ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΠΡΙΓΚΗΠΕΣ...
ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΗΤΤΗΤΟΙ...
16 Σεπτεμβρίου 2009, 16:04
ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ TERUEL


 

  

Άρχισε να ψιχαλίζει από νωρίς το απόγευμα…
Γύρισε το βλέμμα του, και την κοίταξε.
 
Οι στάλες έφτιαχναν κρέπια που έσταζαν στα μάγουλά της, έπεφταν στα ρούχα της, κυλούσαν στα πόδια της, έφτιαχναν ρυάκια που  έφευγαν δραπετεύοντας λαθρεπιβάτες σε χάρτινα καραβάκια στα πλαϊνά ρυάκια των  δρόμων και των καιρών.

 «Η νύχτα είναι τρυφερή…. η νύχτα σου μοιάζει τόσο  επώδυνα…» σκέφτηκε…

Εκείνη, δεν μίλησε. Δεν γινόταν να μιλήσει. Εδώ και χρόνια, είχε συνηθίσει  και την βροχή, και τα βλέμματα. Κοιτούσε τους διαβάτες. Που όλο και αραίωναν , όλο και πιο βιαστικοί προσπερνούσαν.
 Τον έβλεπε τον τρόπο που την κοιτούσε, τόσα χρόνια τώρα… Όμως δεν απάντησε ποτέ.
Δεν μπορούσε. ‘Ότι κι αν σκεφτόταν.

Η βροχή δυνάμωσε. Η βροχή έγινε στάχτη και τους σκέπασε.
Η βροχή έγινε πέτρα και τους αγκάλιασε. Η βροχή  έγινε αγκαλιά και τους πέτρωσε.
 
Διαβάτης κανένας. Τα φώτα της μικρής πλατείας έσβησαν. Η βροχή στέφτηκε  βασίλισσα .

Έλιωσαν κι οι δυό τόσο απαλά, έτσι σαν χάλκινο δάκρυ, στα μάτια  μιάς στιγμής αιχμάλωτης … Έγιναν ένα τίποτα, μέσα στα  πολλά μικρά τίποτα  που δεν τους δίνουμε και τόση σημασία.

 
Η νύχτα σαν μαύρο χάδι, ήρθε και τους σκέπασε με το σκοτεινό σεντόνι της.
 
Η βροχή δυνάμωσε κι άλλο. Άρχισε να χορεύει στο πλακόστρωτο. Ξεθωριάζοντας αργά και αμείλικτα, ονόματα που έγραψαν κάποια παιδιά με κιμωλία στο χέρι, πατημασιές που οδηγούσαν σε ανυποψίαστα στενά, τραγούδια που έμειναν μισοτελειωμένα.

 
Τα δυό αγάλματα της μικρής πλατείας, παρέμειναν ακίνητα. Δεν αγκαλιάστηκαν, δεν φιλήθηκαν ποτέ. Ενώθηκαν μόνο από τη βροχή, το σκοτάδι που τόσο ήρεμο  ερχόταν πάντα, και ίσως από ένα μακρινό φωτάκι , φάρο από το  νησί του ανέφικτου…. 







 

13 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

sven (16.09.2009)

"ΕΣΥ ΝΑ ΛΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΣΟΥ,
ΚΙ ΕΓΩ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΣΩΠΑΙΝΩ...."

Ταιριάζει τόσο πολύ εδώ...

Καλό απόγευμα Θοδωρή!
Liza32 (16.09.2009)
Μπορώ να πω είναι απο τα ωραιότερα που έχω διαβάσει! Επίσης, με βοήθησες να βελτιωθώ στα επόμενα βιβλία μου! Προς το παρόν, δεν σκοπεύω να αλλάξω πολλά σ΄αυτό που ετοιμάζω. Μόνο τα βασικά.
danaexs (16.09.2009)
........!!!!!!!!!
pterarhos (16.09.2009)
Μια λατρεμενη φωνη και υπαρξη.
Ενα κειμενο τρυφερο και ευαισθητο.
Στην χροια της Εντιθ.

