Τα άνοστα τα λόγια μου
εδώ δεν έχουν θέση,
αφού τον φίλο σκέφτομαι
που πήρε δρόμο πέρσι...
Την έκανε για μακριά
για πέρα απ' το φεγγάρι,
δεν έζησε του σήμερα,
τον πόνο και τα βάρη....
Ήτανε ημέρα Κυριακή
όπως αυτού του Μάρτη
που έσβησ' η καρδούλα του
από της γης το χάρτη....
Γι' αυτό και 'γώ την μνήμη του
τιμάω εδώ μέσα,
του φίλου που μου φέρθηκε
με λεβεντιά και μπέσα....
Σε τέσσερις ώρες πάμε για το πρώτο σου ετήσιο μνημόσυνο. Θα σβήσεις το πρώτο κεράκι ε??? Χαχαχαχαχαχαχαχα!! Εκεί θα είμαστε όλοι βρε παλιομαλάκα!! Άλλωστε ποτέ δεν φύγαμε από κοντά σου.....Το ξες καλά γιατί μας βλέπεις και κυρίως......ΜΑΣ ΑΚΟΥΣ....
ΞΕΣ!!! ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕΙΝΑΜΕ ΠΙΣΩ..........
YΓ 1: Το υποσχέθηκα από πέρσι σε όλους στο κουρμπέτι.....τα τραγούδια που φτιάχτηκαν τότες... θα βγουν στον αέρα με τη φωνή ΣΟΥ ΡΕ ΦΙΛΕ....Ξεκινώ από το πρώτο......
ΥΓ 2: Νιώθω πολύ περήφανος που είχα έναν τέτοιο φίλο-συνάδελφο σαν τον Αγάπιο. Μου έδωσε τόσα πολλά χωρίς να ζητήσει τίποτε από μένα....