Όταν γνώρισα την Μ. τη γυναίκα του φίλου μου του Κ, είπα πόσο πόνο έχουν τα μάτια της. Με τον καιρό γνωριστήκαμε καλύτερα και μπορώ να πω, πως με στήριξε πολύ περισσότερο από τον ίδιο τον φίλο μου σε κάποια φάση της ζωής μου. Αρχίσαμε να μιλάμε για πιο προσωπικά θέματα περίπου πριν δύο χρόνια. Κάποια στιγμή την πλησίασα περισσότερο.
-Τι κρύβεις μέσα σου και προσπαθείς με νύχια και δόντια να το προφυλάξεις.
-Κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του. Και από αυτές κρίνεται.
Μου είπε την ιστορία της. Ήταν γύρω από έναν άντρα και από τα παιδιά της.

"...Τον γνώρισα όταν ήμουν 16 χρονών. Μόλις τον είδα, είπα αυτόν θα παντρευτώ. Αυτός ήταν στην ηλικία μου. Πηγαίναμε στην κατασκήνωση και ήμασταν ομαδάρχες. Κάποια στιγμή έπεσε στην υποληψή μου ότι είναι και με άλλη κοπέλα. Σε μία συζήτηση με κοπέλες από την κατασκήνωση μία που ανέφερε τον ερωτά της με κάποιον. Δεν άργησα να καταλάβω ότι αυτός ήταν ο Κ. Δεν το πίστευα στα αυτιά μου. Αντί να την βρίσω και να της φερθώ άσχημα -λες και αυτή έφταιγε- την αγκάλιασα και χάρηκα μαζί της. Ήξερα. Και όταν έμαθε και αυτή ένιωσε άσχημα και έφυγε από κοντά του..."

"...Εγώ άρχισα να δουλεύω και ο Κ. τελείωνε το πανεπιστήμιο. Δώσαμε λόγο και όταν πήγε φαντάρος αρραβωνιαστήκαμε. Πήγα στην Ρόδο όπου μετατέθηκε (ήταν δόκιμος) και μείναμε μαζί. Τρεις μήνες ξέγνοιαστοι. Τσακωθήκαμε κάποια στιγμή άσχημα. Ξέρεις ήμασταν παιδιά τότε. Γύρισα στην Αθήνα και τον ήθελα απεγνωσμένα. Ο πατέρας μου δεν τον ήθελε καθόλου. Χωρίσαμε επίσημα και γυρίσαμε τις βέρες. Έκανα απόπειρα αυτοκτονίας. Πήρα χάπια και η ζωή μου ήταν ένα μαρτύριο. Οι γονείς μου δεν ήθελαν να δουν τον άνθρωπο που με κατάντησε ανθρώπινο ράκος..."

"...Όταν τελείωσε τον στρατό έπιασε δουλειά. Είχα ξεκινήσει και εγώ. Κοινοί μας φίλοι, μας έφεραν σε επαφή και η ζωή μας ήταν πάλι κοινή. Νοικιάσαμε ένα σπίτι και μετά ένα μεγαλύτερο. Κάναμε όνειρα για παιδιά και για το μέλλον μας. Όταν παντρευτήκαμε κανένας δεν ήθελε τον γάμο μας. Το πεπρωμένο φυγήν αδύνατο όμως. Αυτός είναι ο άντρας μου, το ήξερα όταν ήμουν 16 και μετά από δέκα χρόνια τον παντρεύτηκα. Ξεκινήσαμε απόπειρες για παιδάκι. Εργαζόμασταν και οι δύο και ο χρόνος μας ήταν λίγος και πολύτιμος. Κάποια στιγμή έμεινα έγκυος, αλλά έχασα το παιδί. Τότε μόλις ξεκίναγε ο γολγοθάς μου απόκτησης παιδιών. Ήμουν μόλις 29. Κάναμε εξετάσεις, προσπάθειες, η ιατρική τότε ήταν στα πρώτα βήματα εξωσωματικών. Είχα εστιάσει τόσο στο σκοπό μου να γίνω μάνα, ώστε δεν πρόσεξα την αλλαγή του. Ντυνόταν στην τρίχα, έλειπε συνέχεια σε πελάτες, μοσκομύριζε άρωμα. Έκανα παρέα τότε με μία πιτσιρίκα από την πολυκατοικία. Την συμπαθούσα γιατί είχε προβλήματα με τον άντρα της. Δεν περίμενα ποτέ ότι αυτή ήταν η αιτία που είχα χάσει τον άντρα μου. Σχεδόν πάντα, στην απιστία το εμπλεκόμενο άτομο είναι γνωστό. Είχα αρχίσει θεραπεία με ενέσεις και ήμουν πολύ άσχημα ψυχολογικά. Όχι ρε παλιοκόριτσο, δεν θα σε αφήσω να μου πάρεις τον άντρα μου. Προσπαθησα και κάθε μέρα κοίταγα τον εαυτό μου και βαφόμουν και ήμουν στην πένα. Του έκανα εκπλήξεις, φαγητό με κεριά, έπαιρνα εσώρουχα προκλητικά.. αλλά αυτός συνέχισε να την βλέπει. Κάποια μέρα ετοιμάστηκε να φύγει.
Τα ξέρω όλα του είπα. Ξέρω τι κάνεις, που πας και με ποια πας. Αν φύγεις, μην ξαναγυρίσεις. Με πλησίασε και δεν πίστευε στα μάτια του. Του αποκάλυψα πόσο καιρό τα γνώριζα, πως τον πρόδωσε ουσιαστικά η φίλη του με την παρουσία της. Δεν έφυγε από το σπίτι εκείνη την μέρα..."

