Ασυμβίβαστος
Από τότε που βαρέθηκα να ψάχνω, έμαθα να βρίσκω..
05 Μαΐου 2009, 12:33
Το καλό πάντα μας επιστρέφει..
Αλληλεγγύη  

Μία ιστορία που είχα ακούσει καιρό πριν είναι η παρακάτω. Αναφέρει ιστορικά πρόσωπα και για αυτό έχει μία ιδιαίτερη σημασία, γιατί το καλό που κάνουμε πάντα μας επιστρέφει.

Ένας φτωχός αγρότης ονόματι Φλέμιγκ, ζούσε στο Ayrshire (Σκωτία). Μια μέρα κι ενώ δούλευε για να ζήσει την φαμίλια του, άκουσε να καλούν σε βοήθεια από τον γειτονικό βάλτο. Άφησε τα εργαλεία του κάτω κι έτρεξε να βρεί τον φοβισμένο νεαρό που ‘χε χωθεί όλος μεσ’ το βάλτο και φώναζε προσπαθώντας να ελευθερωθεί.
Ο αγρότης έσωσε τον νεαρό που αλλιώς θ’ αργοπέθαινε σκληρά.

Την επόμενη μέρα μια πολυτελής άμαξα έφτασε στο σπίτι του.
Ένας ευγενής  κομψά ντυμένος άντρας κατέβηκε και συστήθηκε ως ο πατέρας του αγοριού που είχε σώσει ο αγρότης.
-Θέλω να σας ανταμείψω. Σώσατε τη ζωή του γιου μου, είπε  στον αγρότη.
-Δεν μπορώ να δεχτώ πληρωμή γι' αυτό που έκανα, του απάντησε εκείνος.

Την ίδια στιγμή ο μικρός γιος του αγρότη βγήκε στην πόρτα του φτωχικού τους.
-Είναι γιός σας, ρώτησε ο ευγενής.
-Μάλιστα, απάντησε με υπερηφάνεια ο αγρότης.
-Τότε σας προτείνω να μου επιτρέψετε να προσφέρω στο γιο σας την ίδια εκπαίδευση με το δικό μου Αν ο γιος μοιάσει του πατέρα, είμαι βέβαιος ότι θα γίνει κάποιος που και οι δυο θα είναι περήφανοι.
Ο αγρότης δέχτηκε

Ο γιος του αγρότη Φλέμιγκ, φοίτησε στα καλύτερα σχολεία και στο τέλος πήρε το δίπλωμά του από την Ιατρική Σχολή του Νοσοκομείου St. Marie του Λονδίνου.
Έγινε  ένας μεγαλόπνοος (γιατρός)  από τους πιο ξακουστούς του κόσμου. Το 1928 ο διάσημος γιατρός Αλέξανδρος Φλέμιγκ ανακάλυψε την πενικιλίνη. Πολύ αργότερα ο γιος του αριστοκράτη άντρα που είχε σωθεί μικρός στο βάλτο, προσβλήθηκε από πνευμονία.
Ποιος του έσωσε την ζωή αυτή τη φορά ;  …σώθηκε χάρη στην πενικιλίνη

Το όνομα του αριστοκράτη Άγγλου;
Σερ Ράντολφ Χένρι Σπένσερ Τσόρτσιλ  και ο γιος του Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ. . .

Ότι φεύγει, ξανάρχεται

Ο Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ κι ο Σερ Αλέξανδρος Φλέμιγκ παρέμειναν φίλοι όλη τους τη ζωή. Ο Σερ Αλέξανδρος Φλέμιγκ πέθανε το 1955, σε ηλικία 74 ετών στο Λονδίνο, Ο Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ πέθανε το 1965, σε ηλικία 91 ετών στο Λονδίνο. Τους έθαψαν στο ίδιο κοιμητήριο.

