Η όποια κριτική κάνει ασκεί ο καλλιτέχνης με το έργο του στον τρόπο ζωής της κοινωνικής πραγματικότητας που βιώνει είναι πάντα καλοδεχούμενη αν και ως κριτική πάντα ερεθίζει ... 
Μα χωρίς αυτήν την κριτική και την κοινωνική ζύμωση (ταξική πάλη) οι κοινωνίες δεν βρίσκουν τον βηματισμό τους προς το μέλλον. Αυτός ο βηματισμός όμως όπως και η εξέλιξη της ιστορίας δεν ακολουθεί μια ευθύγραμμη πορεία , έχει μια σπειροειδή εξελικτική πορεία αυτό σημαίνει ότι το θετικό μπορεί να γίνεται αρνητικό και να εναλλάσσετε σε μια πάλη των αντιθέτων στο διηνεκές . Τώρα οι μετά Χριστό προφήτες καλό είναι να περιορίζουν τις αντικομουνιστικές τους επιδιώξεις που χαζά χαζά αφήνουν να εννοηθεί ότι η όποια κριτική δικαιώνει τον ξεπεσμένο καπιταλισμό στο ποιό βάρβαρο για τους λαούς στάδιο του τον Ιμπεριαλισμό .