Το πρώτο χάδι…

Αν ήξερες πώς το περίμενα

τόσους καιρούς που  δεν ερχόταν…

 Όπως ποθούν τον θάνατο τα λάθη

να γίνουν επιτέλους πάλι αθώα, 

να γεννηθούνε οι νέες Κυριακές… 

Το πρώτο χάδι

έκατσε λίγο σαν πουλάκι στα μαλλιά μου

τόσο τρεμάμενο…

και τόσο τρομαγμένο…

  του χαμογέλασα…  

Ύστερα τό ΄διωξα,

ανάλγητος και ξένος

κι έφυγα μόνος όπως ήρθα… 

Ούτε το αντέχω

κι ούτε θέλω τέτοιο χάδι…

να μου χαρίζεται αφού μου ΄χει χαρίσει

τόση σκουριά,

τόση σιωπή και τόση άρνηση… 

Σβήνω τη λέξη «πρώτο»

βάζω  στη θέση της

τη λέξη «τελευταίο»…

κάνω τσιγάρο…

 Σου τό’ χα πει…

μαθαίνω γρήγορα :

πρώτο και τελευταίο μαζί

σημαίνουν «ένα»

και το «ένα» είναι ο πιο μοναχικός αριθμός…

    σωστά;