...Είπα ν' αλλάξω τον βυθό που με πνίγει

να ξεχαστώ σε καινούργιες ψυχώσεις

να μπω για λίγο στην δική σου αρρώστια,

αν και το ήξερα:

δεν θα το νοιώσεις.....

...Είπα να γίνω το μικρό παραμύθι,

για να μπορέσεις τον δράκο να κάνεις....

Ηταν η ανάγκη σου: να γίνεσαι θύτης...

μιάς και το ήξερα,

δεν θές να χάνεις...

        Κοίτα να κρύβεις καλά την ψυχή σου,

        όταν φοράς τον καινούργιο εραστή σου...

...Κι είν' η σκιά σου, πιό λαμπρή απο σένα.

Που δεν το ξέρεις, κι ούτε θέλω να νοιώσεις,

πως σου προσφέρω με ξεκούρδιστα νεύρα

την ευκαιρία σου να με τέλειώσεις...

Μες την μιζέρια του κόσμου που υφαίνεις,

νά' μαι κι εγώ μιά μικρή αφορμή σου:

σαν την ελίτσα στο στήθος σου επάνω...

μιάς και το ήξερα καλά το κορμί σου....

       Κοίτα να κρύβεις καλά την ψυχή σου

       όταν φοράς τον καινούργιο εραστή σου......