Πολυάριθμες συζητήσεις και ποικίλες απόψεις έχουν διατυπωθεί όσον αφορά τη ποιότητα του ελληνικού τραγουδιού στην εποχή μας και κατά πόσο μπορούν οι σημερινοί συνθέτες και τραγουδιστές να ανταγωνιστούν ή να συγκριθούν με τις δημιουργίες τους,με τους ένδοξους συνθέτες του παρελθόντος.Πολλοί μουσικολόγοι και ''ειδήμονες'' επί της ελληνικής μουσικής,παίρνουν σβάρνα τις τηλεοπτικές εκπομπές, κατακρίνοντας το παρόν και το ενδεχόμενο μέλλον της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας και αναπολώντας τις εποχές,που το ελληνικό τραγούδι βρισκόταν στο απόγειο της ποιότητας και της διαχρονικότητάς του.

Είναι αλήθεια πως η ελληνική μουσική δεν βαδίζει και στις καλύτερες μέρες του.Δεν υπάρχει η σημαντική ποσότητα καλών συνθετών,στιχουργών όπως υπήρχε κάποτε.Οι μεγάλοι δημιουργοί του παρελθόντος,είτε έχουν αποδημήσει εις Κύριον,είτε έχουν αποσυρθεί από τα καλλιτεχνικά δρώμενα,λόγω του προχωρημένου της ηλικίας ή της άρνησης τους να υποταχθούν στις απαιτήσεις των σημερινών μουσικών εταιριών.Όσον αφορά τους τραγουδιστές,είναι γεγονός πως στην εποχή μας,δεν παίζουν ρόλο οι απαραίτητες φωνητικές δυνατότητες και προσόντα για να κάνουν ιδανική καριέρα,αλλά το γυμνασμένο σώμα,οι σφυχτοί κυλιακοί και το αψεγάδιαστο πρόσωπο.’ρα,αν ζούσαν σήμερα η Μαρίκα Νίνου ή η Σωτηρία Μπέλου για παράδειγμα,δεν θα πληρούσαν αυτές τις απαιτήσεις, παρόλες τις τεράστιες και θαυμαστές φωνητικές ικανότητες που επέδειξαν στις δικές τους εποχές.’ρα,ο τραγουδιστής κάνει καρίερα βασιζόμενος σε γεγονότα άσχετα με το επάγγελμα για το οποίο δουλεύει,συν το γεγονός ότι δεν έχει κάποιους καλούς δημιουγούς πίσω του,για να του προσφέρουν ένα καλό και ποιοτικό τραγούδι. Όταν λέω ποιοτικό,δεν εννοώ-όπως αποκαλούν πολλοί-''έντεχνο'' ή ''άτεχνο'' ή όπως άλλο λέγεται.Εννοώ να περιτυλίγεται από θαυμάσια μελωδία,από μουσικούς δρόμους και-το κυριότερο-από όμορφους στίχους που θα προσδίδουν νόημα.Θα μου πείτε,και στο παρελθόν υπήρξαν τραγούδια βδεγλύματα,όχι μόνο σήμερα.Ναι,αλλά σήμερα το κακό έχιε παραγίνει.Όσον αφορά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν επαρκείς συνθέτες ή στιχουργοί για να προσφέρουν στο κοινό ένα όμορφο τραγούδι,υπάρχει και μια άλλη παράμετρος.Στην εποχή μας,υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αντιστέκονται στο μουσικό πνεύμα της ''χαζομάρας'',της ''κουτοελαφρότητας'',και δημιουργούν τραγούδια σοβαρά,με σκοπό να αντέξουν στο χρόνο επειδή είναι μελωδικά και με θαυμάσιους στίχους.’νθρωποι όπως ο Βαγγέλης Κορακάκης,ο Σωκράτης Μάλαμας,ο Αλκίνοος Ιωαννίδης,η Ελευθερία Αρβανιτάκη,συνεχίζουν να αντιστέκονται στο ρεύμα της εποχής,συνεισφέροντας στην ύπαρξη καλών τραγουδιών.Το θέμα είναι ότι δεν έχουν απήχηση στο κόσμο,επειδή υπάρχει η ραδιοφωνική και τηλεοπτική-εκπομπές-προπαγάνδα προώθησης του ανούσιου τραγουδιού,του ανόητου μουσικού τερατουργήματους και όχι του καλού και σοβαρού τραγουδιού επειδή ακριβώς είναι καλό.Δεν ''πουλάει'' το καλό αλλά το ανόητο τσιφτετελοχορευτικό της μιας χρήσης.Σαν τη τσίχλα,το μασάμε και το πετάμε μετά από λίγο.Σπουδαίοι συνθέτες της εποχής μας αλλά και παλαιότεροι,αλλά ακμαίοι δημιουργικά,παραγκωνίζονται επειδή είναι ταλαντούχοι και σοβαροί στη δουλειά τους.Γι'αυτό και το επίπεδο της ελληνικής μουσικής φθίνει.