"...Όταν ηρεμήσαμε μου ζήτησε να τον συγχωρέσω. Μου έλεγε κάθε μέρα συγγνώμη επί τρεις μήνες. Αυτό ήταν και το διάστημα που κοιμόταν στον καναπέ. Του ζήτησα να φύγουμε από το σπίτι. Να αγοράσουμε δικό μας. Το δέχτηκε. Πήγαμε σε νέο σπιτι και συνεχίσαμε τις προσπάθειες για παιδί. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εύκολο, ούτε όμως ότι δεν άξιζε τον κόπο. Οκτώ χρόνια μετά τα καταφέραμε. Φέραμε στη ζωή δύο πανεμορφα αγγελούδια. Τώρα είμαι ήρεμη και ζω την ζωή που είχα ονειρευτεί..."

Μετά από αυτήν την κατάθεση ζωής, το κεντρικό νόημα είχε βγει. Η συζήτηση μας συνεχίστηκε και ο μονόλογος έδωσε τη θέση του, στον διάλογο.
-Θα σταθώ σε κάποια σημεία. Δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο ήθελες να πεθάνεις; Αυτή και μόνο η αιτία θα ήταν ικανή, να σε αποτρέψει να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο.
-Ήταν η ζωή μου και όταν τον έχασα δεν είχε νόημα η δική μου. Ήμουν μικρή.
-Όταν έμαθες ότι σε απατά, τι σου λέει ότι δεν το συνέχισε μετά;
-Τίποτα. Δεν είμαι σίγουρη, απλά η ιστορία έδειξε πως ήταν απλά μία λοξοδρόμηση. Βρήκε τον δρόμο και ήρθε πάλι δίπλα μου.
-Ποιος σου λέει ότι δεν θα το ξανακάνει;
-Τα παιδιά του. Πιστεύω ότι δεν θα θελήσει να τα πικράνει.
-Δεν έκανες παιδιά για να μην χάσεις τον άντρα σου. Μην το ξαναπεις αυτό, σε αδικεί αυτή η δήλωση.
-Δεν ξέρω. Τον νιώθω κοντά μου. Έχουμε κοινούς στόχους. Στο κάτω κάτω στο χέρι μου είναι να μην το ξανακάνει.



Μακάρι να έλεγα πως αυτά που έζησε είναι ένα κακό όνειρο και θα ξυπνήσει και θα ζει τη ζωή που ονειρεύτηκε. Πρόσφατα έμαθα ότι αυτός ο άνθρωπος, που καταβάθος είναι καλό παιδί -όπως όλοι μας άλλωστε- την απάτησε ξανά. Με γνωστή. Το συνεχίζει ακόμα.
Και μου έρχεται στο μυαλό ο Coehlo:

"Αν σου συμβεί κάτι μία φορά, μπορεί να μην σου ξανασυμβεί. Αν όμως σου συμβεί δύο φορές, τότε σίγουρα θα σου συμβεί και μία τρίτη" 

Μήπως τελικά η ζωή της Μ είναι ένα ψέμα. Ο καλοθελητής που μας μεταβίβασε τις τελευταίες εξελίξεις, είπε με παράπονο, γιατί δεν την αφήνει να κάνει τη ζωή της. Συνέχισε με την επιμονή της Μ. να τον συγχωρεί. Ως πότε! Φοβάται ότι μόνη της δεν θα τα βγάλει πέρα. Μα και τώρα μόνη της είναι. Αυτή είναι ο στυλοβάτης της οικογένειας.

Η αλήθεια είναι ότι ένας άντρας, δεν αφήνει εύκολα την οικογενειά του. Ο άντρας διαπράττει απιστία για να επιβεβαιωθεί. Συνήθως η σχέση είναι μόνο σαρκική. Η γυναίκα είναι που ωθείται στην απιστία για να καλύψει τα συναισθηματικά κενά της. Η γυναίκα αφήνει την οικογενειά της.