''Φρήττω που το αφηγούμαι'' ,ήταν η κλασσική και εύστοχα διατυπωμένη,από την Ιστορία,φράση του Αινεία,ήρωα του διαπρεπούς και μέγα Ρωμαίου ποιητή Βιργιλίου,που διηγούμενος τις σπαρακτικές και ατέρμονες περιπέτειές του,από τη στιγμή που αποχωρίστηκε μέσα σε μια στέρνα από οδυρμούς και κλαθμούς τη ρημαγμένη Τροία,τράβηξε τη δική του Οδύσσεια στο χρόνο.

Επικαλούμενος τούτη την ιστορικολογοτεχνική αυθεντία και εγώ,αφηγούμαι τα τελευταία νέα της επικαιρότητας,που αφορούν τις υπεράνθρωπες δηλώσεις ενός τόσο οικτίρμωνος ανθρώπου,ο οποίος οικειοποίηθηκε το μανδύα της χριστιανικής εκπροσώπευσης του Θεανθρώπου στη Γη,τείνοντας να αφοπλίσει τους επιτήδειους και τους πονηρούς,έτσι ώστε να εναποθέσει στην ανυπεράσπιστη αγκαλιά,του βασανισμένου από τα χαστούκια του Στροσκανικού ζυγού,λαού της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο.

Ναι,καλώς καταλάβατε.Μιλάω για τον οσιόμαρτυρα Παναγιώτατο Άνθιμο,αυτό το πανάξιο τέκνο της ταπεινοφροσύνης,της αλλυλεγγύης και της ανιδιότελειας(τούτες οι συνειρμικές ''μητέρες'' που τον ανέθρεψαν),που μάχεται ηρωικά ενάντια στην απανθρωπιά και τον όλεθρο του επερχόμενου Δημάρχου της συμπρωτεύουσας,Παναγιώτη Μπουτάρη.

Μετά από αυτό τον χείμαρρο του μαύρου χιούμορ και του γλυψίματος,θα αποφασίσω να σοβαρευτώ.Πραγματικά φρήττω που αναλογίζομαι το θέμα αυτού του ανθρώπου.Για τον Άνθιμο,ένα επίθετο ''Παναγιώτατος'',προϊόν φερεφώνου-κατασκεάσματος μιας απρεπούς υποχθόνιας προπαγάνδας ανθρώπων που χαλιναγωγούν τα αδύναμα ήθη των πιστών και που αυτοαποκαλούνται ευγενή όργανα της χριστιανοσύνης,θα έπρεπε να θεωρείται τουλάχιστον ελεεινό για να περιγράψει τέτοιον άνθρωπο.Ένας ανηλεής γεροξεκούτης βαρώνος των παρασκηνιακών μηχανορραφιών του επιτηδευμένου φανατισμού,που συσπειρώνει με την ακατασχέτως στενόμυαλη επιρροή του,ένα ευρύ κύμα πιστών,οι οποίοι έχοντας έλειψη πνευματικής παιδείας,οξυδέρκειας και νοητικής κρίσης,τον αποθεώνουν.Οι δηλώσεις του,αποκυήματα μιας φασίζουσας,ανέντιμης και ευτελούς νοοτροπίας που αρμόζει σε περιόδους μοναρχικής και δικτατορικής λογοκρισίας,υποβαθμίζουν την όποια ιερότητα ενστερνίζονται οι ουσιαστικοί φορείς της χριστιανικής θρησκείας.Μιας θρησκείας,η οποία γαλουχίζει τις λαϊκές συνειδήσεις με την τροφή των κυρηγμάτων της αγάπης,της ανιδιοτέλειας,υπό το πρίσμα μιας δημοκρατικής άϋλης οντότητας.Αυτά τουλάχιστον διακήρυττε Εκείνος τον οποίο σταύρωσαν όλοι αυτοί που διαλαλούν ασυστόλως.Και ο Άνθιμος,δεν κάνει τίποτε άλλο απ'το να διαλαλεί.Απειλεί,καταριέται,βαυκαλίζοντας έτσι τα ηλιθίως εφησυχασμένα μυαλά ενός αθεράπευτα οπισθοδρομικού,απαίδευτου και νοσηρώς διανοητικού λαού.Ή τουλάχιστον σ'αυτό αποσκοπεί η ραδιουργία ενός υποχθονίως πανούργου ανθρώπου.Ο κόσμος,αρχίζει και συσκέπτεται με την καχυποψία,με την πνευματική αφύπνιση.Ο κόσμος,υποτάσσει σιγά-σιγά τον πέλεκυ τυο διαστροφικού πουριτανισμού που υποβόσκουν οι φασίζουσες αρχές του ολέθριου ορυμαγδού των ''κραταιών'' αρχών του ψεύδους και του εικονισμού.Η εκλογή Μπουτάρη,αποτελεί την απάντηση ενός αγανακτισμένου και καταπιεσμένου κόσμου,ο οποίος,έχοντας σιχαθεί πλέον το ραδιούργο χέρι της κοινωνικής διαστροφής,που απαρτίζεται από υπανθρώπινα μιάσματα δικτατορικής συνειρμικής χειραγώγησης της σκέψης,όπως ο Άνθιμος,απαντάει στον αντιδημοκρατικό βούρκο.