Σίγουρα όλοι θυμόμαστε τί έγινε εκείνη την 6 Δεκέμβρη...
Ο καθένας πιθανώς για τους δικούς του λόγους...
Το τραγικό γεγονός όμως εκείνο τo βράδυ κανείς δεν το περίμενε...Όλοι αμέριμνοι στην καθημερινότητά μας δεν μπορούσαμε ποτέ να διανοηθούμε το σημείο εκείνο στο οποίο θα έφτανε η αυθαιρεσία αυτού του κράτους...Ενός κράτους που χρόνια τώρα αφήνει συνειδητά τη νέα γενιά στο περιθώριο για να ικανοποιήσει τα "μεγαλεπίβολα"σχέδιά της...Τη νέα γενιά που είναι "βολεμένη"και αδιάφορη για τον κόσμο γύρω της, όπως κάποιοι νομίζουν...
Και όμως το δεκέμβρη αυτό η νέα γενιά τους έκανε όλους ξαφνικά να αναρωτιούνται (μπορεί για λίγες μέρες ίσως) τί έχουν κάνει στραβά...Τί ήταν αυτό που ξαφνικά οδήγησε χιλιάδες νέους σε μία πρωτόγνωρη για τα τελευταία χρόνια εκδήλωση θυμού και αγανάκτησης...
Και μετά από λίγο καιρό....τίποτα...
όλοι επέστρεψαν στην καθημερινότητά τους σαν αυτό που συνέβη να ήταν σκηνή από μια ταινία...
Και ξεχάσανε...Όπως συνήθως συμβαίνει...
Και τώρα πάλι που πλησιάζουν οι μέρες ξαναθυμήθηκαν...
Και ετοιμάζονται να αναλύσουν, να εξηγήσουν και να αναρωτηθούν...
Και μετά πάλι θα ξεχάσουν...

Υπάρχουν όμως και κάποιοι που δεν ξεχνούν...
Είναι αυτοί που καθημερινά βλέπουν τα όνειρά τους να "σκοτώνονται" εν ψυχρώ...τις αξίες τους να βρίσκουν αδιέξοδα...
Αυτοί που δίνουν κάθε μέρα μάχη για να επιβιώσουν μέσα σε μια κοινωνία που "κατασπαράζει" σαν αχόρταγο θηρίο τις ιδέες και τα θέλω τους...
Για όλους αυτούς η φλόγα που άναψε εκείνο το Δεκέμβρη δεν έχει σβήσει ακόμα...
Για όλους αυτούς η αυριανή μέρα είναι μέρα μνήμης και σκέψης...

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια και μεγάλα...
Τα γεγονότα μίλησαν από μόνα τους...
Ας αναλογιστεί ο καθένας τις ευθύνες του...
Ας κάνει ο καθένας τη δική του εσωτερική κριτική και μετά τα ξαναλέμε...