Μαθηματικά κι εγώ. Μια ολέθρια σχέση! Μπορώ να δεχτώ το οτιδήποτε να δω σχεδόν τα πάντα με διαφορετικό μάτι, αν υπάρχει καλή διάθεση βέβαια, αλλά αυτά ποτέ! 

Δεν ξέρω από πού άρχισε αυτό το μίσος,, που έχω φτάσει Α' Λυκείου κι ακόμη δεν το χω ξεπεράσει. Στο Δημοτικό αυτό το μάθημα ήταν λίγο...παίζω και μαθαίνω. Καλά ως εκεί. Στο Γυμνάσιο πήγα με θάρρος και μου φάνηκε καλό...Στην αρχή! Γιατί μετά αλλάξανε τα πράγματα. Άρχισα ν' αδιαφορώ γι' αυτά κι εκείνα για μένα. Δεν τα ήξερα και δε με ξέρανε. Υπάρχει μια λογική που δεν μπορώ να παρακολουθήσω...(Είμαι που είμαι και παράλογη...άστα να πάνε!) Και να προσπαθήσω να τα καταλάβω τ' αρνείται ο οργανισμός μου! 

Και να μου βγει η ψυχή κι άντε πως τα κατανοώ! Τα μισώ, δεν τα χωνεύω με τίποτα, μου κάθονται στραβά! Οι περισσότεροι καθηγητές ρωτάνε: Μα ποιος σας έκανε να φοβάστε τα μαθηματικά? Έλα μου ντε! Αυτό τον τύπο ψάχνω κι εγώ! 

Είναι πέρα των δυνάμεων μου να τα συμπαθήσω. Και ναι είμαι τόσο βαρετή που σπατάλησα πέντε λεπτά της πολύτιμης ζωής μου για να γράψω γι' αυτό το...μίσος.

Καλή συνέχεια στα παιδιά που δίνουν εξετάσεις!