Γιατί φοβάσαι το ταξίδι

Γιατί σκοτώνεις τις στιγμές και προσπερνάς

Γίναν κουμπιά τα αστέρια του ουρανού σου

μες τις οθόνες μέρα νύχτα που κοιτάς

Σ ένα ορίζοντα βαμμένο με μπογιές

που χρώματα αλλάζει κάθε τόσο

καρφίτσωσες  λαχτάρες παιδικές

και ξεθωριάζουν στου δειλινού το νόστο

Μία ζωή γεμάτη μ ενοχές

και φόβο τι θα πει ο διπλανός σου

σου επιβάλλουν επιτήδειες φωνές

για να ξεχάσεις ποιος είναι ο αδερφός σου

Ολημερίς ανάμεσα σε φίλους,

μα τις παρέες σου στην τσέπη κουβαλάς

Και περιμένεις τους γνώριμους τους χτύπους

να σου θυμίσουν ότι αγαπάς

Κλειστό το στόμα μη σκιστεί το φίμωτρό σου

Στο πιο βαθύ πηγάδι το όνειρό σου

Φιλτραρισμένη αναπνοή για το καλό σου

κι η αγαπημένη αλήθεια μυστικό σου

Μία ζωή γεμάτη μ ενοχή

και φόβο τι θα πει ο διπλανός σου,

σε σπρώχνουν στην δική τους λογική

για να ξεχάσεις ποιος είναι ο αδερφός σου

Πήρες το φάρμακο για το θυμό,

σκέψεις τρελές να μην περνούν απ το μυαλό