-) Ρε μαλάκα?? Τώρα που τελείωσε το πρώτο ημίχρονο έλα να κάτσεις στην πολυθρόνα και να πάω εγώ στον καναπέ. Να αλλάξει το γούρι...

-) Βρε ηλίθιε!! 2-0 χάνουμε....Άσε με στην ησυχία μου....(απάντησε ο αδερφός μου...)

-) Όχι!! Τα γούρια είναι γούρια....Θα κάνουμε αυτό που κάνουμε πάντα..

-) Καλάααα! Το κρίμα στο λαιμό σου( είπε ο bro)....Άντε εβίβα!!

Και τα τσίπουρα ρέουν άφθονα.......

O παραπάνω διάλογος έλαβε χώρα στις 10:30 το βράδυ στο ημίχρονο του ματς..
Το τρίτο καραφάκι είχε μόλις ανοίξει....Ο αγώνας έχει ήδη κριθεί από το πρώτο ημίχρονο....So what??

Ένα παλιό καλό ρητό λέει το εξής:
" Αν δεν μπορείς να αποφύγεις κάτι...τουλάχιστον απόλαυσε το σε όλο του το μεγαλείο..."

Και ΝΑΙ! Όντως η Τσέλσι ήταν κάτι κλάσεις ανώτερη από εμάς τους κόκκινους...So What??

Τελικά πήραμε από τα ΤΡΙΑ το μακρύτερο......Ναι ναι!! Χάσαμε!!!! Μας πήραν τα σόβρακα οι αγγλίδες αδερφές της Τσέλσι....Δεν είχαμε που να κρυφτούμε εμείς οι ευρωμάγκες ....

Τα κόκκινα παλικάρια υποκείψανε στην ανωτερότητα αυτών που έχουν μάθει να παίζουν ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΚΑΚΙ πάνω στο πράσινο γκαζόν....

Έχουμε πολλά ψωμιά ακόμα ρε γαμώτο μέχρι να μπορέσουμε να χτυπήσουμε με τους Πύργους μας τις βασίλισσες του κάθε Αμπράμοβιτς....ώστε να φάμε στο τέλος τον βασιλειά....

Και στην τελική??? Γαμώ τη πουτάνα μου...So what???

Δεν με νοιάζει τίποτα......Και ξες γιατί??

Σήμερα μπορεί να ξημερώνει μια δύσκολη μέρα για μας τους ονειροπόλους ΓΑΥΡΟΥΣ ΛΙΜΑΝΙΣΙΟΥΣ....αλλά από την άλλη ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΠΕΡΕΩΤΕΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΟΥΣΑ ΜΑΣ....

Aπ’ το παράθυρό μου στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά

Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά

Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με ’χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’ αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά

Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ

Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά-
και μια χά-, και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω

Ναι μωρέ!!! Σαν σήμερα Πέμπτη του 94 η ΜΕΛΙΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΑΣ την έκανε για την ΤΡΟΥΜΠΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ..........

SO WHAT????? Πάντα εδώ είναι.....Όπως και η μεγάλη μου αγάπη....Ο ΘΡΥΛΟΣ......Τους αγναντεύω και τους δυο από την καρέκλα μου εδώ....στα βράχια της Πειραϊκής.......