19 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

margo (05.05.2009)
Απίθανη ιστορία ,δεν την είχα ακούσει.
"Ότι φεύγει, ξανάρχεται"και
"το καλό που κάνουμε πάντα μας επιστρέφει. "


margo (05.05.2009)
Επ,κατά λαθος το έστειλα πριν ολοκληρώσω βεβαίως βεβαίως!!

..όπως και το κακό που κάνουμε επιστρέφει..ενισχυμένο!
Ευχαριστούμε oraclas :)
Latte (05.05.2009)
Το συμπέρασμα που βγάζεις από την ιστοριούλα, Ορακλάκο, είναι διδακτικό και αισιόδοξο. Πιστεύω ότι ισχύει γενικότερα (δηλ. χωρίς να αφορά "αλληλεπιστροφή" ανάμεσα τους ίδιους ανθρώπους - π.χ. ακόμα και στην ως άνω ιστορία, ο Ουινστον δύο φορές σώθηκε, μία φορά από τον πατέρα και μία από το γιο, ενώ ο ίδιος δεν "επέστρεψε" το καλό σ υ γ κ ε κ ρ ι μ έ ν α σε κανέναν από τους δύο: Ο πατέρας του βοήθησε τον Φλέμινγκ να σπουδάσει).

Και ισχύει, προφανώς, και το αντίστροφο που λέει η Μαργαριτούλα, το οποίο διατυπωμένο αλλιώς από τον πατέρα Παΐσιο: "πίσω από κάθε πόνο σου κρύβεται ένα λάθος σου", μπορεί να μας βοηθά να αναλογιζόμαστε το κακό που κάναμε κι ίσως δεν καταλάβαμε, για να γινόμαστε ολοένα καλύτεροι... Σκοπός ζωής αυτό, ο μέγιστος.
MPara (05.05.2009)
Πολύ όμορφη ιστορία!
Το καλό πάντα μας επιστρέφει όμως...?
Δεν ξέρω...αυτό θα ίσχυε μόνο σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο.

Όπως και να' χει,το παραπάνω είναι ένα αισιόδοξο παράδειγμα.
:)))
Oraclas (05.05.2009)
@Μαργαρίτα, κατά κάποιο τρόπο ισχύει αυτό. Όπως για παράδειγμα όταν χαμογελάμε που μας χαμογελούν άγνωστοι και όταν καλωσορίζουμε κάποιον που μας το ανταποδίδει. Για αυτό αν είναι στο χέρι μας, ας κάνουμε τους άλλους να αισθάνονται καλά και ίσως κάποτε να μας το ανταποδώσουν.
@Γαλατάκι, συμφωνώ με σένα αλλά και με τον πατέρα Παΐσιο. Για τον Τσόρτσιλ θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν η αιτία που τελείωσε ο παγκόσμιος πόλεμος (έστω και με την βοήθεια των Αμερικάνων), οπότε θεωρητικά το καλό που του έκανε ο Φλέμιγκ γύρισε σε όλο τον κόσμο.
Oraclas (05.05.2009)
Σχεδόν πάντα μας επιστρέφει Μάρα, ίσως και με καθυστέρηση. Θα σου πω μία προσωπική ιστορία, προ οικονομικής κρίσης. Τέλος μήνα και έχω μείνει με 2-3 €. Πάω σε ένα supermarket να πάρω ένα χυμό. Με τα ψιλά που έμειναν βλέπω ένα κουτί για το χαμόγελο του παιδιού. Τι ψυχή έχουν λέω λίγα ψιλά. Τα πετάω μέσα και βγαίνω. Πριν μπω στο αυτοκίνητο ψάχνοντας τα κλειδιά, βρίσκω 50 € ξεχασμένα (είμαι από αυτούς που έχουν την τάση να ξεχνούν λεφτά σε ρούχα). Τύχη.. Δεν ξέρω. Αλλά δεν είναι απίστευτο ότι τα βρήκα μόλις κάποια δευτερόλεπτα από τότε που άφησα τα ψιλά (και τελευταία μου λεφτά) μέσα στο κουτί;;
MPara (05.05.2009)
Σύμπτωση είναι αυτό φίλε Τάσο.
chocolat (05.05.2009)
Απίθανη ιστορία, όντως!!! Και είναι πολύ ωραίο εκ μέρους σου να τις βρίσκεις και να τις βάζεις στο blog σου!!

