ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΠΡΙΓΚΗΠΕΣ...
ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΗΤΤΗΤΟΙ...
11 Φεβρουαρίου 2007, 13:43
και τα φώτα χαμηλωμένα....


          …Παράξενος ο τρόπος που μας δένει με ανθρώπους , με στιγμές, και μέρη… ’λλοτε επειδή μας βρίσκει υπερευαισθητοποιημένους και ευάλωτους, άλλοτε πάλι επειδή  κάποια μαγική στιγμή, ένα  ανεπαίσθητο «κλικ» μιας αλχημιστικής χημείας  έρχεται να τα  τοποθετήσει βαθειά μέσα μας… Κάποτε το πολεμάμε γιατί είναι επώδυνο, κάποτε το θάβουμε γιατί τα αυτιά της ψυχής πιάνουν  χαμηλότερες συχνότητες,  άλλοτε  το  βαφτίζουμε αδυναμία, κι άλλοτε πάλι το κουβαλάμε μέσα μας, και το ξαναγγίζουμε τις στιγμές που τα μικρά θαύματα  ζωντανεύουν για λίγο, μέχρι την επόμενη φορά…           Συνήθως τα τραγούδια είναι που με κάνουν να ονειροπολώ και να ταξιδεύω εντός μου… Έρχονται κάτι μικρές ανάσες, και μου  στάζουν στο μυαλό σκόρπιες παραστάσεις…  πολλές-πολλές μικρές στάλες, και μου φτιάχνουν  μια μικρή λίμνη, για να κολυμπήσει μέσα, το ασχημόπαπο που χαλάλισε μια ζωή και δυο εφηβείες, μπας και γίνει κύκνος…           Για ανθρώπους δεν θέλω να πω κάτι τώρα. Υπήρχαν ,είναι ,και θα είναι.          Ούτε για στιγμές…τώρα…          Μόνο για ένα πολύ συγκεκριμένο μέρος έκατσα να γράψω….….Είχε μία  πολύ συγκεκριμένη ιδιομορφία…          Κατάφερνε, με κάποιο τρόπο, να κουβαλάει μέσα του ολόκληρο το φορτίο της μελαγχολίας μερικών ανθρώπων , που προσπάθησαν να μεταφράσουν εκεί, ότι δεν αλλοτριώθηκε από την εφηβεία τους μέσα στα χρόνια…          Και πριν ένα αργό τους πλησιάσει τραίνο στην κορυφογραμμή, σαν έτοιμοι από καιρό, έφτιαξαν την κιβωτό τους.          Τις νύχτες  έφτιαξαν ήρεμες, ονειροπόλες…Τα φώτα χαμηλά… την μουσική  έβαλαν να πηγαίνει ταξίδια…. … συνάντησαν παλιούς φίλους…  έκαναν καινούργιους… πήραν κιθάρες, και  είπαν τραγούδια που δεν έγιναν ποτέ σουξέ…           Οι συζητήσεις τους είχαν πάντα κάτι από εκείνη την μειλίχια  έκφραση του ονειροβάτη… τα πράγματα που περιέγραφαν, κάποιες φορές  ξέφευγαν από το αρχικό τους σχήμα, και άλλαζαν σχήματα  και αποχρώσεις.           Δεν ήταν ακριβώς ένα μικρό μπαράκι… Ήταν μάλλον μια αποενοχοποίηση….         

          Μόνο που κάθε κιβωτός, έχει τα όρια της. Η συγκεκριμένη είχε φτιαχτεί από χαμόγελα. Δεν άντεξε……. Η τελευταία μή ικανή  παραχώρηση στα χρονάκια που έσπασαν τα πόδια τους σε χωμάτινους δρόμους....

