Ποιός φταίει?Η κυβέρνηση?Η αστυνομία?Θερμοκέφαλα καθάρματα και μιάσματα της κοινωνίας αποστέλλουν το μήνυμα της βαναυσότητας τς λεηλασίας του άκρατου ορυμαγδού συνέχεια και ακατάπαυστα.Τις πταίει?Γιατί δεν επεμβαίνουν?Γιατί ο κόσμος να ολισθαίνει στην ερμαιότητα της αναρχικής ματαιότητας?

Γιατί δεν μπορούν να επιβληθούν.Επαφίονται στην ενδεχόμενη ανία των κουκουλοφόρων.Όταν καταστρέψουν ολοσχερώς τα πάντα,θέσουν σε θανάσιμο κίνδυνο τη δημόσια περιουσία και στερήσουν το όραμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης ενός ανθρώπου μέσα στη νοσηρότητα της σύγχρονης κοινωνίας με τους πιο χαλεπούς καιρούς της βιοτικής απέχθειας να ανακύπτουν,τότε και μόνο θα δώσουν το δικαίωμα ανάσας σε μια μετριοπαθή κυβέρνηση.Και όχι μόνον αυτή.Οποιοσδήποτε πολιτικός στη θέση τους θα φοβόταν το ίδιο.Με τη πραγματικότητα του φόνου ενός νεαρού αθώου παιδιού να είναι τόσο απτός και φρέσκος σαν το καυτό κρέας,η πολιτική που τάχα μας εξουσιάζει και μας συγκροτεί,δίνει την εντολή σε μια ούτως η άλλως διακοσμητική έννομη τάξη,μια αστυνομία γλάστρα να επιθεωρεί απλά τη καμμένη γη.Η ολίσθηση της ανθρώπινης συνείδησης η οποία δεν διακρίνει θάρρος ή ευθύνη,ζωντανεύει.Κανένας, συμπεριλαμβανομένου κ τους γράφοντος,δεν μπορεί να επιβάλλει την καινοτόμο αλήθεια.Η ύπαρξη ριζοσπαστικής ιδεολογίας δεν είναι παρά σύννεφο που αιωρείται μπροστά στη νοσηρή πραγματικότητα.

Όλος ο πλανήτης,με τις ηγεσίες του,στέκεται έρμαιο στη συμφορά.Ποιές είναι οι αιτίες? Γιατί η οικονομική κρίση?Μήπως η αθεράπευτη απληστία?Μήπως η ενανθρώπιση του χρήματος και η προσωποποίησή του?Ένα χρήμα που παίρνει σάρκα και οστά και δαμάζει σαν άλογο τον άνθρωπο?Ποιός φταίει για τη βαναυσότητα και την ανείπωτη ξετσιποσιά?Μια κοινωνία που αμέλησε τη παιδεία τη γνώση με γνώμονα τη λογική?Γιατί ο άνθρωπος είναι παιχνίδι του σκοταδισμού,του ναδίρ της αμάθειας και της τρέλας?Τέτοια κοινωνία όπου η πνευματική νοσηρότητα αναγεννάται σαν μεσαιωνική πανώλη και τρελαίνει τον άνθρωπο,ο οποίος παίζει ανάμεσα στην υλική κόλαση του χρήματος και στον θάνατο του πνεύματος?Ενδίδει στη κρίση του με το να λεηλατεί το όραμα του συνανθρώπου του?Κανείς δε φταίει μα και όλοι.Η ζωή μας είναι η παλαίστρα που αναμετρώνται ο σκοταδισμός με τη σκιά της ελπίδας.Η ματαιότητα διαιτητέυει και στήνει τη παρτίδα.Δεν υπάρχουν ήρωες μα κα όλοι δειλιάζουμε μπροστά στη κατακραυγή.Η Δημοκρατία αργοπεθαίνει με την επανάσταση απλά να σωριάζεται στη μάχη,λαβωμένη και περιθωριοποιημένη.