Ευχαριστούμε Oraclas! (από πού βγαίνει το nick σου?)

Oraclas (05.05.2009)
@Μάρα δεν πιστεύω στις συμπτώσεις, υπάρχουν όμως κι άλλα παραδείγματα με καλό ή κακό τέλος που με κάνουν να πιστεύω σε αυτό που λέω.
@Σοκολατίτσα, την έψαξα λίγο και πράγματι βρήκα κάποιες αναφορές στην κοινή τους ζωή, δεν είναι όμως βέβαιο ότι είναι αληθινή ιστορία. Εικάζουμε. Το oraclas βγαίνει από την λέξη oracle που στον χώρο μου είναι μία βάση δεδομένων. Είμαι χειριστής της, ελληνιστί oraclas.
stevi93 (05.05.2009)
Πολυ ομορφο oraclas...
alkyoni (05.05.2009)
Σ'ευχαριστουμε Oraclas!
Παντα εχεις κατι ξεχωριστο να μοιραζεσαι μαζι μας...
Πολυ ομορφη ιστορια, αν κι εγω δεν γνωριζω κατα ποσο ειναι αληθινη (δεν την εχω ψαξει εννοω), πιστευω στον τιτλο της ιστοριας :)
Καλη συνεχεια σε σενα και στους φιλους συν-αναγνωστες :)
alkyoni (05.05.2009)
υ.γ. Μ' αρεσε πολυ και η φωτογραφια που επελεξες! ;)
Liza32 (05.05.2009)
Πολύ ωραία ιστορία. Για πες μου όμως ενα πράγμα, γιατί εγω αναρωτιέμαι εδω και πάρα πολύ καιρό, γιατί εγω που έκανα μια ζωή το καλό, και ήθελα το καλό των άλλων, και είχα πάντα ευγενικά αισθήματα τρομάρα μου, γιατί όλα μου πήγαν και μου πηγαίνουν στραβά στη ζωή μου;;;Γιατί όταν κάνω ενα καλό όλοι θέλουν να με εκμεταλλευτούν; Γιατί μέχρι σήμερα πληρώνω αμαρτίες αλλονών;;;Και γιατί όταν δίνω κάτι με την καρδιά μου όλοι με ;;;Για μένα, δεν αξίζει σήμερα να είναι κανείς καλος άνθρωπος, γιατί ο καλός, καλό δεν έχει! Πάρε παράδειγμα απο μένα!
StavmanR (05.05.2009)
Αν και δεν πιστεύω στην έννοια της ανταποδοτικότητας, η ιστορία είναι διδακτική. Και φυσικά, κάθε ιστορία δεν πρέπει να λαμβάνεται κατά γράμμα, αλλά κατ' ουσία.

Ο άνθρωπος που μοιράζει καλό, δεν έχει ανάγκη από εισερχόμενο καλό: το θερίζει από εκεί που το έσπειρε. Αντίστοιχα ο άνθρωπος που μοιράζει πόνο και οδύνη, δεν χρειάζεται οδύνη: απλώς γεύεται τα δικά του παράγωγα στο περιβάλλον του. Όμοιος ομοίω...

"Αυτος που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή Ωκεανό.
Μαύρα πουλιά του δείχνουνε το δρόμο..."

Μ. Ελευθερίου

Καλησπέρα Oraclas :)
mprizas (05.05.2009)
Φοβερή ιστορία. Είναι πράγματι αλήθεια? Τόση σύμπτωση πια?