 Απ’ την ζωή μου έρχομαι, και στην ζωή μου πάω….με λευκές μπότες, και παραδοσιακή  Θρακιώτικη βράκα…. Θα θυμάμαι πάντα, την στιγμή, που είπα στον ακριβότερο φίλο μου, ότι δεν θέλω να εμπορευματοποιήσω την φιλία μου… ξέρω ότι καταλάβαινε…            Κάθε φορά που αναγκάζομαι να περάσω από εκεί, προτιμώ να αποστρέφω το βλέμμα.. Δεν είναι από δειλία  ή μελοδραματισμό…          Απλά, προτιμώ να κρατήσω μέσα μου αυτό που γνώρισα  , έτσι όπως το βίωσα. Το πιο φιλόξενο  φωτάκι…Το πιο δικό μου μικρό τίποτα…       Γιώργο… Νίκο, ευχαριστώ από καρδιάς που έστω και φάλτσα αλληλομοιραστήκαμε… θυμάμαι, χιόνιζε  γιασεμί… ……Φωνές, και μανούρα… μια τύπισσα γλύφει το κοκαλάκι της χοιρινής, και με κοιτάει με λαδωμένο σαγόνι…  σκουντάει  τον  μαλάκα…  -        Ωπα, ρε μάγκα, και τι με νοιάζουνε εμένα  αυτά που λες;-        ’λλαξε κανάλι… δεν σε  υποχρεώνω να με ακούσεις…. ’σε που δεν μπορείς, μεγάλε…          Αν πρόκειται να μιλήσουμε για ρεαλισμούς και πραγματικότητες, ας μην βάζουμε στην ζυγαριά του αργυραμοιβού  τα πάντα.  Υπάρχουν πολύ πιο ωμά ,καθημερινά, πράγματα, που προσφέρονται για αυτό…  Για παράδειγμα, αυτό που ετοιμάζομαι να κάνω τώρα… 

          Κλείνω την μουσική. Σκέπτομαι την διαδρομή.. Η Πατησίων τη νύχτα…  πρέπει να  φυ

 
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

Shakti_ (11.02.2007)
Κάποιοι, έχετε υπάρξει πολλοί τυχεροί πού ζήσατε τόσο δυνατές, αληθινές και μαγικές στιγμές.
Σαν τότε, που χιόνιζε γιασεμί!!!!
sue-mommy (12.02.2007)
"η ζωή μας είναι η Πατησίων"


υ.γ.:καλημέρα δευτέρας
faltsoo (12.02.2007)
To ΦΑΛΤΣΟ ... σαν χωρος, περασε σαν ενα πραγματικο μουσικο φαλτσο , ενα φαλτσο που δειχνει οτι η μουσικη και η ζωη μας ειναι αληθινη και ζωντανη .
Κατι αφησαμε εκει ...αλλα αν δεν αφησεις δεν μπορεις και να συνεχισεις.
...
Και να κλεισω για να μην μελαγχολησω , με κατι δικο σου.

ΘΑ ΣΟΥ ΤΟ ΠΩ ΚΙ ΑΣ ΠΙΚΡΑΘΕΙΣ
ΜΕΣ΄ΤΟ ΠΟΤΟ ΜΟΥ ΘΑ ΧΑΘΕΙΣ.

pramateftis (12.02.2007)
Γειά σου ρε Θοδωρή!!!
Να σαι καλά που μου θύμησες την αδράνεια που ακολούθησε μετά από όλα αυτά.
Αδράνεια που από μόνη της ζητάει να παύσει...
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
pavel
ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΥΛΑΚΟΣ
ΜΟΥΣΙΚΟΣ
από ΝΙΚΑΙΑ

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/pavel

ΜΟΥΣΙΚΗ,ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ,ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ.

Tags

Σκέψεις... Αναφορές σε τραγούδια... Ελεύθερη γραφή και δοκίμια... Λογοτεχνία Σκέψεις Στίχοι μου Στίχοι μου... σχόλια Χιούμορ χιούμορ Χιούμορ...



Επίσημοι αναγνώστες (29)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links