Κάθισα χάμω κοίταξα πέρα μακριά. . . .  χαμηλά κάτω από τα σύννεφα εκεί που συμβαίνουν τα καλά των ανθρώπων.

Βλέπω τα χρώματα του ορίζοντα πορτοκαλοροδόχρωμα στο γύρισμα της μέρας που πλαισιώνουν την νύχτα κι ευγενικά την προλογίζουν καθώς και την επιλογίζουν.

Τρέχω κλαίω φωνάζω δακρύζω ποντάρω στην έξαψη. Της λησμονιάς καρφώνω τα καρφιά στο φόντο της ξύλινης πόρτας, ανοιγοκλείνει στο ρυθμό του αέρα,  τρομάζω από τη σύγκρουση, οι αστραπές οι κεραυνοί διαγράφουν το σχήμα τον όγκο του φορτίου της.          Η ταξική μάχη που δίνουν οι γάτες, στη μάχη της μπανάνας εγκλωβίζει γνωστούς και φίλους.  

Σε ρωμαϊκές αρένες σα θέαμα που κρύβει πόνους ανεμογυρίζουν τα κύματα τα αιθέρια. Χαϊδεύω τα όνειρα τα αισθήματα της κοπέλας του πλαϊνού πόστου,

με το περίεργο χαμόγελο το σκληρό της βλέμμα την ώρα που χτυπά την κάρτα.

Ακουμπά τις ελπίδες τις μικρές σπίθες φλογίτσες ανάβουν καντήλια προσμονής γεμίζουν τα καντάρια με το βάρος για τη δράση.

Αποθηκευμένη ενέργεια ξεχειλίζει μέσα μας βουρκώνει τα μάτια ρίχνει το δάκρυ στα χλομά λουλούδια που στεγνώνουν πάνω στο χαρτί του ζωγράφου.

Της αβύσσου το βάθος κανάκεψε το αύριο, το τέλος μιας εποχής, κι αυτό οδυνηρό πεντάρφανο μανιασμένο κτυπά τύμπανα τρομαγμένο.

Δεν υποψιάζεται την αποκάλυψη του ωραίου χαμόγελου του μωρού που γεννήθηκε στη φτωχική κάμαρη. Που ανατρέπει το σήμερα στο βάθος του καθρέφτη σα κοιτάζει το μέλλον να μεγαλώνει.

Κι όλα τα σφυριά κτυπούν κι όλα τα σκαλιά ανεβάζουν το βήμα μας λίγο ψιλότερα λίγο ακόμα ψιλότερα στις αγκαλιές των πουλιών που τιτιβίζουν τα μικρά χελδόνια αντίκρυ στη γειτονιά των αηδονιών. Σε κείνα τα φιλότιμα πουλιά που σπυρί το σπυρί μαζεύουν φαγητό για τους πεινασμένους. Λύσε τα σκοινιά να φύγει το καράβι να πετάξουμε σε χώρους και χρώματα ανεπανάληπτα να δέσουμε τη ζωή σε αγώνες και προσπάθειες ηράκλειες.

Ποτέ να μην εφησυχάσουμε σε ύπνους αβάσταχτους  απραξίας κατάθλιψη δύναμη που την ανθρωπότητα ξεστρατίζει.

Έφτυσα κι  έφυγα τελικά

Άφησα τη ζωή μου πίσω κρυμμένη μέσα σε σύννεφα καπνού και ηλίθιες ερωτήσεις

Φόρεσα μια καπότα καθώς έβρεχε και ζύγωσα στα σύνορα της επαφής

Δεν μου μιλάς δεν μου μιλάν κάνουν εμπάργκο δεν φιλοτιμούν την αξία.

Και ξημερώνει στη μέση της θάλασσας στη μέση της Σαχάρας.

Όμορφη μέρα δροσερό πρωινό πλέει στην ομίχλη επιπλέει

Ταξική αναστάτωση

Καθισμένος στη γωνιά σου δεν ενοχλείς δεν αναλαμβάνω την ευθύνη να σε θανατώσω.