αλλά για να το λες.
Αν και γω δεν πιστεύω στην ανταποδοτικότητα, θα πω απλά "συγκυρία"

Oraclas (05.05.2009)
@stevi ευχαριστώ,
@Alkyonida, και εμένα μου άρεσε η φωτογραφία,
@Λίζα, αν και σου απάντησε έμμεσα ο Σταύρος, όταν κάνεις το καλό δεν έχεις ανάγκη ανταπόδοσης. Παρόλα αυτά πιστεύω πως το καλό θα έρθει. Στην περιπτωσή σου θα έλεγα το καλό που βρήκες είναι ότι ξεκαθάρισαν ποιοι είναι φίλοι σου. Όλα παίζουν ρόλο από ποια πλευρά τα κοιτάμε.
@Σταύρο, όπως πάντα συνοπτικός και ποιητικός.
@Μπρίζα, μου θυμίζει την περίπτωση της Λίβερπουλ που όταν πήρε το Πρωταθλητριών, άλλαξε ο Βασιλιάς της Μ. Βρεταννίας και πέθανε ο πάπας (έγινε δύο φορές). Πάντως φιλική σχέση είχαν πράγματι.
margo (06.05.2009)
Οraclas,κι αν δεν μας το ανταποδώσουν δεν έχει σημασία."το καλό που κάνουμε πάντα μας επιστρέφει"και μάλιστα άμεσα !:)Ικανοποιεί μια βαθύτερη ανάγκη μας για δίκαιο και αγάπη.Από αυτήν κινήθηκε ο αγρότης να σώσει το νεαρό,και παρότι δεν δέχτηκε την ανταμοιβή το καλό συνέχισε να αναπαράγεται.
Αν κάνουμε καλό στο διπλανό μας ,κάνουμε καλό στην ανθρωπότητα & σε μας.
Αντίστοιχα.Η κακία που νιώθουμε πρώτα δηλητηριάζει εμάς,πολύ πιο άμεσα απ' ότι αυτόν που τη "δέχεται".
Νομίζω όλοι τα έχουμε νιώσει και τα δύο.

:) ):

Ελπίζω να έγινα σαφέστερη αν και σε εμπύρετο κατάσταση :))))))

Latte (06.05.2009)
Μαργαριτούλα και πολύ όμορφα το διευκρινίζεις και σαφέστατη είσαι και πολύ δίκιο έχεις (εκτός από πυρετό!).
Περαστικά (στον πυρετό, όχι στο καλό και στην αγάπη...) :):)

Τώρα που τις γράφω, σκέφτομαι πόσο "κοινές" ακούγονται πλέον αυτές οι λέξεις-θησαυροί...
Oraclas (06.05.2009)
Σωστά Μαργαρίτα, η μόνη λάσπη που μας βρωμίζει είναι η δική μας & γαλατάκι οι πιο κοινές λέξεις αποκτούν άλλο νόημα όταν κάποιος της λέει μέσα από την καρδιά του..

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
oraclas
Τ.Χ.Κ.
DBA
από ΒΥΡΩΝΑΣ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/oraclas

Στίχοι, μουσική, αποφθέγματα και όσα πράγματα αγαπώ και θέλω να μοιράζομαι..

Tags

Neruda Άγγελος αγάπη Διδάγματα Αγάπη Ελπίδα ελπίδα παιδιά Φιλία φτώχεια Αλαζονεία Αλληλεγγύη Αστεία Βιβλία Γνώμες Διακοπές Θυμός Προσωπικά φιλία Εμπειρία Ενδιαφέρον ετυμολογία Ενδιαφέροντα Επικαιρότητα έρευνα Έρευνα Μουσική έρωτας τραγούδι ποίηση ευτυχία ιστορία Ιστορίες_Καθημερινής_Τρέλας νοσταλγία Παιδιά Παράξενα Περίεργα πίστη Ποίηση πόλεμος προσωπικά Στρατός Χιούμορ ρητά στιχάκια Συμβουλές Ταινία ταινίες Τζόγος Τρίτη Ηλικία φιλοσοφία Φόβος χιούμορ Πληροφορική χρήμα Ψυχολογία



Επίσημοι αναγνώστες (18)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...

Links