Προχτές επέστρεψα από τις καλοκαιρινές μου διακοπές,ένα οκταήμερο διάλειμμ αναψυχής,μια παύση ξεκούρασης και διαφυγής από τη ρουτίνα της Αθήνας.Αλλά αυτά μου τα νέα δεν μπορούν να συγκριθούν ούτε κατά διάνοια με τα τελευταία απεχθή γεγονότα που ταλανίζουν το κόσμο.Μιλάω φυσικά για τις συνταρακτικές ανταποκρίσεις από το φλεγόμενο μέτωπο του πολέμου στη περιοχή της Οσετίας στο Καύκασο.Το μένος και η ανηλεής πολεμική σύρραξη μεταξύ της Ρωσίας και της Γεωργίας για την διεκδίκηση και διακαή πόθο της απόκτησης του εδάφους της Οσετίας,προκαλεί σφαγές και θανάτους του αμάχου πληθυσμού.Μια περιοχή που απαιτεί την αυτονόμησή της,το δικαίωμα της πλήρους ανεξαρτησίας της,δέχεται τα αέναα πυρά των μεγαλυτέρων δυνάμεων-χωρών,έχοντας ακόμα και ως έμμεσο συμμετέχοντα τις Ηνωμένες Πολιτείες,οι οποίες δεν υποστηρίζουν τη πολιτική εξουσίας της περιοχής όσον αφορά το δικαίωμα της αυτονόμησης,παρά στηρίζουν τη πολεμική συμμετοχή των Γεωργιανών.Ντροπή και όνειδος για τους ανθρώπους που άδικα χάνουν τη ζωή τους από τα πυρά των στρατιωτών,στο βωμό του κέρδους των μεγαλυτέρων δυνάμεων.Ο άμαχος πληθυσμός πληρώνει το τίμημα της απώλειας προκειμένου να ικανοποιηθούν οι γίγαντες της πολιτικής σκηνής με απώτερο σκοπό τη γεωγραφική επέκταση,αδυνατώντας να λογαριάσουν την αξία της ανθρώπινης ζωής.Αίσχος για την ασέβεια ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα.Σε μια εποχή που ζωντανεύει το Ολυμπιακό ιδεώδες,οι άκρατες αξίες του ανθρωπίνου πνεύματος και της ευγενούς άμιλλας πάνε περίπατο.Κοινός παρανομαστής της πολεμικής βαναυσότητας,είναι ο θάνατος και η απώλεια.Ντροπή και αίσχος!