Καλησπερα Θοδωρη.
fantasma (16.09.2009)
Δυο αγαλματα κι ενα φωτακι (σα) φαρου στη βροχη συντροφευει και τις πο μοναχικες στιγμες...
ετσι απλα, έτσι ταπεινά...

Με εκανες μετα απο καιρο απουσιας να μπω σε ημερολογιο και να αφησω σχολιο...

Καλη συνεχεια..
καλησπερα...
PHILIPPOSSM (16.09.2009)
...
nevitelle (16.09.2009)
Υπέροχο κείμενο!! Μια τόση δα θλίψη φώλιασε στην ψυχή μου..
Για όσα δεν πραγματοποιούνται..για όσα αναζητούν ακόμα το φως του φάρου..από το νησί του ανέφικτου..
Καλό βράδυ..
marylin (16.09.2009)
Η βροχή δυνάμωσε. Η βροχή έγινε στάχτη και τους σκέπασε.
Η βροχή έγινε πέτρα και τους αγκάλιασε. Η βροχή έγινε αγκαλιά και τους πέτρωσε...


Έλιωσαν κι οι δυο τόσο απαλά, έτσι σαν χάλκινο δάκρυ, στα μάτια μιας στιγμής αιχμάλωτης … Έγιναν ένα τίποτα, μέσα στα πολλά μικρά τίποτα που δεν τους δίνουμε και τόση σημασία...

....... :-) ........
Oraclas (16.09.2009)
Μου ήρθε αναπάντεχα στο νου, το τραγούδι του Θηβαίου, Βροχή μου:

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
pavel (17.09.2009)
sven, νά' σαι καλά...
Λίζα, ευχαριστώ, και καλό αποτέλεσμα...
Δανάη, Φιλιππέ μου, πολύ εύγλωττες και γλυκές τελίτσες...
Χάρη, και γω ενιαία το είδα. Ήθελα να διαβαστεί το κείμενο ταυτόχρονα με το τραγούδι.
Λευτέρη, μη χάνεσαι. Και ευχαριστώ για την βοήθεια...
Σοφία, η θλίψη είναι λεπτεπίλεπτο και ευγενικό συναίσθημα. Καλό βράδυ και σε σένα...
Μαράκι, χαθήκαμε, αλλά αυτό θα αλλάξει σύντομα. Πολλά φιλιά...
Oraclas, σ' ευχαριστώ που με "επισκέφτηκες"... Και ευχαριστώ για το σχόλιο... Ναι, "κολλάει"....
DemetresOpc (17.09.2009)
ότι γίνεται γίνεται για κάποιο λόγο..
υπάρχει λόγος που δεν εννόθηκαν ποτέ λοιπόν..
ίσως την επόμενη φορά..να..να..να ξέρουν το λάθος στους ας πούμε..
Υπέροχο πάντως από κάθε άποψη..
Termite (17.09.2009)
"Η βροχή έγινε στάχτη και τους σκέπασε..."

Πολύ ομορφη εικόνα αυτή...πραγματική.
eve1989 (31.10.2009)
einai san ayto poy lene.....o xronos einai grigoros gia osoys xairontai...argos gia osoys ypoferoun...kai aiwnios gia osous agapoun....

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
pavel
ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΥΛΑΚΟΣ
ΜΟΥΣΙΚΟΣ
από ΝΙΚΑΙΑ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/pavel

ΜΟΥΣΙΚΗ,ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ,ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ.

Tags

Σκέψεις... Αναφορές σε τραγούδια... Ελεύθερη γραφή και δοκίμια... Λογοτεχνία Σκέψεις Στίχοι μου Στίχοι μου... σχόλια Χιούμορ χιούμορ Χιούμορ...



Επίσημοι αναγνώστες (29)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links