Νιώθω : Μεσαιωνικό ρήμα αβέβαιης ετυμολογίας.

Κατά τον Μ. Φιλήντα, σχηματίστηκε από το μεσαιωνικό γνώθω, το οποίο προήλθε από το έγνωσα, αόριστο του ρήματος γιγνώσκω.

Κατά τον Γ. Χατζιδάκι ετυμολογείται από το έννοιωσα, αόριστο του *εννοιώ, ρήματος που σχηματίστηκε από το ουσ. έννοια. Σε αυτή την ετυμολογική προσέγγιση στηρίζεται η συνήθης ορθογραφία με οι (νοιώθω).

Κατ' άλλη εκδοχή η λέξη έχει την αφετηρία της στον μεσαιωνικό αόριστο ένιωσα, που προέρχεται από το αρχαίο ενόησα του ρήματος νοώ.

Πόση ανάλυση μπορεί να προκύψει?

Πόσο μπορείς να αναλύσεις με μια «τετράγωνη» λογική τα συναισθήματα?

Η λογική δεν έχει καρδιά... κι καρδιά δεν έχει λογική.

Νιώθω λοιπόν για μένα είναι καρδιά! ΜΟΝΟ καρδιά... με κατηγορούν για αυτό (οι φίλοι με στοργικό τρόπο) αλλά δεν περιμένω να με καταλάβουν. Δεν είναι υποχρεωμένοι για αυτό (άσχετα αν κι εκείνοι λειτουργούν έτσι πολλές φορές).

Νιώθω για μένα σημαίνει αισθάνομαι, συνηθίζω να αισθάνομαι με τα αισθητήρια της καρδιάς μου.

Νιώθω την καρδιά μου να αγαπάει (όχι με τα στενά όρια του συντρόφου η της μάνας κλπ), να αγαπάει γενικά.

Νιώθω ότι η αγάπη μου αυτή ξεκινάει και καταλήγει σε μένα (εισπράττοντας πίσω θετικά συναισθήματα ).

Εντάξει... δεν εισπράττω πάντα αυτά, εισπράττω – ενίοτε – και αχαριστία, ή υπάρχουν άνθρωποι που αυτή μου την αγάπη την «βλέπουν» σαν αδυναμία, βλακεία, χαζομάρα (δεν χρησιμοποιώ την κοινώς έκφραση γιατί δεν ξεχνώ ότι είμαι κυρία...)

Δεν με απασχολεί πως με βλέπουν οι άλλοι, γιατί αυτό που είμαι είναι επιλογή μου, και επιλογή σημαίνει οτι ξέρεις τι είσαι, το αν συμφωνούν οι άλλοι η το αν το βλέπουν και το ερμηνεύουν αυτό που είσαι, διαφορετικά απο αυτό που εσύ επέλεξες, δεν το ακυρώνει.

Λάθος? Μπορεί αλλά ετσι νοιώθω!!

Να το διευκρινίσω.

Βρέθηκα πολλές φορές στην δυσάρεστη θέση να αισθάνομαι ότι με εκμεταλλεύονται, επαγγελματικά, συναισθηματικά, υλικά.

Κάθε φορά βασική «αιτία» ήταν ότι αντιμετώπιζα τους ανθρώπους με καλή διάθεση, ανοιχτή να χαμογελάσω, να συγχωρήσω, να δεχθώ και να υποχωρήσω γιατί αγαπώ τον ’νθρωπο.Δεν μπορώ να αισθάνομαι ότι κάνω κάτι που κάνει κακό.

Δεν είμαι ιδιαιτέρως ενεργητικό άτομο στο να προσφέρω κοινωνικά, δεν συμμετέχω σε κοινωνικές ομάδες βοήθειας, δεν αναλαμβάνω πρωτοβουλία στο να κάνω την κοινωνία μας καλύτερη – δεν πάω σε πορείες αγανάκτησης/διεκδίκησης - . δεν κάνω φιλανθρωπίες. Αυτού του είδους οι εκδηλώσεις νομίζω είναι έξω από μένα, δεν νιώθω ότι προσφέρω κάτι μέσω αυτών των ενεργειών.(είναι και τα κατάλοιπα της αμφισβήτησης για τα "στημένα" της κοινωνίας..)

Λάθος? Μπορεί... αλλά έτσι νώθω!

Νοιώθω ότι μπορώ να κάνω λίγο.. ελάχιστα καλύτερο τον κόσμο δίπλα μου αν εγώ προσπαθήσω να μην μολυνθώ από τους διαδεδομένους ιούς της εποχής μας , την αναισθησία, την κακία, την πονηριά.

Έχει κόστος.. υλικό για μένα..

Χάνω, και χάνω πολλά. Δεν είναι από το περίσσευμα αυτά που χάνω, είναι από αυτά που δεν έχω.. χάνω από αυτά που δεν έχω.

Δεν μ΄αρέσει, αλλά δεν είμαι διαθέσιμη να «παζαρέψω» την Αγάπη μου για τον άνθρωπο με τα ευρώ που θα υπάρχουν στην τσέπη μου.

Λάθος? Μπορεί... αλλά έτσι νιώθω!

Δεν θέλω βρε παιδιά να γίνω όμοια μ αυτούς που με πληγώνουν, δεν θέλω να αλλοτριωθώ από την «μηχανή του κιμά» που κάνει όμοιους τους ανθρώπους της εποχής και που οδηγούν τους νέους ανθρώπους να αυτοκτονούν γιατί δεν τον αντέχουν , ή που παίρνουν ένα όπλο και σκοτώνουν για να γίνουν διάσημοι, δεν θέλω να γίνω ένα ακόμη γκρινιάρικο γεροντάκι που θα βρίσκει την ζωή που δαπάνησε άχρηστη.

Δεν θέλω να γίνω μία ακόμη στους πολλούς που κάνουν ότι συχαίνομαι.

Λάθος? Μπορεί.. αλλά αφήστε με να συνεχίσω να ΝΙΩΘΩ!!!