Κτυπιούνται αλύπητα οι φράκτες, τα πουλερικά αλαλάζουν κυκλώνουν την τροφή τους

Πνευματικά μικρογραφίες του μέλλοντος μεταλλάσουν την πίστη σε έξαψη χαμένη μάχη στο Μαραθώνα.

Πρέπει να πούμε πως το Άουσβιτς και τα άλλα φασιστικά χιτλερικά στρατόπεδα είχαν έγκλειστους χιλιάδες ανθρώπους που εργάζονταν στα εργοστάσια, των καπιταλιστών με μόνη ανταμοιβή λίγο βρώμικο ψωμί.

Εξαθλιωμένοι αδύνατοι σιγά σιγά κατ έπεφταν.

Γίνονταν ανίκανοι για εργασία οπότε θεωρούσαν πως αφού δεν μπορούν να κερδίσουν κάτι από αυτούς καλό ήταν να τους ξεφορτωθούν, άλλωστε τα βασανιστήρια και τα καψώνια ήταν τρομερά.

Έτσι τους έβαζαν σε θαλάμους αερίων τους σκότωναν και μετά τα σκελετωμένα νεκρά κορμιά τους καίγονταν σε φούρνους για να φτιάξουν σαπούνι.

Η έλλειψη εργατικών χεριών,μιας και το εργατικό δυναμικό έλειπε στον πόλεμο δημιούργησε το πρότυπο των ονειρεμένων εργασιακών σχέσεων για κάθε καπιταλιστή φυσικά στον καπιταλισμό.

Έτσι η αλήθεια είναι πως θέλουν τους μετανάστες αλλά τους θέλουν με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο.

Όταν όμως οι αντιδράσεις των λαών στις αντιλαϊκές πολιτικές αρχίζουν να εκδηλώνονται ή απλά δεν τους χρειάζονται άλλο τότε οι χρήσιμοι ηλίθιοι του συστήματος οι φασίστες παρουσιάζονται ξενοφοβικοί απευθυνόμενοι κυρίως στα ποιο καθυστερημένα πολιτικά και συντηρητικά κοινωνικά στρώματα.

Όπως τα μικρομεσαία που τα συνθλίβει η συγκέντρωση του κεφαλαίου, όλο και περισσότερο κυρίως μετά από κάθε οικονομική κρίση, στα χέρια των μεγάλων πολυεθνικών και ντόπιων μονοπωλίων.

Ξέρουμε πως τα δάκρυα για τα θύματα του φασισμού δεν στέγνωσαν ακόμα στα μήκη και τα πλάτη της ανθρωπότητας και πως καθημερινά προσθέτουν εκατόμβες θυμάτων στην εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων του καπιταλισμού.

Αλλά πάει πολύ να εμφανίζονται διάφορα αστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και ομάδες που με τη στάση τους σαν πολιτικοί διαχειριστές του καπιταλισμού προσπαθούν με το δικό τους κοινοβουλευτικό τρόπο να εφαρμόσουν τις εντολές του ΣΕΒ της ΕΕ των ΗΠΑ για την αύξηση της παραγόμενης υπεραξίας και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων μονοπωλίων αλλά και την ιδεολογική υποταγή του λαού.

Πρέπει να αναφέρουμε πως στα ναζιστικά στρατόπεδα κατακρεουργήθηκαν Εβραίοι τσιγγάνοι Έλληνες Πολωνοί ομοφυλόφιλοι κομουνιστές Γερμανοί αντιφασίστες και οι ανάπηροι δεν είχαν καλύτερη μεταχείριση.

Αυτά για το ποιο αποκρουστικό πρόσωπο του Καπιταλισμού που ενηλικιώθηκε και γέρασε, πια δεν μπορεί να ανεχτεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια λειτουργεί σαν μια πελώρια ρουφήχτρα που καταπίνει κάθε τι προκειμένου να παράγει υπεραξία.