικρή Γη μας?
Η ευθύνη νομίζω είναι καθαρά δική μας.
Αν "αφήνει"λοιπόν όπως λες να σκοτωθούν χιλιάδες άνθρωποι από φυσικά καιρικά φαινόμενα,ίσως μας βοηθάει με αυτό τον τρόπο να νιώσουμε τον πόνο,να δούμε πόσο άδικο κάνουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας.
Νομίζω πως πολλοί περισσότεροι άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από άλλες αιτίες (πόλεμοι,γενοκτονίες,εγκλήματα,τρομοκρατία και τόσα άλλα,όλα έργα ανθρώπων)
και πολλοί λιγότεροι απο ακραία καιρικά φαινόμενα κλπ.
Ακόμα και ένας δυνατός σεισμός θα ήταν πολύ λιγότερο επικίνδυνος
αν δεν υπήρχαν τα αστικά κέντρα και τα τσιμέντα μας.
Μόνο βλάστηση και ομορφιά υπήρχε στη φύση που μας δόθηκε..
Θα έρθεις και θα μου πείς-καί θα χεις και δίκιο-που είναι λοιπόν η σοφία του ανθρώπου η θεόσταλτη?
Κάπου χάθηκε στο δρόμο φαίνεται.
Κάπου κάναμε ένα "λάθος".
Κάπου "την ψωνίσαμε"οι τύποι,θεοποιήσαμε άλλες δυνάμεις,το χρήμα,το κέρδος,το ατομικό συμφέρον εναντίον του συλλογικού.
Εκεί λέω εγώ Παύλο,ότι χάνεται η σοφία και μαζί φθίνει και η αγάπη.
Γινόμαστε εγωιστές,αλλαζονικοί,κακοί.Κατά τη γνώμη μου από φόβο και την απομάκρυνσή μας απο την ιδέα του Δημιουργού,την άρνηση της αγάπης που μπορεί να μας προσφέρει.
Αλλά αν ψάξουμε,ο καθένας μόνος του στη δική του ζωή,αν αναλογιστούμε την ευθύνη για τις πράξεις μας και παραδεχτούμε γενναία τα λάθη μας χωρίς να τα φορτώνουμε στο Θεό,θα δούμε πάλι άσπρη μέρα όλοι μαζί.
Μέσα μας ακόμα υπάρχει αγάπη,το Σύμπαν ακόμα διαστέλλεται,νέα άστρα γεννιούνται ακόμα και άλλα πεθαίνουν και η πρωταρχική έκρηξη ουσιαστικά συνεχίζεται από το χέρι του γενεσιουργού αιτίου-ας το αξιοποιήσουμε,δεν είναι αργά.
Ξέρεις τι μου θυμίζει εμένα αυτός ο Θεός?
Τον καλό γονέα.
Καθοδηγεί και μετά παραμερίζει.
Όταν ο φόβος χτύπησε την πόρτα,του άνοιξε η αγάπη
και δεν είδε κανέναν.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margo στις 12-10-2006 15:22 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margo στις 12-10-2006 15:28 ]
