Απόκριες διαρκείας Πρόσωπα κουρασμένα περπατάνε στους δρόμους. Τα μάτια τους δε κοιτάνε κάπου συγκεκριμένα αλλά το βλέμμα τους είναι χαμένο σε σκέψεις. Αυτά τα μάτια ξέρουν ότι το όνειρο θα μείνει για πάντα όνειρο, ξέρουν να σκεπάζονται με τον πόνο που τους έχει μείνει για παρέα σε αυτή τη φυλακή που ξημερώνει καθημερινά. Ψυχές πληγωμένες που η αγάπη δεν είναι παρά μια ξεθωριασμένη φωτογραφία που τους δίνει το δύναμη να σφίγγουν τα δόντια. Η μοναξιά είναι η ειρωνεία που πλανάται πάνω από τις μεγαλουπόλεις. Η αδιαφορία είναι η άμυνα όσων έπιασαν ουρανό, όμως η ομορφιά είναι μια ανώτερη ουσία που δεν έχει ουρανό και δε σκαλίζεται σε καμία μάσκα. Άλλη μια μέρα φόρεσα τη μάσκα μου, τα ρούχα μου και το κάλπικο στυλ μου και βγήκα έξω. Το ημερολόγιο έδειχνε Γενάρη όμως ήταν απόκριες..
Ήταν απόκριες εδώ και καιρό και δεν είχα αντιληφθεί ότι ζω μέσα σε ένα αποκριάτικο κοστούμι. 

http://dinatomirmigi.blogspot.com